Newport '58: The International Youth Band at the festival

 Ruud Jacobs with the Babel's Band  at Newport (1958).  Dutch debut at Newport
Hans Koert

George Wein invited Marshall Brown, bandleader, who impressed at the 1957 Newport Festival with his Farmingdale High School Band, to select young  talented European jazz musicians for an International Youth Band  to perform at the Newport Festival editon 1958.   One of the musicians selected was Ruud Jacobs, Dutch bass player, who remembered this event in a series of blogs .... Today the supreme moment - the concerts at the Newport Festival.

All Newport '58 International Youth Band contributions, as remembered by Dutch bass player Ruud Jacobs at my link site.

The International Youth Band in concert at the 1958 Newport Festival ( source: Lp: The Newport Jazz Festival 1958 - The International Youth Band (Philips 840 046))

Newport ‘58 – One of the major jazz festivals in the US in the 1950s and 1960s. It had started in 1954  and developed into one of the most important jazz festivals from that period. The 1958 edition, recorded in the great documentary

Jazz On A Summer's Day learns, that all major jazz musicians were present .......

• Bert Stern, a noted photographer, made a great 80 minutes documentary on film, entitled Jazz On A Summer’s Day – one of the most important document in jazz history: Louis Armstrong, Anita O’Day, Thelonious Monk, Chico Hamilton, Sonny Stitt, Sal Salvador, Dinah Wasington, Mahalia Jackson, Jimmy Giuffre, Gerry Mulligan and George Shearing: They all are part on this film. Others are not, but were playing at the festival too: Marian McPartland, Lee Konitz, Horace Silver, Miles Davis and ………….. the International Youth Band.

Enjoy part of a short trailer of the Bert Stern Documentary Jazz On A Summer's Day.



The International Youth Band was scheduled at Newport Jazz Festival at the Freebody Park in Newton (Ri)  for two concerts - one Friday afternoon and a second one at the Sunday evening program, the 6th of July 1958 ..... This concert was recorded and released on lp, although Michael Fitzgerald gives in his discography the 4th of July as the recording date.


Seven tunes were recorded: Don’t Wait For Henry - Don’t Blame Me - Jazz Concerto for Alto Sax – Too Marvelous For words – Swinging The Blues – Imagination and The Newport Suite, Opus 24, which contained two parts: Blues and A Dance.  The tunes were arranged by Marshall Brown, John LaPorta, Arif Mardin and Bill Russo. 

The International Youth Band: Christian Kellens on trombone - Marshall Brown director. ( source: Lp: The Newport Jazz Festival 1958 - The International Youth Band (Philips 840 046)) 

 

 Ruud remembers that he wasn't satisfied with the arrangements. In Twee Maal Amerika (Rhythme Sep/Okt. 1958) he says: De arrangementen vielen me wat tegen, maar 't orkest klonk na enkele keren erg goed. ( = At first I wasn't satisfied with the arrangements, but after a few rehearsals the band sounded pretty good). Andy Marsala, who joined the band in two tracks (Don’t Blame Me and Jazz Concerto For Alto Sax, a John LaPorta composition),  was the only not-European in the band.  He was born in New York (June 1942) and studied, as a kid, clarinet and alto saxophone.

Andy Marsala
 (source: music-room.net)

His teachers were ….. Marshall Brown and John LaPorta. He became a member of the Farmingdale High School Band and was the major sensation at the 1957 Newport Jazz Festival where Marshall Brown’s Farmingdale High School Band was invited. It was this event that made George Wein decide to invite Marshall Brown to select his European musicians for the International Youth Band to join the 1958 festival.  This makes clear why Andy Marsala, labeled as the sensation of the year before and seen as an up-and-coming young jazz talent, joined that band as Marshall’s apple of his eye. Enjoy a film fragment by the International Youth Band, performing two years later (1960, 30th of June), recorded as a radio broadcast, where Julian Cannonball Adderley joins the final tune Party Line  played bij the 1960 Internatinal Youth Band at Newport. Although the quality of the tape is rather worse, it gives a unique impression of the band directed by Marshall Brown  with Cannonball and Andy Marsala in the spotlights.



At the final concert, Louis Armstrong, who would continue with his band after the concert by the International Youth Band, entitled On The Sunny Side Of The Street. 

Zomer T(h)rillers - Toren van Babel (source: Dagblad van het Noorden (aug 2nd. 1958) 

Bix jr., a pseudonym I guess, journalist of the Dutch Dagblad van het Noorden wrote in het Rhythmisch Klankboek that the concerts in Newport were a great success …… Ondanks een voorbereidingsperiode van slechts drie weken, presteerden de heren het, veruit de beste prestatie te leveren. ( = Although the period to prepare was rather short, they did a very good job …. They were almost the best).   (Dagblad van het Noorden – 2nd of Aug. 1958) 

 Max Roach and Ruud Jacobs at Newport (photo: Ruud Jacobs archive)

Anton Kop jr. wrote in the article Newport 1958 that the US critics for the International Band, (... met onze eigen Ruud Jacobs ( = ... with our own Ruud Jacobs)) were not all that good – The soloists were not that good, but the sound and the swing of the ensemble were great. Best soloist was Roger Guérin from France. ( Rhytme  Newport 1958 nº 108 15th of September 1958 p. 8).  Ruud remembered that he had the opportunity to meet dozens of US jazz musicians - He pampers a photo with Max Roach, who played at Newport with his Max Roach + 4 group (featuring Booker Little, George Coleman, Ray Draper (whow on tuba) and Art Davis) and also accompanied Dinah Washington and was part of the Terry Gibbs sextet with special guest Gerry Mulligan.  Due to the fact that Ruud has the Dutch flag on his jacket, seems to be the proof that this photo was taken at the festival.   

Bernt Rosengrens and Christian Keller with Oscar Pettiford at the 1958 Newport Festival (source: OJ april 1959) 

 During the four weeks US trips Ruud remembers to have joined some great concerts by musicians like Teddy Wilson, Sarah Vaughan and Benny Goodman  - When we came into a club, we were invite to play along and Gerry Mulligan even wanted to take over the complete orchestra, as told in the previous blog. Ik heb veel met Gerry Mulligan in zijn nieuwe kwartet gespeeld, waar ook Art Farmer in zit ( met verder Bill Crow op bas en Dave Bailey slagwerk). (= I played a lot with the new Gerry Mulligan Quartet, which featured Art Farmer ( and Bill Crow on bass and Dave Bailey on drums). Ruud told me that he met the great Oscar Pettiford, who was one of his heroes on the bass in those days and that he heard Miles Davis in concert at many occasions.

 He also joined a Louis Armstrong concert and was invited at Satchmo's apartment - Ruud still pampers a photo Satchmo gave him where Satch, sitting in the restroom, recommending Swiss Kriss, an herbal laxative......Leave It All Behind You! Louis, in those days, was a roving ambassador for Rexall drugstores, hustlin, in particular, two items that had brought him down from 268 pounds a year earlier to his 173 of the moment. One item was this Swiss Kriss, an herbal laxative. Satchmo advised to boys of the band to us this medicine if they wanted to become an old jazz musician.( source: PlanetBarberella.blogspot.com). 
Ruud was surprised to learn that even those famous US musicians he met, had to take each gig to earn a living .... After the Newport concerts, the complete band moved to Europe, without guitarist Gabor Szabo, original a Hungarian,  who had left his country in 1956 due to the political situation in his homeland. In Europe the band had some one-nighters before it was broken. ( to be continued) 

All Newport '58 International Youth Band contributions, as remembered by Dutch bass player Ruud Jacobs at my link site.

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Follow the Keep (it) Swinging blog at Facebook or ask its free newsletter.


George Wein invited Marshall Brown, bandleader, who impressed at the 1957 Newport Festival with his Farmingdale High School Band, to select young talented European jazz musicians for an International Youth Band  to perform at the Newport Festival editon 1958.   One of the musicians selected was Ruud Jacobs, Dutch bass player. who remembered this event in a series of blogs .... Today the supreme moment - the concerts at the Newport Festival.

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Asuka Kakitani Jazz Orchestra: Bloom

I was surprised composing was so much fun ( Asuka Kakitani)
A promissing debut album
Hans Koert

Asuka Kakitani – Japanese born composer, arranger and conductor, debuted with her Jazz Orchestra at a 2013 album, entitled Bloom.

Asuka Kakitani Jazz Orchestra: Bloom (19/8 1025) (photo courtesy: Jaime Kahn)

An 18 members big band, directed by a young woman - eight tracks, all but two,  composed by Asuka Kakitani.  A name, unknown in this part of the world - Who is she?

Asuka Kakitani (photo courtesy: Hanayo Takai)

 Asuka Kakitani was born in Osaka (Japan) in a musical family and started to study classical piano when she was a teenager. At her 19th she heard the music of Bud Powell and that led to a life-changing epiphany – since that day she wanted to play like Bud Powell – to sound like Bud Powell   ……  Other bebop pianist fascinated her, like Sonny Clark and Hampton Hawes, more popular in Japan then in the US …….

(photo courtesy: Eliseo Cardona)

She studied piano at Kyoto School of Music and moved to the US to study at Berklee’s. Instead of a piano player she became a composer …………. About this turning point in her career she said: Before I went to Berklee I almost never wrote tunes. I was surprised it was do much fun.  Her first big arrangement was Coltrane’s My Favorite Things and so it started. Being a composer she feels more free then as a pianist ……. Playing piano, I wanted to play like Bud of Monk, like there’s a box I have to fit in. But I feel freer as a composer.
She was accepted by the BMI workshop as a member and since that time her arrangements and compositions are played at several occasions. Thanks to composer, bandleader and trombonist JC Sanford she started to launch her own group and this debut album, Bloom, is with her Asuka Kakitani Jazz Orchestra, seventeen men and one woman, which found a place to perform at the Brooklyn’s Tea Lounge, in a series of concerts entitled Size Matters ……….

Asuka Kakitani (photo courtesy: Hanayo Takai)

Her album Bloom was a surprise – first of all, of course, to learn that this young woman leads such a professional qualified big band ………….. The sound of the band is lyric and melodic and, as a good arranger should know, it inspires the musicians in her band. The liner notes read that her music is inspired by stories of life and the world around us ………. Stories that are often quite simple, yet extremely moving ………….. Texts like: Sometimes I’m in awe of nature’s perfect beauty and powerful life force. The elements of the natural world inspire me to express myself through my music as genuinely as possible , and …………..  Well, to be honest, this kind of words in the liner notes, meant well, don’t inspire me to buy an album -  The music should speak for itself ... the harmonies, the sound and it did .... it impressed ……….. Can’t wait to hear your next album, Asuka!



Bloom can be ordered at Asuka Kakitani's website.

 Hans Koert
keepswinging@live.nl
Follow the Keep (it) Swinging blog at Facebook or ask for its free newsletter.

Inspired by great names like Bud Powell, Sonny Clark and Hampton Hawes she wanted to become a jazz pianist, but, while studying at Berklee she learned to arrange and compose.  I was surprised it was so much fun  Asuka Kakitani remembered ...... Recently her debut album as a composer and a bandleader was released: Bloom.

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

De stoel van Benjamin

 Ze zijn geen knecht van hun publiek, ze zijn de meesters (Joyce Roodnat)(NRC)
Twee krukken en een stoel .......
Hans Koert

Muziek raakt mensen emotioneel – muziek is vaak meer dan een emotie. Als je bewust een concert selecteert dat je wilt horen, of je wilt de nieuwste cd kopen van je favoriete muzikant,  heb je in negen van de tien gevallen al een idee wat je gaat horen.  We zijn wat dat betreft van nature behoudend – conservatief -  Je hebt een bepaald verwachtingspatroon. Je weet, je denkt dat je weet, wat je mag verwachten ……  Waar is de tijd gebleven dat ik in een platenzaak (vraag maar even aan je vader of opa wat dat is) aan de verkoper enigszins bedeesd vroeg of ik een stukje mocht horen?  Met een veel te grote koptelefoon, die nog warm was van de luisteraar voor je, werd je overweldigd door de mooie klank en omdat je niet betrapt wilde worden als een stiekeme luisteraar, die gratis en voor niks de hele lp wilde beluisteren vroeg je de verkoper of je de volgende track ook mocht horen ……….. Bij cd’s kon je vaak zelf naar de volgende track springen ……….. Ik denk, dat ik me nog herinner wanneer ik voor het laatst op die manier een lp beoordeelde … lp – dus het moet voor 1980 geweest zijn, want daarna kwam de cd en die omarmde ik al snel als de ultieme geluidsdrager – nu koop ik weer al mijn oude lp’s terug - zo raar kan't gaan!

  De zgn. Chocolate box van de Instant Composers Pool (ICT 007-008) (bron: collectorsfrenzies.com)

Het moet in platenzaak Wagenvoort geweest zijn, ik meen op de hoek van de Lange Delft en de grote Markt in Middelburg ………… zo rond het jaar 1970. Als arme student aan de Kweekschool kocht ik er wel eens een jazzplaat en toentertijd meende ik dat ik de free jazz moest begrijpen om mee te tellen en daarom bezocht ik regelmatig concerten van Nieuwe Muziek in de Stadsschouwburg en de Schuttersdoelen.  Het verhaal wat ik aanhaal strekt mezelf niet tot eer, maar toch vermeld ik het als landmark in mijn muzikale ontwikkeling.  Om welke lp het ging is me ontschoten, maar het zou zo maar de fraai vormgegeven bonbondoos van het ICP orkest geweest kunnen zijn ( ICP 007/008), rond met een rood fluwelen randje. Helaas heb ik hem later weer verkocht – het is nu een collectors item. 

Ernst Glerum en Benjamin Herman (Porgy en Bess - Terneuzen) ( foto: Hans Koert)

Ik vroeg de verkoper me één van de twee lp’s voor te spelen en met een quasi deskundig gezicht, licht mee deinend, liet ik de gillende klanken en disharmonische akkoorden tot me doordringen, wetende, dat dit muziek was, die, als een dure wijn, pas veel later tot diepe rijping komt ..... Ik meldde de verkoper, dat ik deze exquise dubbel-cd graag aan mijn verzameling wilde toevoegen en dat ik hem kocht. Wat een afgang, debacle, toen de verkoper me na een paar minuten meedeelde, dat de platenspeler op 45-toeren had gestaan i.p.v. 33-toeren.  ……….. Daarna heb ik me op de Oude Stijl Jazzorkesten uit Breda en omgeving gestort – zo raar kan dan gaan …………..Bij de ontwikkeling van je muzikale voorkeur is er eerder sprake van revolutie dan van evolutie.

 

 
Joost Patocka, Ernst Glerum en Benjamin Herman (Porgy en Bess - Terneuzen) ( foto: Hans Koert)

Afgelopen weekend bezocht ik het concert van het Benjamin Herman Trio in de Porgy en Bess Jazz Club in Terneuzen, dat verraste omdat het zo anders was dan verwacht ……..

Op het podium twee krukken en een stoel …… als een opstelling die vermoedt dat er hier straks een eenakter opgevoerd gaat worden voor drie bejaarde heren - bingo en een loterij in de pauze.…….., schreef ik een paar dagen geleden. Benjamin Herman, de springkikker van de Nederlandse jazzscene, zo had ik me het concert voorgesteld, zette zich en speelde de hele avond, ietwat lui onderuitgezakt, op zijn altsax, begeleid door de brushes van Joost Patocka en het basje van Ernst Glerum de ene standard na de andere ………… 

Een vreemde ervaringen, dat wel - maar heel erg  mooi!  Wat leuk om te lezen dat meer mensen verbaasd waren – zich lieten verrassen door het onverwachte.  

Column Joyce Roodnat in de NRC Handelsblad (bron: NRC 25 april 2013)

Joyce Roodnat, die het zelfde optreden een paar dagen eerder bij  Mijke’s Middag Live in het Amsterdamse Compagnietheater onderging, schrijft in haar column NRC Gaat Uit onder de titel Eddie Izzard aarzelt en Benjamin Herman zit, over die tegenstrijdigheid ….. Ik ken hem als een spetterende muzikant, als een bandleider met vuur in zijn schenen. Hij is een heer die sprongetjes maakt, die wuift vanuit zijn heupen en die de maat zwiept met zijn saxofoon. Lekker. Dat is het beeld wat ze schetst, maar de werkelijkheid is anders: En nu zit die heer op een stoel, met slechts een trio achter zich .. een variatie of You’ve Changed te spelen, de song waarmee Billie Holiday jankend definieerde hoe liefdesverdriet de mens tam kan slaan. Als een Miles Davis, die lak leek te hebben aan zijn publiek en met zijn rug naar de zaal zijn solo’s blies, zo heeft Benjamin ( evenals Eddie Izzard en Steve Coleman, die Joyce ook in haar column verrasten) lak aan zijn publiek ….. stelt Joyce.  Ze zijn geen knecht van hun publiek, ze zijn de meesters. 
 

Foto Benjamin Herman in Porgy en Bess  (bron: NRC 25 april 2013)

 Dank Joyce voor deze gemeenschappelijke ervaring, voor die klik, die ons tijdelijk verbond ….. Leuk dat je mijn foto erbij wilde hebben - bewijs dat hetzelfde ons raakte - verraste .....  al denk ik dat Benjamin gelijk heeft als hij stelt dat het publiek wel moet blijven komen …. We hebben jullie nodig! Dank je wel voor’t komen! (bron: Benjamin Herman Trio in Porgy en Bess )
  Anders is er straks niemand meer die verrast wordt.

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog via Facebook of vraag de nieuwsbrief.

 

Eigenlijk houden maar weinig mensen van onverwachte verrassingen - in wezen is iedereen een beetje conservatief. Soms echter kloppen je verwachtingen niet met wat er gebeurt.  Joyce Roodnat schreef in de NRC een column getiteld Eddie Izzard Aarzelt en Benjamin Herman zit ...... Die gemeenschappelijke verbazing - die stoel - daar gaat het vandaag over .... over verrassingen - over knechten en meesters.

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Benjamin Herman Trio in Porgy en Bess

 Eén stoel en twee krukken - hier willen we oud mee worden
Benjamin Herman - Ernst Glerum - Joost Patocka: Relaxt swingende, intieme kamermuziek in de goeie zin van het woord.
Hans Koert

Benjamin Herman – wat valt er nog over hem te vertellen, dat nog niet gezegd is? Al vele malen is hij in allerlei gedaanten in Porgy en Bess opgedoken ….   Zijn tomeloze energie, zijn maatpakken, zijn talloze muzikale uitstapjes en experimenten, zijn verrassende optredens, van New Cool Collective en optredens met jazzlegenden van lang geleden tot kleine bezettingen of grote  symfonieorkesten ....  grenzen opzoekende muziek ………. Het verwende jazzpubliek van Porgy en Bess in Terneuzen heeft het allemaal al eens van hem langs horen komen, maar toch verraste hij zondagmiddag 21 april 2013 opnieuw met het intieme programma Cafe Solo …… met Ernst Glerum op bas(je) en Joost Patocka op slagwerk.

 Joost Patocka - Ernst Glerum - Benjamin Herman (foto: Hans Koert)

Op het podium twee krukken en een stoel …… als een opstelling die vermoedt dat er hier straks een eenakter opgevoerd gaat worden voor drie bejaarde heren - bingo en een loterij in de pauze. Al meteen bij het eerste nummer wordt de toon van het concert gezet met de standard Begin the Beguine  van Cole Porter– omfloerste relaxte, swingende jazz met veel valse lucht …. Benjamin ontspannen achterover zittend op zijn stoel, benen over elkaar …….  Heerlijk intieme muziek, om ook wat bij onderuit te gaan zitten ….. jazz, zoals je niet vaak meer hoort ….. een blik standards opentrekken, toastje erbij, kaarsje, glaasje wijn en gewoon heerlijk, haast pretentieloos spelen ………  Hier willen we oud mee worden …. verzucht Benjamin.  Van mij mogen ze!

 Benjamin Herman (foto: Hans Koert)

In 1996 debuteerde Benjamin met het fraaie album Café Alto, waarin hij met drie verschillende ritmesecties een zestal (+ één bonus track) standards vastlegde. Nu, zeventien jaar later, heeft Benjamin opnieuw een trio album opgenomen, waarbij hij een greep doet uit de uitgebreide verzameling van jazz standards: Café Solo. Zoals ze op het podium zitten is ook de cd ontstaan …… gewoon gaan zitten en spelen ..... swingend - relaxt - veel valse lucht - schmierend af en toe - geen vernieuwende jazz - geen landmark recording in de All Music Guide ….. of juist wel …….. de tijd zal het leren.

 Benjamin Herman (foto: Hans Koert)

Standards worden door jonge musici vaak als saaie, afgesabbelde nummers gezien, thema's die hun beste tijd gehad hebben - gedateerd -  al lang door anderen uitgemolken  …… en daarom lijkt het alsof je niet meetelt op het jazzpodium als je niet louter eigen composities speelt, terwijl een standard in feite de basis moet zijn voor alle jazz - voor het niet-gearrangeerd improviseren.  

(foto: Hans Koert)

Benjamin greep met zijn trio alleen maar naar composities van anderen ( alleen het nummer Do the Roach, een eigen compositie, was de bekende uitzondering, die de regel ….), naar standards,  nummers uit het American Songbook, zoals End Of A Love Affair, dat Billie Holiday met het Ray Ellis orkest in 1958 onvergetelijk maakte of de Monk compositie Reflections.  Tijdens de twee sets beperkte Benjamin zich niet tot het repertoire van de cd alleen, maar werden er ook een aantal Misha Mengelberg klassiekers opnieuw vertolkt, die hij op eerdere cd’s uitbracht, zoals het pindakaasallergie-nummer ( een fobie, waarbij de pindakaas voor altijd aan je gehemelte blijft plakken) Arachibutyrophobia (van het album The Itch) en Hypochristmastreefuzz en De Sprong O Romantiek Der Hazen van het gelijknamige album uit 2008, waarop Ruben Hein de tekst mocht zingen ..... Ik kan hem hier lekker lang mee plagen ...... verkneukelde Benjamin zich, doelend op Hein's meezingen op het verguisde en inmiddels teruggetrokken koningslied .... het laatste hoogstandje uit het Hollands poldermodel .... samen (!) een lied maken .....  Wie had gehoopt in Porgy en Bess gevrijwaard te worden van de waan van de dag, kwam .......

 Ernst Glerum ( foto: Hans Koert)

Ernst Glerum, die als twee-jarige al aan de hand van zijn (Zeeuwse) oma (.... van d’ aore kant)  Porgy en Bess had  - hàd - kunnen bezoeken ( die mogelijkheid verraste hem zichtbaar; Porgy en Bess bestond namelijk afgelopen weekend 56-jaar op dezelfde dag dat Ernst er ook weer een streepje mocht turven), behoort tot de topbassisten van ons land. 

(foto: Hans Koert)

Ernst Glerum werd in 2009 onderscheiden met de Boy Edgar prijs omdat hij … op een bijzondere wijze alle deugden van de improviserende jazzmuzikant in zichzelf vertegenwoordigde.  Ik ken Ernst vanuit café De Klepel in Amsterdam, vertrouwde Benjamin, Herman Te Loo in 2009 toe …..  Hij speelt technisch geweldig bas, maar uiteindelijk doet dat er niet veel meer toe – Het gaat om het totaalpakket en bij Ernst houdt dat in dat het nooit saai wordt.  Ernst is, zoals  Benjamin het omschrijft, niet recht in de leer …………. Dat heeft mij destijds de ogen geopend. Ernst begeleidt net zo gemakkelijk en enthousiast een oude bebop standard als een totaal geïmproviseerd stuk. 

(foto: Hans Koert)

Ernst Glerum speelde al begin jaren zeventig in Deventer in dixielandorkestjes, om via het Deventer Jeugdorkest en later op het conservatorium in groepen als het ASKO- en het Ricciotti Ensemble  op plaat te debuteren met  J.C. Tans and Rockets. Eén van de eerste keren dat hij in Zeeland speelde moet begin jaren tachtig geweest zijn,  toen hij meespeelde in de achtmansformatie van Bert Koppelaar, tijdens een nieuwjaarsconcert (1983) van Jeugd en Muziek in Brittania op de boulevard van Vlissingen; een groep waarin ook bekende namen als Han Bennink, Sean Bergin, Guus Janssen, Dirk-Jan Toorop en Wolter Wierbos meespeelden. Ernst speelde verder vaak in Zeeland met het ICP-orkest; met de onlangs overleden Sean Bergin; was deel van het Bennink-Borstlap-Glerum Trio en de groep Anderson-Bennink-Möbus-Glerum-Van Kemenade,  waarmee hij vorig jaar in Middelburg optrad.  Met Benjamin Herman trad hij o.a. eerder op in Porgy en Bess  in 2007 rond Benjamin’s  VPRO / Boy Edgar Award tour.

 Joost Patocka (foto: Hans Koert)

Joost Patocka, excellent slagwerker, verstopt voor het publiek achter zijn, letterlijk, wel erg hoog bevestigde high-hat,  speelde het afgelopen jaar regelmatig in het trio (met Peter Beets en Ruud Jacobs), dat jazzdiva Rita Reys begeleidt. Rita, die momenteel herstelt van een heupoperatie, gaat komende zomer weer optreden. Joost trad met haar eerder op in Porgy en Bess tijdens een dubbelconcert met Rita Reys en Piet Noordijk (oktober 2005). Joost begon zijn carrière bij de Beets Brothers; speelde naast Cees Slinger op het North Sea Jazz Festival (1995) en begeleidde, samen met Rob van Bavel, Stefan Lievestro en Marius Beets de Amerikaanse zangeres Jeanie Bryson (dochter van Dizzy Gillespie) tijdens Jazz by the Sea in Domburg (september 1995). De komende tijd heeft hij het druk met optredens met Benjamin Herman.  

Ernst Glerum en Benjamin Herman ( foto: Hans Koert) 

De tweede set werd geopend met het nummer Would I Love You, dat Doris Day in 1951 met het orkest van Harry James in een Columbiagroef vastlegde, gevolgd door de Misha Mengelberg compositie Rollo II, dat Benjamin Herman eerder vastlegde tijdens een optreden op de Jazz Marathon in Groningen, 17 oktober 1998.
 

Benjamin Herman (foto: Hans Koert)

 

Met Summertime, Moeder der Verzoekjes, bracht Benjamin, zonder dat ‘tie besefte, postuum eer aan Frank Koulen, alias de Neger, die Porgy en Bess 56 jaar geleden startte als tearoom in de Noordstraat van Terneuzen - zijn lijflied. Eén van de hoogtepunten werd m.i. de vertolking van het nummer Kwela P Kwana, een Misha Mengelberg ode aan de twaalf en een half jaar geleden overleden Zuid-Afrikaanse saxofonist  Dudu Pukwana  ……  een heerlijke kwela. Met een compositie van Monk  en een toegift  Arm Wiel (over een .. thuiskomertje)( Wat is dat? hoorde ik een paar "jongeren" fluisteren? Thuis toch maar even googelen) van (alweer) Misha Mengelberg, sloot Benjamin weer een schitterend jazzseizoen Porgy en Bess af, na eerst nog eens iedereen te hebben opgeroepen vooral te  blijven komen …… We hebben jullie nodig! Dank je wel voor’t komen!

 

Zeeuws polderen: Scheldejazz en Int. Jazzfestival Middelburg samen op de foto (foto: Hans Koert)

 

Hoewel het jazzseizoen voor Porgy en Bess feitelijk afgesloten is, valt er de komende maand nog veel te genieten in Porgy en Bess o.a. tijdens het Scheldejazzfestival met o.a. Willie Jones III en Ronny Cuber …… Maar eerst zien we elkaar weer op het Jazzfestival Middelburg op het abdijplein!

 

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Volg de Keep (it) Swingingblog via Facebook en/of vraag de gratis nieuwsbrief

 

Benjamin Herman: zijn tomeloze energie, zijn maatpakken, zijn talloze muzikale uitstapjes en experimenten, zijn verrassende optredens, zijn vernieuwende, grenzen opzoekende muziek ……… Het publiek van Porgy en Bess (Terneuzen) kreeg op 21 april 2013 weer een andere, onverwachte kant van Benjamin Herman te zien. Zijn trio ( met Ernst Glerum en Joost Patocka) bracht relaxte intieme swing, kamermuziek in de goed zin van het woord; Twee krukken en een stoel .... Hier willen we oud mee worden! 

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Jean Omer (1912-1994): Le Boeuf sur le Toit en de jaren erna

 Jean Omer: De succesvolle jaren in le Boeuf sur le Toit: Hoogtijdagen
Georg Lankester

In het eerste deel, getiteld Jean Omer (1912-1994): De vooroorlogse jaren blikte Georg Lankester terug op de beginjaren van Jean Omer ... Deze keer de jaren van succes ...... en de vergetelheid.

MY JAZZ LINKS: Jean Omer
 De veertiger jaren: In 1941 hervormde Jean zijn groot orkest, dat door de oorlogsomstandigheden uit elkaar was gevallen en hij trad daarmee regelmatig op in “Le Boeuf sur de Toit” Maar ook het volgende jaar boekte hij grote successen.
Luister naar: Club Prive uit december 1940 van Jean Omer et son Grand Orchestre de Swing du Boeuf sur le toit.




In mijn eerder verschenen artikel over de orkestleider Fud Candrix vermeldde ik, dat deze, op uitnodiging, enige tijd voor volle zalen in het Berlijnse ‘Delphi Palast’ speelde.

Ook Jean’s orkest was door de Duitsers gevraagd en zo trad hij er in juli en augustus 1942 net als Fud Candrix op. Omer’s orkest begon met het optreden, na de pauze gevolgd door dat van Candrix. Het publiek was zeer enthousiast en de steeds aanwezige autoriteiten, hoewel kritisch luisterend, zorgden soms voor problemen, als er Engelse- of Franse titels/teksten werden gebracht. Het was dus altijd oppassen, ook in België!

 Le Boeuf sur le Toit

De latere oorlogsjaren werd het geleidelijk moeilijker om op te treden en diverse clubs, restaurants en theaters moesten noodgedwongen hun deuren sluiten. Maar dit gold zeker niet voor “Le Boeuf” waar velen kwamen en zich thuis voelden door de fijne jazzsfeer.

 Jean Omer ( 1912-1994)

Platen: Begin jaren veertig vonden er diverse plaatopnamen plaats. In 1941 maakte Jean in Berlijn een achttal opnamen met het orkest van Meg Tevilian; het jaar daarop waren dat enkele titels met zijn eigen orkest, evenals in ’43. Onderaan treft u een summiere discografie aan.
In totaal heeft Jean Omer ca. 80 orkestopnamen gemaakt.

 Het orkest van Jean Omer in zijn gloriejaren.

Na de bevrijding, in de jaren 1946/1947 was Jean Omer in Monte Carlo actief waar hij het grote ‘Sporting-orkest" dirigeerde, dat niet minder dan 22 musici en 3 zangeressen telde.  En als we in 1948 zijn aangeland zorgt hij naast optredens van zijn grote orkest ook voor revues in “Le Boeuf sur le Toit”.  Hoewel zijn club vele jaren bestaansrecht genoot en hij er zelf tot 1958 optrad – was het helaas in 1967 afgelopen, omdat het gebouw toen werd afgebroken.

 Het orkest Jean Omer op tournee

Na het afbreken van zijn oude en zo bekende clubgebouw, stichtte Jean in 1967 in het centrum van Brussel de jazzclub “La nouvelle Gaité”. Ook deze werd een succes, want tot in 1982 musiceerden er vele internationale vedetten uit de jazz. En hij zelf speelde er vaak met zijn ‘Big Band, waaruit weer kleine formaties ontstonden zoals die met pianist Gus Clark en bijv. het “Hot Trio Jean Robert”.
Geniet van Les Succes du Boeuf van Jean Omer et son Orchestre opgenomen in Brussel 6 oktober 1943.



Na dus vele jaren van activiteit werd het, gezien zijn gevorderde leeftijd langzaam aan rustiger en dan valt het doek. Op 30 mei 1994 overlijdt Jean op 82-jarige leeftijd. Hij heeft een belangrijke rol in de vroegere jazzwereld gespeeld, niet alleen in België, maar zeker ook internationaal.
Zijn klarinetstijl is enigszins verwant met die van Jimmy Dorsey en er is zeker ook een parallel te trekken met de carrière van Fud Candrix. die eveneens solist en orkestleider was. Beiden waren graag geziene musici tot zelfs in Berlijn toe.

 Arrangementenbespreking. Jean Omer (2e van links) en Jean Robert (2de van rechts)

Enkele discografische gegevens:

• 1941  ‘Flamingo’ (ork. Meg Tevilian), opgenomen in Berlijn / Stardust, Wabash blues, When you’re smiling, Dry gin, Porte de Namur, Vente d’Est, Passage clouté, Crépuscule, Obsession en Rhythme Indien – opgenomen in Brussel
• 1942  Jetzt geht’s los, Ins blaue hinein, Passage clouté, Crépuscule, Obsession, Rhythme Indien – opgenomen in Berlijn
• 1943 Harlem swing, Dans l’attente, Porte de Namur, Vente d’Est, Dry gin, L’oiseau bleu, Je suis triste – opgenomen in Brussel

Bovenstaande opnamen werden uitgebracht op diverse labels resp. Telefunken (later op Historia), Swing Fan, Brunswick en Polydor. 

Met dank aan Michelle Verhaaff, kleindochter van Jean Robert  

Meer blogs over Jean Omer in MY JAZZ LINKS: Jean Omer
   
Georg Lankester
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog via Facebook of vraag de gratis nieuwsbrief.

Geraadpleegde bronnen: ‘Belgische jazz’ sites, platen/cd info, ‘de Swingperiode’ Jack.de Graef en de blog ‘Keep (it) Swinging’  

De Belgische saxofonist Jean Omer vierde in de jaren veertig triomfen in de danszalen van Brussel,met name de befaamde Le Boeuf Sur Le Toit.  Nu, bijna helemaal vergeten, blikt Georg Lankester terug op deze actieve rietblazer en orkestleider.

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions