Josephine Baker In Holland, December 1933

When Hans Koert, Theo v.d. Graaff and I presented the El Redescubrimiento de Oscar Alemán/The Rediscovery of Oscar Alemán project at the IAJRC Convention in Copenhagen July 2005, Hans Koert had prepared a review of the career of Oscar Alemán based on the info available at the time. The review benefited from Hans Koert's own research as well as the documentary Vida con Swing (2002) by Hernán Gaffet. During this first-time presentation of Alemán's career for an international audience, Hans Koert also had collected a couple of surprises to wet the teeth of hungry collectors of Alemán's recorded legacy. The review was accompanied by audio examples and a Power Point presentation to illustrate Alemán's career. One of the audio examples was a just recently discovered private recording of Josephine Baker made at a performance during her tour of Holland in December 1933.

In the article Oscar Alemán in Copenhagen (2005), Hans Koert accounts for the background of the recording, quoted here:

"Being part of the Baker Boys meant a lot of travelling around Europe and Northern Africa with the revue of Josephine Baker. These tours were tiresome; Oscar loved to be in Paris, where he could play with visiting jazz musicians, like Freddy Taylor, Danny Polo, Bill Coleman and Frank “Big Boy” Goudy. The Baker tours were a tough job, indeed; two concerts in the evening and sometimes one in the afternoon, too. In December 1933 the Baker company played in Holland, eleven concerts within six days (Concertgebouw - Amsterdam, Concertzaal - Haarlem, Kunstmin - Dordrecht, Musis Sacrum - Arnhem, De Groote Doelenzaal - Rotterdam and Gebouw voor K en W – The Hague.). However, the tour through Holland was cancelled in The Hague due to technical problems after the first evening concert, although other sources speak about Josephine Baker being ill. It is a fact that the critics characterized Josephine’s act as “weinig om het lijf hebbend”, which means in English that the audience considered her erotic acts to be of minor importance."  (Hans Koert in: OSCAR ALEMAN in Copenhagen, p. 2 (2005))

I have not been able to confirm, if the recording was made at Kunstmin in Dordrecht, but the exact date of the recording is stated on the label shown above as 19 December 1933. The audio quality is not the best, however, this is nonetheless an interesting recording, as this is probably the only preserved live-recording of Josephine Baker with her 16 Baker Boys featuring Oscar Alemán on guitar in the ensemble. The guitar is barely audible, but you can hear it behind Md. Baker's vocal throughout, if you pay attention to the accompanying music of the song. The audio has now been uploaded at YouTube and is inserted here to honor the magnificent work by Hans Koert to initiate The Rediscovery of Oscar Alemán in this part of the world, and of course further to remind us that today 35 years have passed since Oscar Alemán left us on October 14th, 1980.

---
Jo
keepitswinging.domain@gmail.com

Retrospect Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Begin The Beguine

Cole Porter

When Begin the Beguine debuted in Cole Porter’s musical comedy Jubilee in 1935, it was the longest popular song ever written at 108 bars. The conventional length for a song is 32 bars. The beguine of the title refers to a dance that was developed on the islands of Martinique, Cuba, and Guadeloupe in the 1930s. It is similar to a rumba, but slower, with dance moves performed smoothly and deliberately. Like many Latin dances, the beguine emphasizes the ability to roll the hips to evoke sensuality while performing the steps. Cole Porter composed the song during a 1935 Pacific cruise and also wrote the lyrics, and in 1938 clarinetist and bandleader Artie Shaw recorded his instrumental version of the song, that became a hit of the swing era. - Here is a filmed performance of Begin The Beguine featuring Artie Shaw and his orchestra from 1938



Another instrumental version of Begin The Beguine among my favorites was recorded by Oscar Alemán y su Quinteto de Swing November 4, 1942



Cole Porter probably adopted the musical form 'beguine' either in Paris, France or at a visit to Martinique during his 1935 Pacific cruise. The musical form -  like the dance style - has its origins in the French Antilles (Martinique and Guadeloupe) and another example of a beguine adopted by a popular artist is Josephine Baker's 1932 version of the song Madiana composed by the Martinique vocalist Maïotte Almaby 



This summer I have enjoed listening to several recordings of original creole music from Martinique, and to end this small entry on a popular song, I'll insert a couple of examples of this regional music that had success in Paris during the 1930s, 1940s and 1950s. At that time many musicians from Martinique were in Paris and made recordings that ought to be better known among jazz fans. One of the Martinique musicians, who made a career in Paris, was clarinetist Eugène Delouche (1909-1975). He led his own band of Martinique musicians called Del's Jazz Beguine, and in 1935 his ensemble recorded this beautiful song dedicated to Martinique



To end this, here's another recording by Del's Jazz Beguine - also from 1935, the title is Reverie 



---
Jo
keepitswinging.domain@gmail.com

Retrospect Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Oscar and the Duke: An Encounter In Paris, 1933

Some time ago I received an article about the encounter between Oscar Alemán and Duke Ellington in Paris, 1933. The article is written by Luis 'Tito' Liber and is published below. It puts focus on Alemán's reactions and has quotes from interviews in Argentine printed media, here available in English for the first time.

Illustration in Gani Jakupi: Le roi invisible (Futuropolis, 2009)

One thing is that fans and collectors of today claim that Oscar Alemán is one of the best jazz guitar players, but another thing is the opinion of one of the greatest personalities in jazz history. The great Duke Ellington, and the members of his band, affirmed that Oscar Alemán was not one of the best, but THE BEST guitarist in 1930s Europe... Here is the story.

Concert ad (source: Luis Liber)

In July 1933 Ellington`s band arrived in Paris to play at the Salle Pleyel (Thursday 27th) and at the Casino de Bauville, in a tour promoted by Jack Hylton. Music-hall star Josephine Baker, convalescent at home following a car accident that had injured her hand (the driver was Oscar Alemán, and the car was seriously damaged), welcomed Ellington and introduced him to Alemán. Ellington, who was very impressed by the skills of the "chaqueño", tried to persuade Md. Baker to ‘lend’ him Alemán as a guest musician of an upcoming USA tour, but the "Venus" declined and retained Oscar as a member of her staff which impossibly could have a substitute.

Josephine Baker and her car - June 1935 (photo ABC Madrid)

Oscar Alemán later recalled in an interview:

"I met Duke Ellington by the time I had an accident. One day I was driving my car to my work at the Casino de Paris, with Josephine Baker. They crashed me. I stayed for ten days at the hospital, and later at my hotel. The first visit I made when I got out of the hotel was to see my friends from the Casino. I arrived at Josephine`s dressing room. Everybody came to salute me. She had an injured knee and some scratches on her face. I was patched  all over and walked with a stick. While I stayed at Josephine`s dressing room Duke Ellington entered with his two trombonists. One of them was Juan Tizol, the author of "Caravan", he was a Puerto Rican; he made myself understood by Duke Ellington, because Tizol spoke in Spanish. With them also was Freddie Guy, Ellington`s guitarist. The four were good "orejeros" (in Argentine: they had good ears for music). In a certain moment Duke told Josephine: "I came to greet you and to hear a recommended guitarplayer" (...) Next I asked one of the dancers to go to the second floor and bring me my guitar. The kid went running. I opened the case, took the guitar and began to play for Duke Ellington. When I finished, he told Juan Tizol to ask me if I wanted to go with him to North America (...) "You are not going as a staff guitarist, but as a soloist." Josephine objected: "No. Where am I going to find another guy who plays all the styles Oscar do: dancing, tapping, singing? Besides, I have seven suits and shoes made for him, all of the same colour. And those costumes aren`t useful to another person. And his substitute has to be black." Because of that I didn`t go to the USA and I had to stay in France." (Ardiles Gray, Julio. Historias de artistas contadas por ellos mismos. Ed. Belgrano, Bs.As. 1981, pp. 285-297).

Another Alemán comment about the encounter with Ellington in Paris, 1933:

"I should be angry with Josephine because my life would have changed. Ellington had offered me the triple than she paid me and he was going to present me better" (cited by Espinosa, R. Oscar Alemán. Hablando con Dios. 2002)

Further, Oscar later has an interesting remark on Duke`s ability for "stealing"/memorize the tunes heard for the first time. Alemán’s theme song Hombre Mío could have had the same fortune as Juan Tizol`s Caravan: "Juan Tizol was present, the Ellington`s trombonist, now already dead, who is the true author of "Caravan". Duke Ellington insisted me to play my own composition, called "Hombre mío", by that time not registered neither recorded. Tizol advised me not to play it, because he (Duke) was going to steal it from me." (El tenedor y el cuchillo. Pelo. Julio 1978).

Yet another quote of Alemán’s remembrance of his meeting with Ellington in Paris, 1933:

"What an immense emotion the day that, without expecting it, I have him in front of me, ready to juzge my guitarplayer skills! Can you imagine my nervousness?... Even today I don`t know how I had the nerve to play all the pieces he asked me and some I knew he was going to like (…) Getting up of his seat, he came to congratulate me. That ment to me the greatest honour I ever received." (Oscar Alemán tiene un galardón que es orgullo. Es amigo de Duke Ellington. Mi Cine, 22-05-1947).

Ellington Band at Cotton Club 1933

As a demonstration of fondness and admiration, the members of Ellington’s band presented Oscar with a photo similar to the shown dedicated at the reverse side by all of them.

Handwritten dedications to Oscar (click to enlarge), wrongly dated 1932

Some of the dedications read: “Muchos recuerdos para el mejor guitarrista que hemos oido” (Juan Tizol), "To my good friend Oscar Aleman, the greatest guitar player we heard in Europe" (Art Whetsol), “To Oscar, to me the greatest guitarist of today” (Fred Guy), “To the greatest guitarist in the world” (???)

During that same 1933 tour through France and the UK, Ellington`s banjoist, Fred Guy (b.1897 - d.1971), adopted permanently the guitar as part of the rythm section of the big band. Maybe the Duke had made this change after hearing the sound of the instrument in the hands of Oscar. So, the rythm section (tuba, banjo, piano, drums) changed from tuba/banjo to double bass/guitar. It is worth mentioning that Guy (who was with Ellington for 24 years: 1925-1949),after changing to guitar, became almost inaudible and a less important member of the orchestra (it was prior to electric amplification), while the loud volume of the banjo had allowed him to be heard clearly.

The Duke Ellington Orchestra at Palladium, London, July 1933 -
Notice Fred Guy is featured with both banjo and guitar

The years of Alemán’s success in Argentina during the 1940s and 1950s passed away and he came into a dark period in the 1960s. He would, however, meet Ellington again in September 1968, during Duke`s tour through Argentina. A turning point in Oscar's career. But that is another story.

Luis 'Tito' Liber

---

Jo

keepitswinging.domain@gmail.com

Retrospect Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Jean Omer (1912-1994): The prewar years

Jean Omer – the active Belgian reed player and bandleader
Full house for the Jean Omer Night at the Antwerp Zoo 
Georg Lankester

After my publications on the Belgian band leaders Fud Candrix and Stan Brenders here is another one about a third important musician from the past.

MY JAZZ LINKS: Jean Omer

• Jean Omer, born in Nijvel, the 9th of September 1912, grew up in a well-to-do family and at an early age showed interest in music. He started to play violin, however, also learned trumpet, clarinet and saxophone. The reed instruments would form the basis for his career.

The Baker Boys, directed by Robert De Kers, the band to accompany vaudeville artist Josephine Baker. Jean Omer is the man standing left - Robert De Kers is standing in the middle and Oscar Aleman at the right) (ca. 1931) ( photo; Albert Michiels archive)

 

A quick start: Jean Omer is talented in music and in business. At the age of 16 (1928)  he got a contract to play in Blankenberge with his own small group. Soon afterwards he became a professional musician and performed some time in Strasbourg. There he met Billy Smith, joined his orchestra and made tours in Belgium, France and even Italy.

• In 1929 the motivated Jean Omer founded a sextet called “Hot Melodians”. With this group he performed in Oostende, at the Palace Club of Antwerp and also played in Blankenberge. One year later he could be heard in the orchestra of Albert Sykes in the Kurhaus hall of Oostende.

the Baker Boys.Oscar Aleman (left) and Gaston Bueno lobo (right) next to Josephine Baker. (photo: ca. 1931)

 

In the early Thirties our reed player joined the Baker Boys which included the well-known Belgian saxophonist Jean Robert. The latter played an important role in the Belgian jazz scene. The Baker Boys were popular and besides performances in Belgium they travelled to France and Italy (“Savoy Dancing” in Milan). One should realise that it was not so easy to travel in those days – all was done by public transport, because a car was a luxury and the roads were still very poor. Particularly the French press was praising Omer for his performances.

Le Boeuf sur le Toit at the Naamse Poort (Brussels) ( 1930s)

After a succesfull trip to The States he founded, in 1938,  the dancing, later jazz club  Le Boeuf sur le Toit at the Naamse Poort in Brussels. Here known jazz musicians would perform. Jean Omer directed here his Big Band and performed with soloists like Gus Deloof, Ernst van ’t Hof, Jean Robert, Frank Engelen, Nick Frerar and more. Pianio player Gus Clark, also a member of Omer's Big Band, made its arrangments, like Jean Robert .............

Jean Robert (1908-1981) (photo; Bas Robert archvie)

Robert was labeled as  “de Europese Coleman Hawkins”, The European cCleman Hawkins .....Even Hawkins praised him for his sound. Hawkins often asked Robert to be his repelacement in Brussels or Amsterdam, when he had a profitable gig in Paris.

Fud Candrix (1908-1974)

In small combos Jean Omer also accompanied soloist Harry Pohl and e.g. the Dutch lady singer Annie Xhofleer. It is remarkable that a lot of Dutch singers were asked to perform in Belgian bands. From a Belgian relation I learned that Dutch singers were often selected because of their good pronunciation of the English language. Fud Candrix accompanied singers like Tony Jongenelen and Jane Miller.

Coleman Hawkins ( 1904-1969)

On the 5th of November 1938 Omer impressed all jazz enthousiasts with his Big Band featuring saxophonist Coleman Hawkins, the top of the bill.
Jean Omer is now quite known in Belgium and sometimes even leads the Stan Brenders Orchestra, when Stan is unable to attend himself. The Omer concerts with guest soloists attract the audience and his concerts often have  a full house with lots of enthousiastic reactions. When in the concert room of the Antwerp zZo an ‘Omer night’ is organised, lots of young ladies love to see the young soloist/band leader. His orchestra included excellent musicians like saxophonist Victor Ingeveldt, the piano players Gus Clark and Paul van Nek and the virtuoso trombonist Albert Brinkhuizen. It looked like an US Harem-Style event, with dancers in black make-up ... 

Georg Lankester

keepswinging@live.nl

Follow the Keep (it) Swinging webblog at Facebook or ask for its newsletter.

 

For more blogs about Jean Omer visit MY JAZZ LINKS: Jean Omer

Jean Omer, the active Belgian reed player and bandleader is the key figure in two blogs dedicated to this, nowadays almost forgotten, Belgian jazz musician, founder of the Le Boeuf sur le Toit and responsible for dozens of great swing recordings. Georg Lankester spotlights his prewar years ......

 

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Jean Omer (1912-1994): de vooroorlogse jaren

Jean Omer – de actieve Belgische rietblazer en orkestleider
De Jean Omer avonden in de Antwerpse Zoo trokken volle zalen 
Georg Lankester

Naar aanleiding van mijn publicaties over Fud Candrix en Stan Brenders ontving ik tot mijn genoegen diverse reacties, ook uit België. Hier wederom een tweeluik over de vroegere jazz in België. Dit keer wil ik de boeiende carrière van de Belg Jean Omer eens onder de loep nemen, omdat slechts weinigen op de hoogte zullen zijn van zijn niet geringe internationale prestaties.

MY JAZZ LINKS: Jean Omer

• Jean Omer werd op 9 september 1912 in het plaatsje Nivelles (Nijvel) geboren. Hij groeide op in een welgesteld gezin en raakte als kind al in muziek geïnteresseerd. Begon eerst viool te spelen, maar leerde ook trompet, klarinet, alt- en baritonsax spelen; vooral met beide  laatstgenoemde instrumenten zou hij als jazzmusicus carrière maken.

De Baker Boys, het begeleidingsoprkest van Josephine Baker o.l.v. Robert De Kers ( Jean Omer staat uiterst links. (Robert De Kers staand in het midden en Oscar Aleman uiterst rechts) (ca. 1931) ( foto Albert Michiels archief)

 

Een snelle start: Hij is duidelijk een talent en tevens zakenman, want op 16-jarige leeftijd (1928) had hij al een contract voor zijn amateur-orkestje om in Blankenberge te gaan spelen. Hij werd vervolgens  beroepsmuzikant in Straatsburg. En nog datzelfde jaar kwam hij bij het bekende orkest van Billie Smith en trad daarmee naast België, in Frankrijk en zelfs in Italië op. Hij werkte dan al samen met bijv. de (latere) orkestleider Robert De Kers.

• In 1929 richtte de gemotiveerde Jean een 6 man’s formatie op die hij de naam “Hot Mélodians” gaf. Na een contract  voor optredens in Oostende, speelde hij in de Antwerpse “Palace Club” en verder in Blankenberge. Hij was het jaar daarna ook bij het orkest van Albert Sykes te horen in de Kurzaal van Oostende. De jonge artiest bleef maar actief en was overal te beluisteren.

Nogmaals de Baker Boys met op de voorgrond Oscar Aleman en Gaston Bueno Lobo (als Les Loups) en Josephine Baker. (foto: ca. 1931)

 

Beginjaren ’30 was de klarinettist toegetreden tot de “Baker Boys” waarin de bekende saxofonist/bandleider Jean Robert zat. Laatstgenoemde heeft ook een zeer grote rol in de Belgische jazzwereld en daarbuiten vervuld (zie ook verderop). Vermeldenswaard is verder, dat de ‘musical director’ van de “Baker Boys” de befaamde gitarist Oscar Alemán was, die jarenlang Josephine Baker begeleidde.
Naast vele Belgische optredens trokken “de Baker Boys” in die jaren ook naar Frankrijk en Italië (o.a. in de “Savoy” dancing te Milaan). Bedenk daarbij dat al het reizen met het openbaar vervoer moest plaatsvinden, omdat de auto nog een te exclusief vervoersmiddel was en goede wegen ontbraken. Omer werd  door zijn prestaties met name in de Franse pers geroemd om zijn
jazzy spel en zijn opvallend goede solistische prestaties.

Le Boeuf sur le Toit aan de Naamse Poort (Brussel) ( jaren dertig)

Een bijzonder initiatief:
Na een succesvolle reis naar Amerika kreeg hij in 1937 extra bekendheid door de dancing (later jazzclub) Le Boeuf sur le Toit op te richten aan de Naamse Poort te Brussel, waar geleidelijk zeer bekende jazzmuzikanten kwamen spelen. Jean leidde daar met succes zijn ‘Big Band’ en speelde met bekende solisten zoals Gus Deloof, Ernst van ’t Hof, Jean Robert, Frank Engelen, Nick Frerar en nog enkele anderen. Pianist Gus Clark die ook in het orkest zat, werd door Jean aangesteld om arrangementen te maken. Maar ook saxofonist Jean Robert zorgde voor vele arrangementen en soleerde altijd in het orkest.

Jean Robert (1908-1981) (foto; Bas Robert archief)

Robert werd “de Europese Coleman Hawkins” genoemd en niet voor niets. Ook Hawkins zelf  roemde zijn spel. Wanneer Hawkins een goed betaald optreden in Parijs had, verving Jean Robert hem, want die speelde behalve in Brussel soms ook maandenlang in Amsterdam!

Fud Candrix (1908-1974)

In een kleine combinatie begeleidde Omer in die tijd o.a. de solist Harry Pohl en de Nederlandse zangeres Annie Xhofleer. Het is overigens opvallend, dat ook in het orkest van Fud Candrix verscheidene Nederlandse zangers optraden zoals bijvoorbeeld Tony Jongenelen en Jane Miller. Van een kenner/verzamelaar van muziek uit die tijd met wie ik onlangs in contact kwam,  vernam ik de reden waarom onze landgenoten zo vaak als zanger gevraagd werden: Men vond in West-Europa dat de Nederlanders een zeer goede Engelse uitspraak hadden!

Coleman Hawkins ( 1904-1969)

Een jaar later, namelijk op 5 november 1938, maakte Jean grote indruk door met zijn ‘Big Band’ een concert te geven in het Brusselse Paleis voor Schone Kunsten met als gast niemand minder dan de wereldvermaarde Amerikaanse tenor-saxofonist Coleman Hawkins. Door Jean’s vakmanschap als solist, maar ook als dirigent verving hij soms Stan Brenders als deze verhinderd is en leidde dan diens orkest.

• De concerten van Omer’s orkest (met gasten) zorgden steeds voor volle zalen en enthousiaste reacties. Zo was er in de zaal van de Antwerpse dierentuin bijv. een ‘Jean Omer avond’ en er kwam dan veel damespubliek voor de jonge solist/dirigent. Het orkest telde stersolisten als saxofonist Victor Ingeveldt, de pianisten Gus Clark en Paul van Nek en de virtuoze trombonist Albert Brinkhuizen. Voeg daarbij de zwart geschminkte dansers en het geheel ademde een Harlem-achtige sfeer.

Georg Lankester

keepswinging@live.nl

Volg Keep (it) Swinging via Facwebook of vraag de nieuwwsbrief

Meer jazz blogs zie MY JAZZ LINKS: Jean Omer

Jean Omer, de actieve Belgische rietblazer en orkestleider is de hoofdpersoon in een tweetal blogs over zijn leven, samengesteld door Georg Lankester. In het eerste deel komt de periode voor de Tweede Wereldoorlog aan bod, waarin zijn band volle zalen trok - in het volgende deel wordt het tweede deel van zijn carrière belicht.
  

 

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Oscar Alemán bezoekt Europa - 1959: deel 2

Europese tournee wordt  desillusie ......
Het eind van een grote carriere
Hans Koert

In 1959 werd Oscar Aleman uitgenodigd om op te treden in Spanje, Zwitserland en Portugal als onderdeel van een samenwerkingsverband tussen de Argentijnse radiozender Radio El Mundo en haar Spaanse collega’s ter opluistering van de populaire talentenjacht En pos de la Fama.
Dankzij een interessant artikel van Vicent Lluís Fontelles Rodríguez, geschreven in het lokale dialect van Valencia, het valenciano, getiteld Jazz a la ciutat de Valencia - met als subtitel Orígens i desenvolupament fins a les acaballes del 1981 (vertaald voor mij in het Spaans door Gustavo Lecha en daarna weer in het Engels door Luis Contijoch), kunnen we nu deze niet erg succesvolle tournee in Spanje deels reconstrueren.

Oscar Alemán in Europe 1959 - part one (English) | Oscar Alemán in Europe 1959 - part two (English) | Oscar Alemán bezoekt Europa 1959: deel 1 (Nederlands) | Oscar Alemán bezoekt Europa 1959: deel 2 (Nederlands) 

Oscar's muzikale carrière was begin jaren dertig begonnen in Europa, in Spanje zelfs, waar hij met zijn kompaan Gaston Bueno Lobo in Madrid bleef steken, toen het variétégezelschap van Harry Fleming, waarin ze als Les Loups optraden, failliet ging ..... Oscar en Gaston leefden een tijdje als straatmuzikanten van de fooien die ze op straat en in bars kregen, totdat Oscar een uitnodiging ontving van niemand minder de Josephine Baker, die hem wilde hebben in haar begeleidingsorkest The Baker Boys, haar begeleidingsorkest.  Oscar ging naar Parijs en het duo Les Loup viel uiteen - Gaston, gedesillusioneerd, keerde terug naar Argentinië. Oscar woonde en werkte in Frankrijk ( en trad met de Baker Boys overal op in Europa) totdat in 1940 de nazi’s Parijs binnenvielen.  Oscar vluchtte via Portugal terug naar Argentinië, waar hij een nieuwe carrière opbouwde met zijn Quinteto. Hij werd een veelgevraagd artiest en trok tussen 1945 en 1955 volle zalen, totdat de belangstelling voor zijn muziek afnam, vanwege de opkomst van de Rock en Roll, die ook Zuid-Amerika overspoelde.
Hoewel Oscar probeerde bij de nieuwe sound aan te sluiten, voor het publiek bleef hij ouderwetse muziek spelen, die niet meer in was. Zijn gezondheid ging achteruit o.a. door excessief drankgebruik, dat ook zijn optredens moet hebben  beïnvloed. Vanaf 1940 was hij alleen nog maar te horen geweest in Argentinië en buurlanden en slechts tweemaal trad hij in die periode buiten Zuid-Amerika op - eenmaal in 1944 toen hij een korte trip naar New York maakte en nog een keer tijdens een tournee naar Spanje in 1959, waar hij hoopte dat zijn bekendheid nog steeds garant zou staan voor volle zalen ....... Maar het liep anders.

 

Krantenartikel juli 1959 ( bron: Jazz a la ciutat de Valencia )

In de zomer van 1959, in juli en begin augustus, trad hij met zijn orkest op, aangekondigd als una Orquestra de Baile. Eén van zijn eerste optredens vond plaats in het Llaca Club theater tijdens een zgn. Gran Gala Argentina, waarin Argentijnse artiesten optraden, zoals de gevierde  zangeres Elder Barber.

Verder speelden buiten in de tuin van de club ook Edmundo Rivero, een populaire Argentijnse zanger; Charlo y Sabina - een zangduo en Ovidio Juarez, die in de Paraguaanse Gaurani traditie zong .... trovador de la canción Guarani. Oscar Alemán en Elder Barber stonden op de affiches aangekondigd als Los Magnificos Artistas Argentinos ... El Mago de la guitarra électrica famoso en el mundo entero ....  Het concert, aangekondigd als het Gran Gala Argentina werd uitgezonden door de Spaanse Tv ( La Televisión Española (TVE)).

Het concert werd een succes en de kritieken prezen Elder Barber en het inigualable ritmo de Oscar Alemán  y su orquesta de Jazz Argentina.

Plaza de Toros de Valencia ( ca. 1950) ( bron: Todocllecion.net)

In augustus zou  Oscar's band optreden, als we de kranten mogen geloven,  in de Florida Park danszaal van Madrid, samen met Rafael de Córdova en Lina Bermejo..

Het is vreemd, dat Oscar en zijn band aangekondigd zijn voor een concert op 4 augustus in Madrid, aangezien ze geboekt waren om in Valencia met een optreden de talentenshow En pos de la fama op te luisteren.  De Madrileense ABC krant noemt de  volgende dag Oscar's optreden niet, dus lijkt de eerdere aankondiging een foutje, maar er wordt ook gesuggereerd, dat Oscar ja had gezegd tegen dit concert in Madrid, omdat hij niet wilde spelen in de immense stierenvechtersarena als één van de velen in een programma met louter populaire muziek; bovendien waren de  weersvoorspellingen voor die avond slecht in Valencia en werd er gedacht over een afgelasting .....  Dat gebeurde niet en Oscar moest, tegen zijn zin, toch optreden. Halverwege het concert werd, vanwege  motivos meteorológicos het programma gestaakt. 

 

Advertentie ( bron: Jazz a la ciutat de Valencia )

Het optreden van 4 augustus 1959 in Valencia voor het programma En pos de la Fama vond plaats in het enorme Plaza de Toros van Valencia, de grote arena, waar zo'n 12.000 mensen de stierengevechten konden volgen in de open lucht.

De volgende dag was het weer opgeklaard en moest Oscar opnieuw optreden als deel van een show .... en draaide zijn "normale" repertoire af, dat wellicht  uit nummers als De Buen Humor ( = In The Mood), Dédo Duros, Balando el Rock, Oscarinadas en zijn herkenningsmelodie Hombre Mio zal hebben bestaan - allemaal nummers, die hij in de jaren daarvoor op plaat had uitgebracht ...., maar het Spaanse publiek kende die platen niet en bleek niet geïnteresseerd in zijn muziek - misschien zelfs was Oscar's optreden wel hun eerste kennismaking met zijn jazzklanken. Het zou goed kunnen dat Oscar die avond slecht en ongemotiveerd speelde, want hij kreeg zelfs geen waardering van zijn collega’s - kortom - het concert werd een afgang en de tournee bleek een desillusie ... Waar waren die fans van vroeger? 

Oscar en zijn orkest bleven nog een aantal weken in Spanje, waar ze wellicht hun verplichte optredens afwerkten, maar Oscar's drankgebruik en matig spel, waardoor succes uitbleef, zorgden voor spanningen binnen zijn orkest ..... Na een aantal weken viel de band uit elkaar, en hielden de muzikanten het voor gezien. Alle concerten werden afgelast en de geplande optredens in Zwitserland en Portugal werden geschrapt. 
Oscar had ondertussen kennis gekregen aan een schone Spaanse, Maria Teresa Benito Beranco, die, nadat Oscar gedesillusioneerd terug gegaan was naar Buenos Aires, hem achterna reisde .... In 1962 trouwden ze .....

Voor Oscar Alemán was deze tournee een nachtmerrie geworden - het publiek in Europa kende hem niet meer - zijn muziek was ouderwets en gedateerd - zijn gitaarspel was niet meer zo flitsend en hij trok zich terug uit de schijnwerpers en leefde een teruggetroken leven, verborgen voor zijn fans, samen met zijn nieuwe vrouw in hun appartement aan het Maipu in Buenos Aires, de tijd dodend met wijn, sigaretten en gitaarlessen.
Een triest eind van een gevierd artiest, die door het publiek vergeten leek ………….
 
Halverwege de jaren zestig trad Oscar weer op met zijn Cinco Caballeros voor zijn trouwe fans, die hem misten en maakte hij nog een paar lp’s, waarin hij laat horen het gitaarspel nog steeds op zijn onnavolgbare wijze te beheersen, maar de triomfen van vroeger waren verleden tijd. In 1980 overlijdt hij.   

  Thanks to Gustavo Lecha and Luis Contijoch for their kind support.  

 Hans Koert
author of the online Oscar Aleman discography
keepswinging@live.nl

Volg de Keep (it) Swinging blog via Facebook of vraag de nieuwsbrief 

Tussen 1945 en 1955 was Oscar Alemán de gevierde entertainer, gitarist en zanger, die in Argentinië en in de landen daar omheen, moeiteloos de grootste zalen vol kreeg  Maar de veranderde belangstelling van de jeugd, Rock en Roll overspoelde ook Zuid-Amerika, eiste zijn tol - de stoelen bleven leeg en zijn platen verkochten niet meer - bovendien kreeg Oscar gezondheidsproblemen door exensief drankgebruik ..... De uitnodiging voor een aantal optredens in Spanje, Zwitserland en Portugal, eind jaren vijftig, kwam voor Oscar dan ook als geroepen.... in Europa zouden ze zijn muziek nog wel kunnen waarderen - net als in de jaren dertig .....

Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Oscar Alemán's bezoek aan Spanje 1959 - deel 1

 OSCAR ALEMÁN en zijn vergeten Europese tournee (1959)
La famosa Orquesta Argentina de Exhibición Oscar Alemán
Hans Koert

Oscar Alemán in Europe 1959 - part one (English) | Oscar Alemán in Europe 1959 - part two (English) | Oscar Alemán bezoekt Europa 1959: deel 1 (Nederlands) | Oscar Alemán bezoekt Europa 1959: deel 2 (Nederlands) 

Een paar weken geleden werd ik door Gustavo Lecha, samensteller en oprichter van de www.zonadejazz.com site, op een interessante verhandeling van Vicent Lluís Fontelles Rodríguez gewezen, getiteld Jazz a la ciutat de Valencia - Orígens i desenvolupament fins a les acaballes del 1981. Het was geschreven in de lokale taal van Valencia, het Valenciano. Dankzij Lecha, die het stuk voor me in het Spaans vertaalde en Luis Contijoch, die er weer een Engelse vertaling tegen aan gooide, kan ik nu de essentie van dit artikel, dat het bezoek van Oscar Alemán aan Spanje in 1959 als onderwerp heeft, presenteren - vandaag deel 1.

Het eerste deel informeert over een concert in Valencia en over zijn eerdere bezoek aan Europa gedurende de jaren dertig, waar hij bijna tien jaar bleef hangen. Het tweede deel gaat over zijn terugkeer naar Argentinië en over de afloop van zijn bezoek aan Spanje 1959.

 Advertentie m.b.t. het concert in Valencia door het Orquesta Argentina de Exhibición ( bron: Las Provincias (p. 11) ( 4 aug. 1959) ( foto: Vicent Lluis Rodriquez)

Op dinsdag  4 augustus 1959 was de laatste uitzending van een populaire talentenjacht ( á la The Voice of Holland of hoe heten dat soort tv-talentenjachten op de Nederlandse commerciële omroepen?) op Radio Valencia gepland, getiteld "En pos de la fama"  Het gebeuren, met verschillende optredens van artiesten, stond gepland in de La Plaza de Toros van de stad Valencia, de arena waar normaal gesproken de stierengevechten  plaatsvinden. Tussen de optredens was ook de Argentijnse gitarist Oscar Aleman gepland, die, zoals een Spaanse krant meldt, zijn "Orquesta Argentina de Exhibición" (ook wel genoemd de "Orquesta Argentina de Jazz") had meegebracht, een groep die voor de eerste keer in Spanje zou optreden.  De aankondiging in de krant luidt: Radio El Mundo, de Buenos Aires, presenta por primare vez en España, la famoas Orquesta Argentina de Exhibición Oscar Aleman. Blijkbaar was de trip naar Europa mede gesponsord door Radio El Mundo, de Argentijnse radiozender, waarvoor Oscar vaak met zijn orkest optrad.

 Oscar Alemán ( bron: Oscar Alemán - La figura intacta)

Voor Oscar zijn het moeilijke tijden - hij heeft gemerkt dat zijn populariteit in Argentinië tanende is, doordat modernere muziekstijlen zoal de Rock & Roll de belangstelling van het publiek voor zijn muziek, doet afnemen. De nieuwe muziekstijlen, die vanuit de VS ook Argentinië overspoelen, gaan de strijd aan tegen de ouderwetse klanken van tango en jazz. Ondankt een paar pogingen om de nieuwe muziek een plekje in zijn repertoire te geven ( hij neemt titels op als Bailando el Rock)( september 1956), ziet Oscar het aantal lege plaatsen in de zaal toenemen en het aantal voorstellingen verminderen ....   Verder drinkt Oscar meer dan goed voor hem is .......  Het brengt hem zo af en toe in de problemen tijdens optredens en na afloop als hij zich mengt onder zijn fans. Hij zegt, als hij gewezen wordt op zijn drankgebruik, dat hij het niet kan maken aangeboden drankjes van fans niet aan te pakken - dat zou onbeleefd zijn .....  Hij wordt opgenomen in het ziekenhuis en geopereerd aan maagzweren. Zijn relatie met Liliana Rodriguez eindigt in een scheiding.

In 1959 krijgt hij, waarschijnlijk dankzij contacten die de Argentijnse radiozender Radio El Mundo met de Spaanse radio heeft, de kans om op te treden in Spanje, Zwitserland en Portugal. In Spanje ontmoet hij de knappe Maria Teresa Benito Berranco, die zijn vriendin wordt. Zij woonde in Zaragosa en was twaalf jaar jonger dan Oscar. Maar ook in Spanje breekt het vele drinken hem op en na een aantal maanden besluit een deel van de band terug te keren naar Argentinië. Oscar moet de toer noodgedwongen afbreken en ook hij, met in zijn kielzog zijn nieuwe vriendin, keert gebroken terug naar Buenos Aires. Ze trouwen in 1962 en gaan aan het Maipu wonen, in een appartement aan deze deftige straat, waarin Oscar tot aan zijn dood in 1980 gewoond heeft.

  Nog een advertentie m.b.t. het concert in Valencia door het Orquesta Argentina de Jazz, zoals het orkest ook genoemd werd ( Bron: Las Provincias (p.11) ( 4 augustus 1959) ( foto: Vicent Lluis Rodriguez)

 De show, gepresenteerd door Radio Valencia, heette "En pos de la fama", en Oscar mocht daar optreden met nog meer grote namen, zoals de band van Miguelito Valdes, waarin  violist Xavier Cugat speelde, verantwoordelijk voor de grote hit: Perfidia. Het ziet er naar uit dat dit concert geen succes was; vanwege een zwaar onweer met regen moest het worden afgelast ....... maar er wordt ook beweerd, dat bezoekers en musici maar weinig enthousiasme konden opbrengen voor de (jazz)muziek, die Oscar met zijn orkest speelde ......... De vonk sprong niet over ..... Het optreden flopte. Dit moet Oscar gefrustreerd hebben.

Les Loups ( met Oscar Alemán (links) en Gaston Bueno Lobo ( ca. 1929)

Het was niet Oscar Aleman's eerste bezoek aan Spanje. Hij kwam voor het eerst terecht in Madrid in 1929  toen hij als helft van het Les Loups duo ( samen met Gaston Bueno Lobo) met de Harry Fleming band, op de affiches aangekondigd als Extraordinaire guitarristas hawaianos, mee kwam. Harry Flemings band echter, viel, terwijl ze in Madrid zaten, door financieel wanbeheer uit elkaar en Oscar en Gaston moesten op straat en in de vele kroegen van de stad, hun kostje bij elkaar spelen. 

  Het verhaal gaat dat Josephine Baker hen gehoord moet hebben, of althans van Oscar's gitaarspel gehoord moet hebben. Ze was in die dagen de ongekroonde koningin van de revue, diva en seksbom, die in Parijs met haar soms gewaagde optredens, furore maakte. Zij nodigde Oscar uit om naar Parijs te komen, om daar in haar revue-orkest, The Baker Boys, te komen spelen. Gaston Lobo werd niet gevraagd en het duo viel uiteen - Gaston ging gedesillusioneerd terug naar Zuid-Amerika. In Argentinië speelde hij nog een aantal jaren en maakte zelfs platen, voordat hij, eind jaren dertig, de hand aan zich zelf sloeg .........  Jorgen Larsen heeft deze periode bestudeerd en zijn bevindingen op de Oscar Aleman blog gepubliceerd. Feit is wel dat toen Oscar over de dood van zijn collega en makker van het eerste uur hoorde hij zich zeer schuldig en verantwoordelijk voelde, voor de dood van Gaston voelde.

Oscar Alemán (rechts) en Svend Asmussen (derde van links) en hun groep in Kopenhagen ( december 1938) ( Hans Koert archief)

De carrière van Oscar in Europa is uitvoerig in vorige blogs beschreven, over zijn fascinatie voor de muziek van Eddie Lang, zijn optredens in het uitgaanscircuit van Parijs met Django en Stephane Grappelli; zijn tournees met de Josephine Baker revue die hem soms voor maanden uit Parijs verbande, waarmee hij in heel Europa en Noord Afrika optrad ........

 Bekend is het bezoek van Oscar aan Kopenhagen, december 1938, waar hij met de Deense violist Svend Asmussen bekende opnamen maakte. Een jaar later was hij eregast tijdens het Zevende Jazzwereldfeest in Scheveningen .........

Hans Koert
 keepswinging@live.nl
Facebookgroep; Keep (it) Swinging ( aanmelden)
Vraag de maandelijkse nieuwsbrief

Wie zich in het leven en de carriere van Oscar Alemán verdiept heeft, weet dat hij in de jaren dertig furore maakte in Parijs, waar hij speelde in het begeleidingsorkest van Josephine Baker en daardoor in heel Europa bekendheid kreeg. In de periode tussen de revues vertoefde hij in Parijs en maakte onderdeel uit van het Parijse jazzleven. Toen de Nazi's Parijs bezetten vluchtte hij naar Argentinië om nooit meer terug te komen .....(!) Daar bouwde hij een nieuwe carriere op, die voor ons in Europa onzichtbaar bleef, doordat het plaatsvond aan de andere kant van de wereld in een internetloos tijdperk. Maar weinigen weten dat hij nog tweemaal buiten Zuid-Amerika opgetreden heeft. In 1959 maakte hij zich op voor een tournee langs Spaanse, Zwitserse en Portugese podia ...... Deze tournee liep echter anders af dan hij voorzien had, weten we nu, dankzij onderzoek van Vicent Lluis Rodriguez.
Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions