Thursday, December 26, 2013

Rik van den Bergh-Bart van Lier: High Slide Low Blow

Baritonsax en slide trombone: Een zelden gehoorde combinatie 
Rik van den Bergh-Bart van Lier 5tet's debuutalbum 
Hans Koert

Het zijn wat mij betreft twee van de meest aansprekende instrumenten in de Jazz … de trombone en de baritonsaxofoon. En als ze dan ook nog eens samen de hoofdrol spelen dan is mijn ideale plaatje helemaal compleet.  Onlangs verscheen het album High Slide Low Blow van een kwintet met bariton saxofonist Rik van den Bergh en trombonist Bart van Lier in de hoofdrollen.


Rik van den Bergh-Bart van Lier 5tet. v.l.n.r.: Edgar van Asselt - Eric Ineke - Rik van den Bergh - Bart van Lier en Marius Beets ( foto: Govert Driessen)
 
Hans Mantel, bekend bassist en samensteller en presentator van radio programma’s, heeft het voor me nagezocht en concludeert dat er maar weinig opnames zijn met twee deze instrumenten in de hoofdrol:  De enige die op mijn trommelvliezen geëtst zit is het Salle Pleyel concert van 1 juni 1954 van het Gerry Mulligan Quartet met, weliswaar op ventiel-trombone ( maar toch), le grand maestro Bob Brookmeyer.  


Rik van den Bergh en Bart van Lier ( foto: Govert Driessen)


Het Rik van den Bergh – Bart van Lier 5tet bestaat behalve de twee naamgevers op baritonsax en trombone uit pianist Edgar van Asselt, Marius Beets op bas en Eric Ineke op slagwerk. 


Bart van Lier ( foto: Govert Driessen)

Trombonist Bart van Lier draait, samen met Eric Ineke, al heel wat jaren mee in de Nederlandse jazzscene.  Geboren in 1950 in Haarlem startte hij eind jaren zestig zijn carrière in het VARA Dansorkest van Tony Nolte en debuteerde begin jaren zestig op een VARAgram-plaat getiteld Eén Van De Acht  waarop o.a. Piet Noordijk, Ado Broodboom, Ruud Brink, Ruud Bos,  Sander Sprong,  Rob Franken, Wim Overgauw en Carl Schulze acte de presence gaven. Bart van Lier speelde in Boy’s Big Band, bij Rogier van Otterloo , The Skymasters, Metropole orkest, Ack van Rooijen, Ferdinand Povel, Gijs Hendriks en de Ramblers, maar ook de Rhythm Combination and Brass van trombonist Peter Herbolzheimer, Bud Shank en Nick Brignola. Eric Ineke omschrijft hem in zijn boek The ultimate Sideman als .. one of the best trombone players around. Sound, swing, great timing and very creative,  .. it’s all there. ( p. 138).  Eric Ineke, slagwerker sinds de jaren zestig, heeft goede herinneringen aan het optreden met Bart, die als gast meespeelde op zijn JazzXpress cd met Deborah Brown ....  ….. it’s always a ball ….  He’s looking for interactions there’s always something happening blended with a deep groove. 
  
Rik van den Bergh  ( foto: Govert Driessen)


Rik van den Bergh, geboren in 1970 in wat toen wellicht de meeste jazzy-stad van Nederland was, Breda, de plaats, die tot in alle jazzy-spots van de wereld bekend was om zijn Oudestijl Jazzfestival, studeerde aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag en ging spelen bij Frits Landesbergen, the Young Sinatras en het Rotterdam Jazz Orchestra.  Hij is één van de weinigen die full-time baritonsaxofoon speelt in zowel zijn eigen Triple World Trio als in het Rik van den Bergh-Bart van Lier 5tet, dat met High Slide Low Blow debuteert. 


Bart van Lier - Rik van den Bergh - Marius Beets - Edgar van Asselt - Eric Ineke  ( foto: Govert Driessen)

Pianist Edgar van Asselt studeerde in 1997 eveneens af aan het Koninklijk Conservatorium. Tien jaar geleden speelde hij bij David Schnitter, die van 1975 tot 1980 bij Art Blakey speelde. Net als Rik speelde Edgar bij de Young Sinatras  en het Rotterdam Jazz Orchestra.


Eric Ineke ( foto: Hans Koert)

De ritmesectie - Eric Ineke en Marius Beets - kent elkaar al jaren. Erik,  die al jaren les geeft op het Koninklijk Conservatorium kent de meeste musici nog van toen ze daar les kregen – zo ook Marius Beetsthe oldest and wisest one of the illustrious Beets Brothers.
  
Marius Beets ( foto: Hans Koert)

Sinds 1999, toen Marius Koos Serierse opvolgde bij Rein de Graaff spelen ze steeds samen in allerlei bands, waaronder Eric’s JazzXpress. Marius is, behalve een veelgevraagd bassist, ook producer en heeft zijn eigen opnamestudio …. waar ook deze cd High Slide Low Blow het levenslicht zag.

Maxanter Records  MAX 75990) 

Het album High Slide Low Blow bevat een elftal tracks met standards en ballads, maar vooral ook eigen composities van bassist Marius Beets ( met o.a. het groovy It Could Happen To All Of Us) en van pianist Edgar van Assels, die met het openingsnummer Early Bird, meteen de toon zet ……. Bebop zoals het hoort te klinken zonder te kopiëren …………  

Luister naar het nummer Step Lightly, dat oorspronkelijk door Joe Henderson werd gecomponeerd en in augustus 1963 werd uitgebracht op de gelijknamige  Blue Note lp van het Blue Mitchell Sextet ( met Henderson op tenor); hier gespeeld door het Rik van den Bergh-Bart van Lier 5tet.



Eén van de hoogtepunten van het album is voor mij het nummer Three and One, gecomponeerd en vastgelegd door Thad Jones in mei 1966, met o.a. Bob Brookmeyer en Pepper Adams  in de orkest, waarin op de High Slide Low Blow versie een mooie rol is weggelegd voor zowel Bart van Lier als Rik van den Bergh. Luister naar een uitvoering van het kwintet, opgenomen twee jaar geleden in de Jazzroom in Breda.



Het nummer Polkadots and Moonbeans, met Bart van Lier op bastrompet, majestueus begeleid door Marius Beets op bas, behoort tot het absolute hoogtepunt van dit album – de growling trompet van Bart opgevuld met de haast gitaarachtige klanken van Marius ……  alleen al daarvoor zou je het album moeten beluisteren 

Hans Koert
editor
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog via Facebook ( group Keep it Swinging), Twitter (#keepitswinging) of vraag haar gratis nieuwsbrief.

Kijk ook eens op mijn ruilpagina vol jazzplaten die een nieuw tehuis zoeken .... Kom maar met een voorstel. 

Twee instrumenten die je in de jazzhistorie maar zelden samen in de hoofdrol aantreft: de baritonsaxofoon en de trombone .... Rik van den Bergh, baritonsaxofoon en Bart van Lier debuteerden met beide instrumenten in de hoofdrol met hun kwintet met het mooie album High Slide Low Blow, een must have voor een ieder die met één been in de hoogtijdagen van de jazz uit de jaren vijftig staat en met het andere in het heden ...... Het Rik van den Bergh - Bart van Lier 5tet: zo'n groep waarbij je afvraagt, waarom ze niet eerder de studio opzochten ..... Een mooie afsluiter van 2013

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Monday, December 23, 2013

Art Blakey and the Jazz Messengers: Justice

Live in het Concertgebouw (Amsterdam) 14 november 1959 
Debuut Wayne Shorter en Walter Davis jr. teleurstellend .... (bron: Rhythme)
Hans Koert

Onlangs verscheen alweer de achtste cd van het Nederlands Jazzarchief  in haar geprezen en bekroonde serie  Jazz at the Concertgebouw …… Deze keer van het kwintet rond slagwerker Art Blakey, die met zijn Jazz Messengers in de jaren vijftig de hardbop vorm gaf. 

Art Blakey ( bron: Rhythme nr. 123 (december 1959))

Het concert, dat uit de archieven van Lou van Rees opgediept werd, net als overigens de eerder uitgebrachte uitgaven, bevat het tweede van een reeks van vier concerten, die Art Blakey in 1959 in ons land gaf tijdens zijn tournee langs Europese podia. Op 14 november 1959 opende hij om kwart over acht ’s avonds zijn optredens in het Kurhaus in Scheveningen en rond middernacht stond hij klaar voor een nachtconcert in het Concertgebouw van Amsterdam ……  Een maand later speelde Art Blakey, na optredens in Parijs, Stockholm en Berlijn, opnieuw, in dezelfde bezetting, in het Vredenburg paviljoen in Utrecht en opnieuw, het Concertgebouw van Amsterdam.

Advertentie (De Telegraaf 29 oktober 1959)

Zoals gebruikelijk bevat de dubbel-cd van het Nederlands Jazzarchief een uitvoerig begeleidend boekje, waarin Bert Vuijsje uitgebreid het concert en de populaire Art Blakey beschrijft en ook in het Jazz Bulletin werd uitvoerig stilgestaan bij deze nieuwe dubbel-cd door Fred van Doorn ( Perfectionist voor de jazz) ( Jazz Bulletin nr. 88 (september 2013).  Wat moet je daar dan nog aan toevoegen? Laten we de kritieken rond deze Nederlandse concerten er maar eens op na slaan .....

The Jazz Messengers, in de jaren vijftig opgericht door Art Blakey samen met Horace Silver (waarvan afgelopen week het bericht rondzoemde dat hij overleden zou zijn), bestond uit trompettist Lee Morgan, de nog onbekende tenor saxofonist Wayne Shorter, de voor ons eveneens onbekende pianist Walter Davis jr. en in de ritmesectie Jymie Merritt op bas en Art Blakey, uiteraard, op slagwerk, waarbij de twee laatsten door omstandigheden op geleende instrumenten moesten spelen. 


Lee Morgan  ( bron: Rhythme nr. 111 (december 1958))

Trompettist Lee Morgan, die vanaf  1957  regelmatig bij The Jazz Messengers optrad, was samen met Art Blakey de grote naam op het podium. Bill Hardman, in 1957 trompettist bij Art Blakey,  had Lee Morgan bij de leider / slagwerker geïntroduceerd met de woorden: I  think he’s better for the band than I am. He’s young and he’s gonna be great. ( Alan Goldsher in Hard Bop Academy). 


Lee Morgan ( bron: Het Vrije Volk ( 19 december 1960))

Hij werd algemeen beschouwd als één van de leden van de Jazz Messengers die de meeste invloed op de sound van de groep gehad had: If Kenny Dorham, Donald Byrd and Bill Hardman set the table for impending Messengers trumpeters, than Lee Morgan cooked the meal.  And he cooked but good ( Alan Goldsher in Hard Bop Academy). Hij zou tot 1965, met tussenpozen, bij de Jazz Messengers spelen.  Toen Lee Morgan voor het eerst Nederland aandeed met de Jazz Messengers, een jaar eerder, november 1958, werd zijn spel "een openbaring" genoemd. Hij beschikt over een felle attaque, schreef Hein Wellens in Rhythme (december 1958), een bijzonder gedecideerde toon en een feilloze embouchure. …. Zowel in de ballads als in de snellere stukken hebben wij ons verbaasd over de verbluffende techniek, waarover Morgan op zo’n jeugdige leeftijd ( = 20 jaar) reeds beschikt. Dit concert is vastgelegd op een Bandstand lp, getiteld: Art Blakey: Live in Holland 1958. 


Deel van The Jazz Mesengers in het Kurhaus van Scheveningen: v.l.n.r.: wayne Shorter - Jymie Merritt en Lee Morgan  ( 17 dec. 1960) ( bron: Nieuwsblad van het Noorden ( 20 dec. 1960))

Wayne Shorter, die in november 1959 voor het eerst met Blakey mee kwam, moest het met minder lovende woorden doen …..   Misschien kwam dat omdat de band nog helemaal niet op elkaar was ingespeeld ... Hij was pas kort daarvoor weer bij Art Blakey in de selectie terecht gekomen en een plaatopname bij Rudi Van Gelder, vier dagen voor het Concertgebouwconcert, verliep niet goed naar de wens van Blue Note en werd pas vele jaren later uitgebracht: Africaine


Art Blakey op de cover van Rhythme ( bron: Rhythme 135 ( december 1960))

Terwijl Lee Morgan werd geprezen met quotes als Verbluffend trompetspel bleek, volgens Rud Niemans in Rhythme ( december 1959), Wayne Shorter  …. niet opgewassen tegen zijn trompetspelende partner ( = Lee Morgan) en bleef steken in enkele onsamenhangende fraseringen, waarin de techniek te veel prevaleerde.  De unisono-geblazen delen met Morgan en zijn changes getuigen van enige integriteit. In de Telegraaf roemt ene E.de J. Wayne Shorter’s spel in het nummer The Themeeen hoogtepunt van het concert. Als Wayne Shorter een jaar later opnieuw in het Kurhaus en een uitverkocht Concertgebouw optreedt ( 17 december 1960) ( Er kon geen muis meer bij), wordt Wayne Shorter bestempeld door diezelfde Rud Niemans, als een … aangename verrassing, die na een jaar zichzelf ontwikkeld had tot een uitgesproken Coltrane stylist.  Shorter zoekt met lange lenige melodische fraseringen een grote mate van harmonische ekspansie (sic) en de duels, welke hij na Morgan met de geselend-hardslaande Blakey aanging, waren beslist boeiend. ( Rhythme136 – januari 1961).

Art Blakey’s drumsspel is ook op de registratie van het Concertgebouw-optreden van zaterdag 14 november 1959 ( of zou het eigenlijk zondagochtend 15 november 1959 moeten zijn? Het eeuwige dilemma bij nachtconcerten ) prominent aanwezig. Rud Niemans meldt een slecht afgestelde geluidsinstallatie, maar dat was mogelijk het geval in het Kurhaus ..... waardoor het publiek werd  overvallen door een orgy aan geluid …. Aanvankelijk, schrijft Rud Niemans in Rhythme, kwam het merendeel van de luisterenden moeilijk op temperatuur en mede door een hinderlijk-harde geluidsinstallatie kon uit de flarden van klanken slechts geleidelijk enige lijn worden waargenomen in de werkelijke kapaciteit (sic) van de groep …… Art Blakey scheen soms nauwelijks de door hem opgeroepen driftige tempi ( zoals in het openingsnummer van de cd: Ray’s Idea), de baas te kunnen, waardoor zelfs nu en dan enige onnauwkeurigheid viel te bespeuren in zijn overigens knappe cymbalwerk. Waarschijnlijk opende het concert in het Kurhaus, overigens, met een ander nummer, n.l. Are You Real, dat tijdens deze tournee in Parijs werd vastgelegd en uitgebracht op een Italiaanse Moon cd met diezelfde titel. Wel roemt Rud  …. de stuwende drive, de jungle-erfenis (!), die Blakey’s eigen drumsoli van anderen doet onderscheiden. De begeesterende “rolls”, het tot mysterieus, acht geroffel afzwakkende, helse vuurwerk van zijn sticks ….. 


Art Blakey and the Jazz Messengers: Live in Amsterdam November 1959 ( NJA 1302)

De spanningen rond de teleurstellende opnamen van 10 november 1958 in de Rudi van Gelder Studio’s voor Blue Note; een niet erg op elkaar ingespeelde band met twee debutanten ( Walter Davis jr. spel werd als weinig inspirerend ervaren); de jetlag en twee concerten op een avond ( Amsterdam was de eerste stop in Europa); een geleend drumstel en bas en een te hard afgestelde zaalgeluidsversterking .... het zal er zeker allemaal toe hebben bijgedragen, dat het Amsterdamse concert wat rommelig overkomt en niet tot Blakey’s beste behoorde.  Neemt niet weg dat deze uitgave van het Nederlands Jazz Archief een historisch belangwekkend document geworden is,  met anderhalf uur Art Blakey’s Jazz Messengers vanuit het Concertgebouw in Amsterdam, 14 november 1959; een neerslag van een populaire band, die hits had als Moanin' en de Blues March; Keiharde Bop Blakey's wapen tegen  Davis' ingetogenheid kopte het Vrije Volk .....   



Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) SWinging blog via Facebook ( group Keep it Swinging) of Twitter ( #keepitswinging ) en/of vraag de gratis nieuwsbrief.

Het was niet de eerste keer de Art Blakey in november 1959 in het Kurhaus in Scheveningen en het Concertgebouw in Amsterdam optrad .... Een jaar eerder had hij de jonge trompettist Lee Morgan naast de al even jonge Benny Golson in zijn Jazz Messengers aan het Nederlandse publiek voorgesteld. In 1959 bracht hij een jonge Wayne Shorter mee en de al even onbekende Walter Davis jr. Beiden stelden de critici teleur tijdens een uitverkocht nachtconcert in Amsterdam, wat niet wil zeggen dat het publiek niet genoot .....overrompelt door de begeesterende “rolls”, het tot mysterieus, acht geroffel afzwakkende, helse vuurwerk van zijn sticks …... De keiharde bop van de Jazz Messengers van Art Blakey, die net een hit gehad hadden met de Blues March en Moanin' waren voor veel jazzliefhebbers het keiharde wapen tegen Davis' ingetogenheid ..... Een nieuw belangwekkend historisch document van het Nederlands Jazz Archief ( Wie twijfelt nu nog aan hun bestaansrecht?) in de serie Jazz at the Concertgebouw.

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Thursday, December 19, 2013

David Buchbinder's Odessa / Havana band

I know there is no straight road. No straight road in this world. Only a giant labyrinth of intersecting cossroads (Quote: Federico Garcia Lorca)
Walk to the Sea
Hans Koert

When I first heard the intro of the opening tune Coffee Works of David Buchbinder's latest album Walk to the Sea, it really hit me - it brought me right into the music of remote parts of the world ….. Klezmer music - the oud - the viola of Eastern Europe and the music from Cuba in the best Afro-Cuban tradition ..... As I said ...... the intro remembered me to our holidays to the Mid East and this mix of styles touched the right chord.  Walk to the Sea, the latest David Buchbinder's  Odessa-Havana Band album made a good start with its strong opener Coffee Works


David Buchbinder ( press photo)

David Buchbinder, trumpet, fluegelhorn player and composer, for many years leader of his Toronto based Flying Bulgar Klezmer Band once ask his rhythm section to start up with a rumba beat, I found in a Steve Hochman review ( at spinner.com)  and in the mean time he sung an old Hebrew text of Machar Chodesh, he remembered by heart from his bar mitzvah some 35 years ago. And this rather weird mix of styles sounded great …. This experiment opened his eyes and as he had played  in salsa bands in Germany during the mid 80s, he started to experiment again with those Latin music styles.  In April 2006 he invited  the well known Cuban born piano player Hilario Duran to develop his ideas  and a year later the debut album of their Odessa / Havana band was recorded.



Although it seems a rather artificial mix of styles it isn’t …… One key reason it works so well, David Buchbinder told Steve Hochman, is historically connected from medieval Spain. The Conquistadors came to the New World from Spain, from Andalusia, around the same time the Jews were expelled from the same place.  Many of the Jews went to Eastern Europe. So what existed in Spain went to Eastern Europe.


The Odessa - Havana Band (press photo)

The debut album became very popular and its fans had to wait for the follow-up recording up to a few month’s ago. Walk to the Sea.
Piano player Hilario Duran is well known due to his cooperation with the Cuban-born trumpet player Arturo Sandoval.  Born in 1953 in Cuba, nick named Con Tumbao, because for his creative use of repetitive bass figures, graduated 1981 at the Amadeo Rodan Conservatory in Havana, where he debuted with Arturo Sandoval’s early groups, recorded in 1981 ( .. y su grupo). Hilario can be found at dozens of Sandoval's recordings.  Hilario also joined concerts with Dizzy Gillespie and had his own band Perspectiva.  
Hilario Duran
(press photo)
Nowadays he lives also in Toronto (Canada), where he is an invaluable member of the Jazz Faculty at Humber College.
Walk to the Sea
Other members of the Odessa / Havana band are Aleksandar Gajic, a Serbian born violist, who lives now in Canada for ten years where he is part of bands like the Klezmer Beyond The Pale-World Music Ensemble; reed man John Johnson and in its rhythm section bass player Mark Kelso and several percussionists and oud players as guests. This second album by Buchbinder and Duran features also four tracks with Ladino-inspired songs by Maryem Hassan Tollar and Michael Cohen.

The album Walk to the Sea features nine tracks which takes the sound to a new level of power.
As said before I was surprised by its opening track – a great up-tempo track with Klezmer and Cuban influences. Enjoy the track Aventura Judia as played by this Odessa-Havana band at Berkley Repertoire Theatre ….



Enjoy another great fragment by the David Buchbinder’s Odessa / Havana band at the Small World Music Festival 2013:



Great stuff!

Hans Koert
editor
keepswinging@live.nl
Follow the Keep (it) Swinging blog at Facebook ( group: keep it swinging ) or Twitter (#keepitswinging) or ask its free newsletter.


The Odessa-Havana band's latest album features, as the band name suggest, nine tracks in a mix of musical styles e.g. the Eastern European Klezmer styles in a mix of Afro-Cuban rhythms, originally born in Andalucia, the southern part of Spain, where Judeo-Spanish and Cuban cultures found its roots ....... The album Walk to the Sea is a fascinating album which depend the natural connection between these two great musical styles ......  Great stuff

   
 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Sunday, December 15, 2013

Don Stiernberg: Mandoboppin!

An exciting impression of Don Stiernberg's musical inspiration
The mandolin presented in a fresh context
Jørgen Larsen

Some time ago we published a small review of mandolinist Don Stiernberg's CD from 2010 Swing 220 featuring a repertoire of swing standards performed in a string trio setting, which showcasted Stiernberg's amazing virtuosity as a jazz mandolinist. The new CD Mandoboppin!, released earlier this year adds further aspects to my impression of a highly gifted artist exploring and drawing inspiration from various branches of jazz in a most convincing way.

Don Stiernberg ( Publicity Photo, Don Stiernberg.com)

Mandoboppin! is produced by Stiernberg in co-work with engineer Steve Rashid and released at Stiernberg's own label Mando Traveler. The CD has twelve tracks, ten of them are selfpenned compositions by Stiernberg, the remaining two are jazz standards - The Very Thought of You and Between The Devil And The Deep Blue Sea, both with added lyrics and vocal by Stiernberg. The setting of the performed music is a quintet. Don Stiernberg (mandolin and vocal) is accompanied by Andy Brown (guitar) and Jim Cox (string bass) of his current trio and the trio is extended to a quintet by pianist Larry Harris and Phil Gratteau on drums.

Don Stiernberg ( Publicity Photo, Don Stiernberg.com)

As mentioned, ten of the tracks on Mandoboppin! are compositions by Stiernberg - the tittle track is one of them and a nice example of be bop improvisation. There are hard swinging contributions like Donniebrook, Life Itself and Three Down Town, latin flavored tunes like Bix in Rio and Magnanimous, blues inspired pieces like Blues Santa Cruz and Short Sleeves in December and further the lyrical Questions And Answers and a waltz theme titled The Wacky Waltz. Together with the above mentioned jazz standards this repertoire on the CD gives the listener an exciting impression of Don Stiernberg's musical inspiration drawing from various branches of jazz, evrything performed excellently by the quintet. The mandolin is presented in a fresh context, and all the players contribute Expert improvisation and sensitive support.

Mandoboppin!: f.l.t.r. Andy Brown (g), Jim Cox (sb), Don Stiernberg (mandolin) (Source: YouTube still photo )

Earlier this year Don Stiernberg presented some of the repertoire on Mandoboppin! in a live performance at the Chicago based Mad Toast Live! feature. Below I'll insert the uploaded show on YouTube to give you an impression of a great artist on stage. Stiernberg is accompanied by guitarist Andy Brown and Jim Cox on string bass. Enjoy this performance of about 80 minutes.

---

Jo
keepswinging@live.nl
Follow the Keep (it) Swinging blog at Facebook ( group Keep it Swinging), by e-mail or Twitter ( #keepitswinging) or ask for its free newsletter

The new CD Mandoboppin! by jazz mandolinist Don Stiernberg has twelve tracks showcasting Stiernberg's excellent chops both as a musician and as a composer of original tunes that draw inspiration from a broad field of jazz: be bop, swing, latin and contemporary interpretation of lyrical themes rooted in jazz. Don Stiernberg has chosen a quintet setting for the Mandoboppin! cd, his current trio featuring guitar and bass is here extended with piano and drums. The mandolin is presented in a fresh context, and the musicians alltogether contribute expert improvisation and sensitive support. Mandoboppin! is a highly recommended contribution to contemporary jazz.

Retrospect Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Wednesday, December 11, 2013

Stéphane Grappelli Ensemble (1957)

Stéphane Grappelli: Zijn spel is in één woord: subliem (Skip Voogd in Rhythme (aug. 1957)). 
Radio-opnamen NDR Rundfunk, 17 mei 1957,  uniek historisch document.
Hans Koert
Stuff Smith in Amsterdam
( foto: Hans Butter)
(bron: Beeldbank Amsterdam)

 Op 5 mei 1957 kon het Nederlandse publiek voor de eerste keer kennismaken met de Amerikaanse violist Stuff Smith, die hier als onderdeel van het Jazz At The Philharmonic  optrad tijdens een matinee in het Concertgebouw van Amsterdam en ’s avonds stond nog een optreden in het Kurhaus (Scheveningen) gepland. Het optreden werd  opgenomen op ampex en een maand later op 8 juni 1957,  door de AVRO op de TV uitgezonden. De eerste kennismaking met Stuff Smith viel de Nederlanders niet mee ….. De Waarheid hield het nog netjes …. "Stuff Smith is een wel van jazz bezeten violist met een eigen stijl , maar zijn spel en de elektrisch versterkte klank, misten het edele, dat juist de viool kan geven.” (De Waarheid,7 mei 1957). 


Stéphane Grappelli ( bron: Rhythme azug. 1957)

De Telegraaf meende dat het spel van Stuff Smith nog wel tot discussie zou leiden en refereerde op de rel, die Stuff Smith de week daarvoor in Parijs had veroorzaakt onder het Franse publiek …. Zelfs Norman Granz persoonlijk had de zaak moeten sussen door op het podium de relschoppers te manen zich te gedragen op straffe van uitzetting. In Nederland hield Stuff zich daarom blijkbaar gedeisd ….    Het Europese publiek was immers niet gewend aan zijn rauwe klanken, maar gewoon aan de meer beschaafde  gepolijste, sophisticated sound van Stéphane Grappelli.


Stéphane Grappelli ( in het Circustheater van Scheveningen 6 juli 1957) ( met links nog net bassist Jacques Schols) (bron: Rhythme aug. 1957)  

Als Stéphane een paar maanden later optreedt tijdens het Jazz Festival van Scheveningen ( Circusgebouw)  omschrijft Skip Voogd het spel van Stuff Smith als dat van een krassende kraai: Vanaf het moment, dat Stephane Grappelly (sic) ( toen werd zijn naam nog met y geschreven) zijn eerste chorus inzette was er terstond een intiem kontakt (sic) tussen podium en zaal. Ademloos luisterden de aanwezigen naar het onvergelijkbare muzikale wonder, dat Grappelly heet. En waarbij het recente optreden van Stuff Smith terstond werd teruggebracht tot het niveau van een krassende kraai ( Skip Voogd in De viool van Stephane Grappelly klonk in Scheveningen .. ( Rhythme aug 1957)  


Stéphane Grappelli ( in het Circustheater van Scheveningen 6 juli 1957) ( met v.l.n.r.: Fred Burkhardt - Jacques Schols - Stephane Grappelli) (bron: Rhythme aug. 1957)


Deze compagnon van Django Reinhardt, die decennia lang samen met Django deel uit maakte van het Quintette du Hot Club de France, miste zijn vier jaar eerder overleden partner,  die in mei 1953 overleed aan een hersenbloeding. Het verdriet, maar ook de opkomst van andere muzieksoorten, waarbij geen plaats was voor de viool ….. least of all one-played by a dinner-jacketed 47-year –old,  lagen daar aan ten grondslag. De jeugd kon zich nu identificeren .. with a new set of musical heroes of their own age. Bovendien lukte het Stéphane Grappelli moeilijk om een acceptabele versterking voor het zwakke geluid van de viool te vinden, in een tijd dat de tendens was alle instrumenten op het podium te versterken.   
Stéphane Grappelli nam het in de Franse pers op voor Stuff Smith en samen maakten ze, met Oscar Peterson, Herb Ellis, Ray Brown en Jo Jones, een dag voordat ze in Amsterdam speelden, opnamen in Parijs, die lange tijd zoek waren en pas veel later op LP en CD verschenen op het Pablo label als Violins No End.


Stéphane Grappelli Ensemble ( Moosicus Records N 1303)

Uit deze periode zijn er relatief weinig opnamen van Stéphane Grappelli bekend. Wat een geluk dat de opnamen die Stéphane Grappelli een tweetal weken later in de NDR Studio van Hamburg maakte, onlangs opnieuw uitgebracht zijn. Volgens het informatieve drietalige boekje, geschreven door Martin Laurentius  leken de technische problemen met de versterking van zijn instrument nu opgelost, al valt me bij sommige nummers een zekere onbalans op tussen de viool en de ritmegroep. Stéphane Grappelli is te horen op een twintigtal nummers, meest standards uit het Great American Songbook , maar ook nummers uit het repertoire van Django (Nuages, Swing 39, Yours Qui Passez Sans Me Voir ( van Paul Misraki en Charles Trenet) en Manoir de Mes Reves). Het nummer  Hambourg Souvenir is een compositie van de Franse pianist Maurice Vander ( eigenlijk Maurice Vanderschueren), die Stéphane in Hamburg begeleidde met de twee Duitse muzikanten Hans Last op bas en Rolf Ahrens op slagwerk. 


Stéphane Grappelli ( in het Circustheater van Scheveningen 6 juli 1957) (bron: Rhythme aug. 1957)


Bassist Hans Last zou later naam maken als bandleider van grote amusementsorkesten onder de naam James Last.  Hans Last speelde vanaf 1946 in het Tanzorkester von Radio Bremen en had zijn eigen combo,  het Last-Becker Ensemble, waarmee hij voornamelijk jazz speelde. In de jaren vijftig werd hij gekozen tot de beste Duitse bassist van dat moment.  Vanaf 1955 ging hij in het NDR-Orchester in Hamburg spelen ….. Pas in 1965 richtte hij zijn eigen amusementsorkest op, dat, zoals bekend, hem geen windeieren zou leggen.  
Stéphane Grappelli Ensemble: May 17, 1957 NDR Studio Hamburg ( Moosicus records N 1303): Een fraai tijdsdocument rond een jazzviolist, die, na het overlijden van zijn duopartner, zichzelf verder muzikaal had ontwikkeld, o.a. door zijn samenwerking in en na de oorlog met George Shearing en die de technische beperkingen met de versterking van zijn instrument, in 1957 opgelost zag …..


Stéphane Grappelli ( in het Circustheater van Scheveningen 6 juli 1957) (bron: Rhythme aug. 1957)


Het album is het derde in een serie radio-opnamen die opnieuw uitgebracht wordt onder de naam: NDR 60 Years Jazz Editions. In deze serie verschenen  Dizzy Gillespie - Hans Koller New Jazz Stars, Dave Brubeck and the Modern Jazz Quartet. 

My LINKEN SITE: NDR 60 Years Jazz Edition

Hans Koert
editor
Contact: keepswinging@live.nl
Facebook ( keep it swinging) Twitter (#keepitswinging)

De Franse jazzviolist Stéphane Grappelli kennen we vooral als compagnon van Django Reinhardt in hun Quintette du Hot Club de France.  Toen beiden door de Tweede Wereldoorlog tijdelijk gescheiden werden en Stéphane, na de dood van Django in 1953, alleen achter bleef in een tijd dat andere muziekstromingen populair werden, leek het gedaan met zijn populariteit en werd het even stil rond de violist. 
In 1957 bleek hij echter nog onverminderd populair en won het met gemak van die andere violist, Stuff Smith, wiens spel, in vergelijking met dat van Stephane, vergeleken werd met een krassende kraai. Onlangs verschenen unieke opnamen in de serie NDR 60 Years Jazz Edition van een optreden van het Stéphane Grappelli Ensemble  in de NDR Studio in Hamburg, 17 mei 1957: Een uniek tijdsdocument.


 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Sunday, December 8, 2013

Christmas - Let it Snow ....

Two top 2013 Christmas albums 
New York Voices: Let It Snow - Nnenna Freelon's  Christmas
Hans Koert

Each year you’d better have to face up to it …. The final weeks of the year, roughly between Christmas Eve and New Years morning, your cd player has been reserved for Christmas albums only ……    
During the final quarter of the year dozens of artists hope to get a piece of the pie releasing their ultimate Christmas albums – a period in which the record industry hopes to score commercial successes.  But how to separate the wheat from the chaff? Well, Keep (it) Swinging has found some great new jazz albums that will complete your holidays for Christmas 2013. 


New York Voices - Let It Snow ( FCR-0001)

The New York Voices released its long-awaited Christmas album, entitled Let it Snow a month ago. The  New York Voices is a vocal quartet featuring Kim Nazarian, Lauren Kinhan, Darmon Meader and Peter Eldridge. Darmon Meader tells, that this album has been long-waited, as its preparations started somewhere mid 2000s when the group was invited to tour with the Boston Pops for a full Christmas season. 


The New York Voices ( photo courtesy: Chris Carroll)

The numbers selected were part of that tour, but also during the Christmas seasons arrangements  of traditional and sacred holidays classics, as well as secular favorites have been added. It’s all on the album: O Little Town of Bethlehem, We Wish You a Merry Christmas, Holiday for Strings, Silent Night and, of course the title track Let it Snow. The vocal group is accompanied by a rhythm section, a big band and a studio orchestra featuring a horn- and string section.   


The New York Voices ( photo courtesy: Chris Carroll)

The reason that I selected this album is because I was surprised by the balance of the voices which reminded me to the music of Lambert, Hendricks & Ross - the good old days with bands like the Singer Unlimited and the Manhattan Transfers, a style of jazz singing which isn’t heard often now a days and fits wonderful into the atmosphere of this time of the year. 

Listen to a compilation of this great album, as sung by the New York Voices, which celebrated this year its 25th birthday.



The second album that got a place in this selection is Nnenna Freelon’s album Christmas.  Nnenna, whose name is rather unknown in this part of the world, is a featured vocalist for decades - a six-time Grammy nominee. Nnenna, who raised in a holiday tradition of church and family, made her dream came true ….. 
Nnennia Freelon ( promotional picture)

Although being a venerated jazz vocalist, she had never released a holiday album. Thanks to a small inheritance by her mother, who was a lover of Christmas and the help of her friend and colleague John Brown, her “debut” Christmas album was recorded …. At first both made a list of possible tracks, then they worked together to narrow them down ….. It felt like .. cooking a holiday meal, she explained this selection process: You assemble everything, start throwing things together, and as a dish starts to take shape, you taste and see what it needs. You might take something out or put a little more in, until finally you come up with a combination that feels right.    
The album “Christmas” released and produced by bass player and band leader John Brown has ten tracks, from a Swingle Jingle Bells up to a I’ll Be Home for Christmas, which turns this slow Bing Crosby standard into a joyful New Orleans style romp. In between well known holiday traditionals like Let it Snow, Christmas Time Is Here, Little Drummer Boy, O Little Town in Bethelehem, Baby, it’s Cold Outside and of course the classical Silent Night.

I love to share with you a fragment which shows the qualities of this great singer.  
Ten years ago she joined a concert by the WDR Big Band in Leverkussen (Germany), with the tune I Cried For You, in which she is supported by the great trumpet player John Marshall 



  Two great new Christmas jazz albums that could be a great present under your Christmas tree.  Get your copy.



  • Wie me mailt en zijn mening geeft over Keep (it) Swinging en een poging waagt om één van de drie meest bekeken Keep (it) Swinging blogs van 2013 te raden, dingt mee naar dit fraaie, net uitgebrachte Christmas album

Hans Koert
editor
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog via Facebook ( keep[ it swinging), Twitter (#keepitswinging) of vraag haar gratis nieuwsbrief.

Christmas time - holiday time ......  My cd-player is, during the two final weeks of December, restricted to the so-called holidays-repetoire of  jazzy traditional and sacred holidays classics, as well as secular favorites.
 

Dozens of new albums have been released and maybe you wonder how to see the wood for the trees ..... That's why Keep (it) Swinging selected this year two great albums for you ..... New York Voices: Let It Snow and Nnenna Freelon's Christmas
 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions