Kenny Barron - George Mraz en Lewis Nash - Willie Jones III - Eddie Henderson en Justin Robinson - Rein de Graaff met Peter King en Alan Skidmore en als klap op de vuurpijl: Michel Camilo en Tomatito.
Een terugblik op een (zater)dag Northsea Jazz 2013
Hans Koert
Northsea jazz Festival 2013 …. Een kennismaking met jazziconen uit de rijke jazzhistorie ….. North Sea Jazz Festival biedt voor elk wat wils - veel muziek: soul, crossover en wereldmuziek en hoe het allemaal mag heten, maar ook, voor wie het zoekt en wil horen, veel, heel veel jazz en heel veel moois ….
Een terugblik op mijn festivaldag van zaterdag 13 juli 2013.
Northsea Jazz 2013 (foto: Hans Koert)
Mijn eerste halte is de Madeirazaal. Hier treedt het Kenny Barron’s Platinum Trio op met jazzicoon Kenny Barron piano – George Mraz bas en Lewis Nash slagwerk.
Kenny Barron begon zijn carrière in de Rhythm en Blues Band van Mel Melvin en schoof eind jaren vijftig aan bij Philly Joe Jones en Jimmy Heath. Zijn eerste plaatopname dateert van 1960 bij de band van Yusef Lateef, waarin ook Joe Zawinul, Clark Terry en Curtis Fuller zaten.
Kenny Barron ( foto: Hans Koert)
Sinds die tijd, meer dan 50 jaar, speelde hij met veel grootten uit de jazzgeschiedenis, waaronder James Moody, Dizzy Gillespie, Freddie Hubbard, Ron Carter en Buddy Rich. Kenny Barron: Een jazzicoon die zijn sporen verdiend heeft en nog steeds weet hoe zijn publiek te boeien, al klonk de eerste helft van zijn concert wat mat – wat tam …… Hij maakt indruk met een Duke Ellington medley op (solo)piano en met een aantal uptempo nummers, waaronder een snelle Monkcompositie, waarbij zijn begeleiders bassist George Mraz en slagwerker Lewis Nash zich mogen laten gelden.
Kenny Barron Platinum Trio (v.l.n.r.: Kenny Barron - George Mraz - Lewis Nash) (foto: Hans Koert)
George Mraz, net als Kenny Barron al vele decennia actief in de jazz, lijkt eerder op een dorpskruidenier, dan op een bassist, die vijftig jaar jazzscene heeft moeten overleven. Hij werd geboren in september 1944 in toen nog Tsjecho-Slowakije en begon zijn loopbaan in Praag, waar hij op het conservatorium zat … Na de inval van de Sovjets in zijn land in 1968 vluchtte hij naar de VS waar hij nog steeds woont. Ook hij speelde met alle grootten …… met wie eigenlijk niet? Zo hoorde ik hem eerder met de onlangs overleden Hank Jones. Kenny Barron en George Mraz zijn voor het eerst samen op plaat te horen in 1976 in het John Faddis Quartet. Lewis Nash is met zijn 54 jaar veruit de jongste van het stel, maar dat wil niet zeggen dat hij ervaring mist … Zeker niet. Hij startte zijn loopbaan bij Betty Carter begin jaren tachtig en begeleidde grote namen als Don Pullen, Tete Montoliu, McCoy Tyner ( hij moest dit festival van wege afzeggingen van andere festival (crisis) zijn tournee naar Europa afzeggen), Dizzy Gillespie, Oscar Peterson, Horace Silver en Tommy Flanagan.
Willie Jones III en Justin Robinson (foto: Hans Koert)
Na een korte pauze is het tijd voor een oude bekende: Willie Jones III met zijn eigen groep – Hij is een regelmatige gast in de Porgy en Bess club in Terneuzen waar hij o.a. Roy Hargrove en Roberta Gambarini begeleidde. Sinds een aantal jaren heeft hij zijn eigen band, waarmee hij o.a. optrad in Porgy en Bess. Ook hij begeleidde overigens Hank Jones op zijn laatste Northsea-optreden in 2009.
Eddie Henderson (foto: Hans Koert)
Op het Northsea 2013 nodigde hij Eddie Henderson uit, een veteraan, die al in de jaren zestig optrad met o.a. John Handy; bij Philly Joe Jones en Herbie Hancock. In 1991 speelde hij bij Billy Harper, met wie hij later die avond eveneens op het podium zou staan als lid van The Cookers.
Justin Robinson (foto: Hans Koert)
Justin Robinson, de altsaxofonist van Roy Hargrove, heeft de aangekondigde Stacy Dillard vervangen en doet dat met verve …. Onlangs kwam ik één van zijn eerste opnamen tegen: Live at the Village Vanguard uit 1989 toen hij bij The Harper Brothers speelde …… en, zoals eerder gezegd …. Trompettist Billy Harper zal de zaterdag op dit podium afsluiten met The Cookers. Pianist Danny Grissett en bassist Daryl Hall bleken naast Willie Jones III uitstekende begeleiders.
Peter KIng en Rein de Graaff (foto: Hans Koert)
Daarna was het de beurt aan Rein de Graaff met zijn trio en twee bijzondere gasten ….. Bebop pur sang ... nummers als Scrapple from the Apple - het pure beboprepertoire zoals het in de jaren veertig en vijftig werd ontwikkeld door mannen als Dizzy Gillespie. Thelonious Monk en Charlie Parker. Rein de Graaff, één van de weinige pianisten die nog puur in de bebopstijl speelt, trad eerder met zijn trio met de Engelse altsaxofonist Peter King en de tenorist Alan Skidmore in 2006 in het programma Bird ’n Trane, wat ook dit concert als motto meegekregen heeft. Niet zo vreemd want Peter King heeft goed naar Parker geluisterd en Alan Skidmore is een adapt van Coltrane - Peter King: weer zo’n icoon die al eind jaren vijftig met zijn eigen kwartet bij Ronnie Scott speelde …. Tenorist Alan Skidmore, eveneens in de zeventig, speelt al sinds de jaren zestig met grote namen als Chick Corea, Elvin Jones en Herbie Hancock en de onlangs overleden George Gruntz … Peter King en Alan Skidmore kwamen elkaar tegen in o.a. de bands van Tubby Hayes.
Peter King (foto: Hans Koert)
De allereerste samenwerking van Peter King en Rein de Graaff dateert uit 1989 toen hij met Charles McPherson en Piet Noordijk in Rein’s Chasin’ The Bird participeerde. Met Peter King, “the finest saxophonist that Britain ever has produced,” trad Rein onlangs nog op tijdens een korte tournee met o.a. Benjamin Herman. Jammer genoeg was er voor het publiek weinig te zien van de musici door de muzieklessenaars, die voor op het podium het zicht bedierven …… zo heb ik slagwerker Eric Ineke en tenor saxofonist Alan Skidmore wel gehoord, maar amper gezien …..
Tomatito tijdens de soundcheck (foto: Hans Koert)
Last but not least ……. The Cookers stonden hoog op mijn lijst, maar het werd tenslotte toch een andere "must"… Het Northsea Jazzfestival betekent ... keuzes maken - soms moeilijke keuzes - door de veelheid van het programma zijn sommige "highlights" helaas niet altijd verenigbaar. Het bijzondere duo van de Braziliaanse pianist Michel Camilo en de Spaanse gitarist Tomatito mochten mijn Northsea afsluiten …… Nieuwsgierig geworden door een cd, die ik al een tijdje heb, Spain ( Verve 561 545) wilde ik ze wel eens horen …… Deze twee sympathieke musici wisten in hoog tempo en met veel noten en aanstekelijke tempi de aandacht naar zich toe te trekken.
Michel Camilo en Tomatito in de Hudsonzaal (foto: Hans Koert)
Ze hadden er veel zin in, dat was duidelijk – elk nummer werd het publiek uitvoerig bedankt, alsof elk nummer hun laatste was ………… of de vleugel na dit concert alnog afgeschreven moest worden, was de vraag, die me bezig hield. Het leek alsof er een heel orkest in de vleugel verstopt zat, als Michel de toetsen bewerkte.
Wat me steeds opnieuw fascineert, is het gemêleerde Northsea publiek – oud en (ook veel) jong en alles wat daar tussen zit; mannen en vrouwen; gekleurd, getint of blank, geel of groen … en dat met zijn allen, liggend, zittend op stoel of op de grond (Hoeveel kunnen er in de Hudson? Duizend man?) muisstil geconcentreerd de muziek van het duo Michel Camilo - Tomatito op zich in laat werken …… en dan merk je tijdens de stille momenten, dat de airco of de luchtverversing van de Hudson hinderlijk aandacht vraagt.
Een mooie afsluiter van de zaterdag van deze Northsea Jazz 2013 editie. We moeten 't 'r weer een jaar mee doen.
De foto's bij deze blog zijn gemaakt met eenvoudige fotoapperartuur aangezien bezoekers geen camera's mee naar binnen mogen nemen.
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swingingblog op Facebook of Twitter ( #keepitswinging ) of vraag de gratis nieuwsbrief
Northsea Jazz Festival 2013: Een begrip voor tienduizenden jazzliefhebbers uit de hele wereld .... De 38ste editie al weer. Elk jaar weer een (lang) weekend om naar uit te kijken. Voor Keep (it) Swinging werd het dit jaar de zaterdag - Zo'n festivaldag leest als een hoofdstuk uit een rijke jazzgeschiedenis met optredens van Kenny Barron, George Mraz en Lewis Nash - Willie Jones III met Eddie Henderson en Justin Robinson en Rein de Graaff met Peter King en Alan Skidmore. Als toetje een spetterend optreden van Michel Camilo en Tomatito. Mijn Northsea 2013!
Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog
Keep Swinging Contributions
GROTE NAMEN SLUITEN GESLAAGD 40ste SCHELDEJAZZFESTVAL
Porgy en Bess - my favourite spot on earth (Roberta Gambarini)
Hans Koert
Je hebt van die plaatsten, waar je altijd weer naar toe trekt - die ene camping, waar het zo gezellig was, dat marktpleintje dat zo'n indruk maakte of dat terras waar de vissoep nog steeds onovertroffen gebleken is ....... Porgy en Bess en het Scheldejazz schijnen zo'n plek te zijn voor heel veel jazzmusici, zoals Roy Hargrove en Roberta Gambarini. Deze twee muzikale giganten in de jazzmuziek zijn de status van het clubcircuit allang ontgroeid en soleren alleen nog op grote hoogte op prestigieuze festivals. Zo waren beiden geboekt voor de eerste editie van het groots aangekondigde Jazzin' The Hague, dat wegens tegenvallende kaartverkoop afgelast werd, maar speelden wel op het veel bescheidener Scheldejazz12.
Roberta Gambarini (foto: Hans Koert)
Op zondagmiddag 3 juni 2012 vond er een dubbelconcert plaats in Porgy en Bess: Het Roberta Gambarini Quartet en het Roy Hargrove Quintet ...... twee jazzmusici die beiden behoren tot het topsegment, de eredivisie van de jazz. Roberta Gambarini beet het spits af door in een verblindend witte outfit, zichzelf letterlijk in de kijker te plaatsen en bovendien won ze onvoorwaardelijk de sympathie van het publiek door te melden dat Porgy en Bess her favourite spot on earth was ..... Meteen daarna trapte ze af met een a capella gezongen intro, die, mocht er nog iemand in het publiek zijn die twijfelde aan haar vocale capaciteiten, de toehoorders meteen met beide benen op de rond zette - wat een stem, wat een klank, wat een zangeres.
Het Roberta Gambarini Quartet( v.l.n.r.: Kirk Lightsey - Roberta Gambarini - Willie Jones III en Reggie Johnson ) (foto: Hans Koert)
In een lange set kwamen klassiekers als Nobody Else But Me; het schitterende No more Blues en de standard On The Sunny Side Of The Street voorbij: It's one of those songs I remembered to have heard years ago on an old, rather noisy, vinyl record of my father, entitled Sonny Side Up, with Dizzy Gillespie, Sonny Rollins, Sonny Stitt - een Verve album, opgenomen december 1957 .... I remember the solos by Dizzy Gillespie, Sonny Stitt and Sonny Rollins, and love to sing it for you ..... Op onnavolgbare wijze scatte ze de solo's van de Dizzy en beide Sonny's ... wie doet haar dan na? Het publiek genoot ....
Roberta Gambarini ( foto: Hans Koert)
Indruk maakte ze met haar uitvoering van het nummer Oblivion, een nummer geschreven in 1982 in Parijs door Astor Piazzolla en door Roberta gezongen in de Franse versie .... Uit het Duke Ellington songbook zong ze een mooie versie van Lush Life en het nummer Multicolored Blues, dat, zo meldde ze, een indrukwekkende solo van Johnny Hodges en zang van Ozzie Bailey bevatte in een uitvoering, die het Duke Ellington orkest op het Newportfestival op 3 juli 1958 speelde. Ze eindigde haar optreden met een fraai swingend Lover Come Back To Me ..... Opvallend is hoe Roberta Gambarini zich laat inspireren door het verleden - door de jazztraditie uit de jaren vijftig en zestig ..... Voor de liefhebber en kenners een feest om die traditie in al haar vezels te herkennen ..... Ze laat zich vaak omringen door veteranen, die hun sporen verdiend hebben: wijlen Hank Jones, Jimmy Woode ( ze bracht hem mee naar Porgy en Bess in November 2003 ), James Moody en nu weer, net als twee jaar geleden, oudgediende Kirk Lightsey.
Kirk Lightsey ( foto: Hans Koert)
Kirk Lightsey, geboren in Detroit februari 1937, begon als vijfjarige met pianolessen bij Johnson Flanagan, inderdaad de oudere broer van Tommy en speelde op de middelbare school en tijdens zijn dienstijd een tijdje klarinet. Als tiener al speelde hij piano in de Detroit jazzscene en hij is voor het eerst op plaat te horen bij trombonist George Bohanon, die met zijn groep meeliftte in de populariteit van de bossa nova hype begin jaren zestig. In 1965 kwam hij terecht bij Chet Baker, waar hij in augustus 1965 zo'n 30 nummers mee opnam, die alle door Prestige uitgebracht werden - echter zonder ooit één cent aan de muzikanten uit te betalen .... een onbetrouwbare manager en een aan gezondheidsproblemen leidende Chet maken deze Prestige platen niet Chet's beste.
Hij speelde alleen bügel op deze vijf Prestige LP's, omdat zijn trompet in Le chat Qui Peche in Parijs gestolen was ......... Kirk wordt in die dagen een veel gevraagd (begeleidings)pianist voor instrumentalisten als saxofonist Sonny Stitt, Sonny Fortune, Harold Land, James Spaulding, James Moody, David Fathead Newman en Dexter Gordon; gitaristen Kenny Burrell en Jimmy Rainey; trompettisten Blue Mitchell, Nat Adderley, Freddie Hubbard, Woody Shaw en Brian Lynch, trombonisten Benny Green, Curtis Fuller en Melba Liston en zangeressen als Anita O'Day en Ernestine Anderson. Pas in 1982 neemt hij de eerste soloplaten op onder zijn eigen naam, gevolgd door een duoplaat met pianist Harold Danko en een herhaalde kennismaking met Chet Baker. En, begin jaren negentig, ontmoet hij ook al Roy Hargrove, het wonderkind in die dagen, one of the Young Lions, als 'tie op een paar nummers meespeelt bij het James Clay Quartet ( juni 1991)
Reggie Johnson ( foto: Hans Koert)
En wat te denken van de wat teruggetrokken stille Reggie Johnson? Net in de zeventig, van oorsprong trombonist, maar sinds 1961 bassist. Hij verdiende zijn sporen in de progressieve jazz bij Archie Shepp, Burton Greene, Roland Kirk en Sun Ra en een seizoen bij Art Blakey. In de jaren zeventig en daarna was hij te horen bij Harold Land, Bobby Hutcherson, Horace Parlan, Johnny Coles en Frank Wess om er enkele te noemen. Sinds 1985 maakt hij opnamen met zijn eigen band - stille wateren hebben soms diepe gronden .... Het was haast ontroerend deze twee vergeten grootheden, die alles al een keer meegemaakt lijken te hebben, gebroerderlijk na afloop op het podium te zien zitten .... Jazzhistorie in optima forma! En Willie Jones III - deze slagwerker hoeft bijna geen nadere uitleg meer - met wie heeft hij nooit gespeeld!
Roy Hargrove (foto: Hans Koert)
Wat een verschil met Roy ...... deze Roberta Gambarini - zij staat fris en fruitig op het podium, enthousiast, extrovert, zoekt het contact met het publiek - geniet zichtbaar. Ze legt uit, ze vertelt en maakt grapjes ..... Roy lijkt elk contact met het publiek te mijden - zoals Miles Davis tijdens diens hoogtij dagen zijn publiek tartte door het publiek te negeren, niets aan te kondigen en met zijn rug naar het publiek te gaan staan soleren - dat laatste deed Roy nog net niet, zijn spel is nog steeds fenomenaal en technisch onovertroffen, maar toch ...... Het lijkt of Roy, door zijn optredens voor megazalen, het contact met het publiek verloren heeft - jammer, vooral als je mag optreden in zo'n intieme zaal vol mensen, die jou al zo lang volgen en die je tot je echte vrienden mag rekenen ..... Vooral voor hen die de optredens van Roy gekend hebben in de jaren negentig, valt op hoe hij zijn jeugdige enthousiasme kwijt lijkt te zijn; de immense druk om hoge prestaties te leveren, en zijn hoge aspiratieniveau, lijken hun tol te hebben geeist en zijn hem aan te zien ..... en dat los je niet op met een opvallende pet, zonnebril of tigerprint-sneakers met een staartje?
Justin Robinson (foto: Hans Koert)
Voor Roy lijkt Porgy en Bess zo'n plek om altijd weer even naar terug te keren - hij heeft eens gezegd dat Porgy en Bess hem doet denken aan de kleine clubs, zoals die vroeger in Texas in elk zich respecterend stadje te vinden waren. De primeur voor de Schelderegio, eerlijk is eerlijk, is voor Jazzclub De Werf in Brugge, waar hij al in november 1991 aantrad, maar sinds 7 november 1993 is Roy Hargrove, toen 24 jaar oud, een haast jaarlijks terugkerend hoogtepunt in Porgy en Bess en de optredens zijn al lang niet meer op de vingers van twee handen te tellen. .....
Ameen Saleem (foto: Hans Koert)
In 1993 bracht hij tenorist Ron Blake mee, Marc Cary op piano, Rodney Whittaker op bas en Rodney Hutchinson op slagwerk - nu bijna twintig jaar later brengt hij Justin Robinson op altsax, Sullivan Fortner op piano, Ameen Saleem op bas en Quincy Phillips op slagwerk.
Justin Robinson, die Roy al meer dan twintig jaar geleden ontmoette, toen ze beiden speelden bij pianist Stephen Scott, bracht Roy voor het eerst tien jaar geleden mee naar Porgy en Bess. Van Roy's huidige ritmebegeleiding speelde Ameen Saleem de afgelopen jaren in de groep van Winard Harper en Alvin Atkinson jr.'s Sound Merchants en was Quincy Phillips te horen bij The Young Lions. Sullivan Fortner vinden we terug bij zanger trompettist Theo Croker.
Met wolventooi en windmolentje slagwerker Quincy Phillips (foto: Hans Koert)
Vier uitermate begenadigde solisten - alle vier Hargrove-waardig; elk op zijn manier een feestje bouwdend op het toneel: stil en ingetogen, zoals Sullivan Fortner, professioneel door Justin Robinson of uitbundig, zoals slagwerker Quincy Phillips, die opgewonden de zaal filmde voor aanvang van het optreden, met een windmolentje dat, zo vertelde hij me, spontaan had moeten gaan draaien door de wind veroorzaakt door de op- en neergaande high-hats, de bekkens en na afloop, als een soort ontlading, met een wolvenkop op het hoofd, alle aandacht naar zich toe wist te trekken. We zullen nog meer van deze begeleiders gaan horen .....
's Avonds verzorgden Roberta en Roy samen nog een optreden in een dampende Porgy en Bess - een waardige afsluiter van een geslaagd Scheldejazz 12 festival.
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Twitter: #keepitswinging Facebook: Keep (it) Swinging (inloggen)
Een droom-afsluiting van een zeer geslaagd veertigste Scheldejazz - een festival, dat ondanks de wat mindere weersvoorspellingen niet hoefde te klagen over minder bezoekers ..... stampende grooves op de Markt en swingende dixielandklanken in de winkelstraten .... en een dampende afsluiting in een afgeladen Porgy en Bess - daar kun je als festivalorganisatie alleen maar van dromen - twee wereldsterren op het podium ..... Roberta Gambarini en Roy Hargrove. Scheldejazz12, dat gehouden werd van 1 tot en met 3 juni 2012 maakte het waar ......
Retrospect Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
