Een terugblik op een (zater)dag Northsea Jazz 2013
Hans Koert
Northsea jazz Festival 2013 …. Een kennismaking met jazziconen uit de rijke jazzhistorie ….. North Sea Jazz Festival biedt voor elk wat wils - veel muziek: soul, crossover en wereldmuziek en hoe het allemaal mag heten, maar ook, voor wie het zoekt en wil horen, veel, heel veel jazz en heel veel moois ….
Een terugblik op mijn festivaldag van zaterdag 13 juli 2013.
Mijn eerste halte is de Madeirazaal. Hier treedt het Kenny Barron’s Platinum Trio op met jazzicoon Kenny Barron piano – George Mraz bas en Lewis Nash slagwerk.
Kenny Barron begon zijn carrière in de Rhythm en Blues Band van Mel Melvin en schoof eind jaren vijftig aan bij Philly Joe Jones en Jimmy Heath. Zijn eerste plaatopname dateert van 1960 bij de band van Yusef Lateef, waarin ook Joe Zawinul, Clark Terry en Curtis Fuller zaten.
Sinds die tijd, meer dan 50 jaar, speelde hij met veel grootten uit de jazzgeschiedenis, waaronder James Moody, Dizzy Gillespie, Freddie Hubbard, Ron Carter en Buddy Rich. Kenny Barron: Een jazzicoon die zijn sporen verdiend heeft en nog steeds weet hoe zijn publiek te boeien, al klonk de eerste helft van zijn concert wat mat – wat tam …… Hij maakt indruk met een Duke Ellington medley op (solo)piano en met een aantal uptempo nummers, waaronder een snelle Monkcompositie, waarbij zijn begeleiders bassist George Mraz en slagwerker Lewis Nash zich mogen laten gelden.
George Mraz, net als Kenny Barron al vele decennia actief in de jazz, lijkt eerder op een dorpskruidenier, dan op een bassist, die vijftig jaar jazzscene heeft moeten overleven. Hij werd geboren in september 1944 in toen nog Tsjecho-Slowakije en begon zijn loopbaan in Praag, waar hij op het conservatorium zat … Na de inval van de Sovjets in zijn land in 1968 vluchtte hij naar de VS waar hij nog steeds woont. Ook hij speelde met alle grootten …… met wie eigenlijk niet? Zo hoorde ik hem eerder met de onlangs overleden Hank Jones. Kenny Barron en George Mraz zijn voor het eerst samen op plaat te horen in 1976 in het John Faddis Quartet. Lewis Nash is met zijn 54 jaar veruit de jongste van het stel, maar dat wil niet zeggen dat hij ervaring mist … Zeker niet. Hij startte zijn loopbaan bij Betty Carter begin jaren tachtig en begeleidde grote namen als Don Pullen, Tete Montoliu, McCoy Tyner ( hij moest dit festival van wege afzeggingen van andere festival (crisis) zijn tournee naar Europa afzeggen), Dizzy Gillespie, Oscar Peterson, Horace Silver en Tommy Flanagan.
Na een korte pauze is het tijd voor een oude bekende: Willie Jones III met zijn eigen groep – Hij is een regelmatige gast in de Porgy en Bess club in Terneuzen waar hij o.a. Roy Hargrove en Roberta Gambarini begeleidde. Sinds een aantal jaren heeft hij zijn eigen band, waarmee hij o.a. optrad in Porgy en Bess. Ook hij begeleidde overigens Hank Jones op zijn laatste Northsea-optreden in 2009.
Op het Northsea 2013 nodigde hij Eddie Henderson uit, een veteraan, die al in de jaren zestig optrad met o.a. John Handy; bij Philly Joe Jones en Herbie Hancock. In 1991 speelde hij bij Billy Harper, met wie hij later die avond eveneens op het podium zou staan als lid van The Cookers.
Justin Robinson, de altsaxofonist van Roy Hargrove, heeft de aangekondigde Stacy Dillard vervangen en doet dat met verve …. Onlangs kwam ik één van zijn eerste opnamen tegen: Live at the Village Vanguard uit 1989 toen hij bij The Harper Brothers speelde …… en, zoals eerder gezegd …. Trompettist Billy Harper zal de zaterdag op dit podium afsluiten met The Cookers. Pianist Danny Grissett en bassist Daryl Hall bleken naast Willie Jones III uitstekende begeleiders.
Daarna was het de beurt aan Rein de Graaff met zijn trio en twee bijzondere gasten ….. Bebop pur sang ... nummers als Scrapple from the Apple - het pure beboprepertoire zoals het in de jaren veertig en vijftig werd ontwikkeld door mannen als Dizzy Gillespie. Thelonious Monk en Charlie Parker. Rein de Graaff, één van de weinige pianisten die nog puur in de bebopstijl speelt, trad eerder met zijn trio met de Engelse altsaxofonist Peter King en de tenorist Alan Skidmore in 2006 in het programma Bird ’n Trane, wat ook dit concert als motto meegekregen heeft. Niet zo vreemd want Peter King heeft goed naar Parker geluisterd en Alan Skidmore is een adapt van Coltrane - Peter King: weer zo’n icoon die al eind jaren vijftig met zijn eigen kwartet bij Ronnie Scott speelde …. Tenorist Alan Skidmore, eveneens in de zeventig, speelt al sinds de jaren zestig met grote namen als Chick Corea, Elvin Jones en Herbie Hancock en de onlangs overleden George Gruntz … Peter King en Alan Skidmore kwamen elkaar tegen in o.a. de bands van Tubby Hayes.
De allereerste samenwerking van Peter King en Rein de Graaff dateert uit 1989 toen hij met Charles McPherson en Piet Noordijk in Rein’s Chasin’ The Bird participeerde. Met Peter King, “the finest saxophonist that Britain ever has produced,” trad Rein onlangs nog op tijdens een korte tournee met o.a. Benjamin Herman. Jammer genoeg was er voor het publiek weinig te zien van de musici door de muzieklessenaars, die voor op het podium het zicht bedierven …… zo heb ik slagwerker Eric Ineke en tenor saxofonist Alan Skidmore wel gehoord, maar amper gezien …..
Last but not least ……. The Cookers stonden hoog op mijn lijst, maar het werd tenslotte toch een andere "must"… Het Northsea Jazzfestival betekent ... keuzes maken - soms moeilijke keuzes - door de veelheid van het programma zijn sommige "highlights" helaas niet altijd verenigbaar. Het bijzondere duo van de Braziliaanse pianist Michel Camilo en de Spaanse gitarist Tomatito mochten mijn Northsea afsluiten …… Nieuwsgierig geworden door een cd, die ik al een tijdje heb, Spain ( Verve 561 545) wilde ik ze wel eens horen …… Deze twee sympathieke musici wisten in hoog tempo en met veel noten en aanstekelijke tempi de aandacht naar zich toe te trekken.
Ze hadden er veel zin in, dat was duidelijk – elk nummer werd het publiek uitvoerig bedankt, alsof elk nummer hun laatste was ………… of de vleugel na dit concert alnog afgeschreven moest worden, was de vraag, die me bezig hield. Het leek alsof er een heel orkest in de vleugel verstopt zat, als Michel de toetsen bewerkte.
Wat me steeds opnieuw fascineert, is het gemêleerde Northsea publiek – oud en (ook veel) jong en alles wat daar tussen zit; mannen en vrouwen; gekleurd, getint of blank, geel of groen … en dat met zijn allen, liggend, zittend op stoel of op de grond (Hoeveel kunnen er in de Hudson? Duizend man?) muisstil geconcentreerd de muziek van het duo Michel Camilo - Tomatito op zich in laat werken …… en dan merk je tijdens de stille momenten, dat de airco of de luchtverversing van de Hudson hinderlijk aandacht vraagt.
Een mooie afsluiter van de zaterdag van deze Northsea Jazz 2013 editie. We moeten 't 'r weer een jaar mee doen.
De foto's bij deze blog zijn gemaakt met eenvoudige fotoapperartuur aangezien bezoekers geen camera's mee naar binnen mogen nemen.
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swingingblog op Facebook of Twitter ( #keepitswinging ) of vraag de gratis nieuwsbrief
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
No comments:
Post a Comment