An excursion into a great body of music (Quote: David Liebman) Hans Koert
Het kan heel gevaarlijk zijn …. en heel goedkoop … Dobberen in de slipstream van het succes van anderen. Muziek die herkauwd wordt, al dan niet aangevuld met een bos strijkers .... Je hebt van die cd’s waarbij de hoes alleen maar twijfel zaait, door de artiest die “nagespeeld” wordt (te) groot op de voorkant te plaatsen, zoals bijvoorbeeld op de lp's van Jacques Loussier .... PLAY BACH. Het kan ook verrassende muziek opleveren …. Ronie Verbiest met zijn ode aan Dave Brubeck; Peter Beets met Portrait of Peterson of, onlangs nog het besproken besproken album van Yoron Israel: Visions met de muziek van Stevie Wonder ……… Dave Liebman publiceerde met zijn Nederlandse ritmesectie ( Marius Beets op bas en Eric Ineke op slagwerk) met gastrietblazer John Ruocco zijn interpretaties van de composities van The Beatles in Lieb Plays The Beatles ….
Voor Liebman is Lieb Plays The Beatles niet zijn eerste “repertoire”plaat, zoals hij het omschrijft, maar een logisch vervolg op eerdere projecten, waarin de composities van Thelonious Monk, ( Monk’s Mood), Alec Wilder (Lieb Plays Wilder), Puccini ( A Walk In The Clouds) en John Coltrane ( Lieb Plays the Blues á la Trane) (hoewel die laatste cd anders tot stand kwam) geanalyseerd, uitgerekt, omgebogen en opnieuw geïnterpreteerd werden. Geen letterlijk naspelen dus, maar, zoals David Liebman het omschrijft in het bijbehorende inlegvel,.... een proces dat begint met het doorspitten van het complete oeuvre ... in dit geval van The Beatles … I go through song books by the composer, playing the music at the piano, searching for something in the melody or/and harmony that seems interesting and will open a line of exploration.
Het resultaat van dit monnikenwerk ( ik vond ergens dat The Beatles tussen de 200 en 300 eigen composities opgenomen hebben) wordt geschift en er ontstaat een stapeltje, .. met interessante muziek, die Dave meteen van aantekeningen voorziet, zoals tempowijzigingen, harmonische aanpassingen enz. ( .. all hand written by the way … no computer) om ze daarna een tijdje te laten liggen ……….. Wat uiteindelijk overblijft is soms “onherkenbaar” veranderd …. depending on how far away from the original I go …. Zo’n 17 Beatles nummers zijn uiteindelijk op de cd Lieb Plays The Beatles terechtgekomen, al dan niet als aparte tracks of als deel van een drietal medley’s ……. - bekende en onbekendere composities: van The Fool on the Hill, Let It Be, Lady Madonna en Love Me Do tot, voor mij onbekendere nummers als That Means a Lot en If I Fell.
David Liebman, geboren september 1946 in New York, is al meer dan veertig jaar actief als professioneel jazzmuzikant. In de jaren zestig studeerde hij bij pianist Lennie Tristano en fluittist Charles Lloyd. In 1967 debuteerde hij op een plaat met de Zweedse pianist Lars (Lasse) Werner ock Hans Vanner, die bebop en free jazz afwisselde met varieté-optredens ( een soort Willem Breuker avant la lettre?, schiet me dan door het hoofd). In 1970 speelde hij in de band van gitarist John McLaughlin waarin ook Charlie Haden speelde. Na een kort verblijf bij de Jazz Fusion band Ten Wheel Drive speelde hij o.a. bij Elvin Jones en Miles Davis (o.a. te horen op de cd On The Corner). In die veertig jaar maakte hij zo’n 150 albums onder eigen naam en schoof hij aan op zo’n 350 albums van anderen …………….
David is ook actief als jazz-educator en schreef boeken over jazz …. In Nederland denk je dan meteen aan het boek van Eric Ineke "The ultimate Sideman", waarin hij Eric interviewt over de muzikanten, waarmee Eric heeft opgetreden …… Eric is, overigens niet toevalllig, de slagwerker op deze Lieb’s Beatlesplaat …. Lieb omschrijft Eric's spel kernachtig in drie woorden: He ... Swings … Hard.
The Beatles als inspiratie voor jazzmusici …. Het moet niet gekker worden … was mijn eerste gedachte ….. Een haast onmogelijke opgave …. Maar Lieb zou Lieb niet zijn deze uitdaging aan te gaan ….. De eenvoudige melodieën, de basale harmonieën … not as deep as other notable composers, verzucht Lieb in het bijbehorende hoestekst, maakten het tot een uitdaging …… flarden van melodieën herinneren aan de oorspronkelijke versies, zoals in Let It Be ……. soms in duo met John Ruocco, als gastspeler op klarinet en tenorsax, soms met Dave aan de piano. Een geslaagd experiment, als je’t mij vraagt – een album dat nog vaak in mijn cd-speler zal zitten – een plaat, die nog lang niet alle lagen aan me geopenbaard heeft.
Hans Koert
keepswinging@live.nl
MY JAZZ LINKS: David Liebman
Volg de Keep (it) Swingingblog via Facebook of vraag de gratis nieuwsbrief
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
No comments:
Post a Comment