Popular postwar DUTCH Jazz sextet reissued from early in the evening until the wee small hours of the morning, night after night, it threw a party (source: liner notes De 28 Beste van de Millers (1982))
Hans Koert
The Dutch Doctor Jazz Magazine, recently released its nineth album dedicated to the Dutch jazz band The Millers, directed by Ab De Molenaar: The Millers 1945-1961 onder leiding van Ab de Molenaar: Gone .... ( DJ 009)
The Millers onder leiding van Ab de Molenaar (1945-1961) - Gone... (DJ 009)(cover design: Egbert Luijs)
The Millers or Miller Sextet was founded by De Molenaar brothers ( Miller is the English word for the Dutch word Molenaar), Ab and Jochem, late 1930s as The Two Millers and during the Second World War period they performed as The Miller Quartet. That first quartet featured Ab De Molenaar on guitar, Jochem De Molenaar on bass, Joop Maten piano and Sanny Day as the vocalist.
Sanny Day, her name sounds like a pseudonym, but it isn't: she was born July 1921 as Sanny Elizabeth Day, labels the Millers, as a ritmesectie die muziek maakte, (= a rhythm section that makes music) - something rather unusual in those days. She had made her debut in the Amsterdam Sheherazade club with Manke Nelis, Maria Zamora and Jan Blok - the first two would become vaudeville artists and the latter a sought after accompanist on his guitar. At a concert by Freddy Johnson, who worked for some months in the Negro Palace in Amsterdam 1939, she was invited to sing: Please Be Kind ... Sanny Day, who had married Ab De Molenaar, can be heard on nine tracks. After her divorce from Ab she left the Millers mid 1950s, to make room for Suzie Møller, a vocalist Ab had met in Garmish-Partenkirchen - she can be heard on three tracks ..... Jochem De Molenaar, Ab's two years older brother, left the band in 1942 after a hell of a row, Sanny told Cor Gout. (source: Muziek in zwart-wit - Cor Gout)
The Millers ca. 1960 ( f.l.t.r.: Frans Van Bergen - Paul Ruys - Arend Nijenhuis - Suzy Møller - Ab De Molenaar - Coen Van Nassau) ( photo courtesy: Wouter van Gool) ( source: Rhythme nº 42 July 1961)
During the German occupation of The Netherlands the quartet was extended with musicians like Coen Van Nassou, who played the vibraphone and Willy Van Der Mandele ( aka Jan Doedel) on violin. This Miller Sextet was very succesfull in The Hague and Scheveningen, the beach resort near the Dutch coast. They were invited to play in dance clubs, where they played their popular dutchified swinging music, Junglemuziek, as an inspector from the DutchNazi Kultuurkamer labeled the music at a concert in the Gebouw van Kunsten en Wetenschappen. Late 1943 the band visited the Van Der Wouw studio where they debuted on a series of glass based acetates, which were released on four Sonante Records, exclusively distributed by The Bijenkorf, the well known Dutch department stores. Two songs from that series became hits: Zomernachtfeest and Als sterren fonk'ren.
Millers-mood altijd goed! ( sitting: Ab De Molenaar and Suzy Møller. standing f.l.t.r.: Eddie Doorenbos - Herman Schoonderwalt, Cees See, Rob Madna and Coen Van Nassau) ( source; Rhythme nº 103 April 1958)
The album Gone ..!., compiled by Skip Voogd, grand old man of Dutch jazz journalistics for ages, responsable for the liner notes and Ben Kragting jr., chief editor of Doctor Jazz Magazine, open this compilation with two tracks recorded on glass based acetates at the GTB ( = G.T. Bakker) studios, March 1945: Wenn Der Weisse Flieder Wieder Blüht and Angelina.
This reissue of Miller originals, contains reissues of 1946 Decca, Telefunken ( 1953) or Columbia ( 1958-1959) records, but also numerous unreleased recordings, like air checks for the US troups in Charleroi (Belgium) (1945) and a concert for the Nederlandse Strijdkrachten (1948), the Dutch soldiers.
The Miller-sextet listening to its recording of the Millers Mixture (11th of September 1957): f.l.t.r.: Ab De Molenaar - Suzie Møller - Herman Schoonderwalt - Cees See and Eddie Doorenbos ( source: Rhythme nº 97 - October 1957)
The Miller Sextet was, with the Ramblers, the Dutch Swing College Band (still alive an kicking all around the world) and the Pia Beck Trio ( Pia was a member of The Millers too, during the second half of the 1940s) one of the most popular bands of The Netherlands. The music they played was a mix of swing á la the Hot Club de France, Light Music up to the more modern mainstream jazz styles of the 1950s and 1960s. I remembered that I was fascinated by its sound, its swing, the voice of Sanny Day, the vibraphone of Coen Van Nassau, but, above all, that music was ...... fun, real fun in the hands of The Millers. Jazz as hard to understand music was not the Millers way. I still associate tunes like Take A Letter Miss Smith and I Told Ya I Love Ya to this band and this period. They had some hits during the 1940s, like Liefde in Rhythme (1947), Chickery Chick (1946) and the forementioned 's Avonds bij het licht der sterren ( 1944)
Ab De Molenaar, Eddie Doorenbos and Suzie Møller (11th of September 1957) ( source: Rhythme nº 97 - October 1957)
The album Gone contains 24 tracks by the Miller Sextet and a bonus track of a meeting by the vocal group The Mellow Mills, which featured Sanny Day, Pia Beck, Eddy Doorenbos and Paul Schwippert with the Seymour Östervalls Orkester in Stockholm (Sweden), March 1948.
Het Millers Sextet: f.l.t.r.: Ab De Molenaar - Tonny Nüsser - Paul Schwippert - Rob Madna - Herman Schoonderwalt and Coen Van Nassau at a concert in De Wiek - Rotterdam ( ca. 1958) (photo courtesy: Cor Aaftink) (source: Rhythme nº 112 - January 1959)
Skip Voogd offers very informative liner notes ( in Dutch only) which tells the story of The Millers, with a lot of information about the bands strength and its successes. He looks in the liner notes for a psychological explanation for the fact why so many people raised in the 1940s and 1950s stil love this music, this Miller sound. Volgens psychologen gaat het muziekvenster bij mensen open rond hun veertiende jaar en sluit het om en nabij het bereiken van de vijfentwintigste verjaardag (= Psychologists believe, that the musical window of each person opens at our fourteenth birthday and closes at our 25th birthday), Skip says. Daarna ontwikkelt de muzikale smaak zich niet of nauwelijks meer en blijft muziek voor iemand de muziek die in zijn of haar jeugd populair was. ( = After that period your musical taste won't change any more and the music, popular in your youth, will stay the music you like most.)
A Dutch reissue LP album, entitled De 28 beste van de Millers, confirms this theory in its liner notes: De teeners (sic) van toen, zijn de vijftigers van nu (= 1982), de mensen die hun muziek steeds moeizamer kunnen bemachtigen. (= The teenagers from the 1940s are in their fifties now (1982) and this music is nowadays hard to find in record shops.) Weet u nog waar de Millers jarenlang te zien en te horen waren? (= Do you still remember the places where the Millers played?) 's Zomers in de Kakatoe op het Gevers-Denootplein in Scheveningen en 's winters in De Wiek in Rotterdam. (= During the summer season they played in the Kakatoe-club at the Gevers-Denootplein in Scheveningen ( the beach resort of The Hague) and in winter at De Wiek in Rotterdam.) Van vroeg in de avond tot in de kleine uurtjes was het daar avond in, avond uit lettelijk feest. ( = From early in the evening until the wee hours of the morning, night after night, it threw a party .... ). Helaas die heerlijke tijden zijn voorbij, maar wat blijft zijn de herinneringen en de onvergetelijke sfeervolle muziek (= It's all gone now, but the memory lingers on ........: Gone .... The Millers (1945-1961) onder leiding van Ab de Molenaar ( DJ 09)
Audio engineer Harry Coster, one of the compilers of this disc, is responsable for the transfers of this rare material. He did a good job, as the sound is excellent.
This great album can be ordered at the website of the Doctor Jazz Magazine,
but also in the record shops of FAME, (Amsterdam) and the Bijenkorf in Rotterdam and Amsterdam
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Twitter: #keepitswinging Facebook grouep Keep (it) Swinging ( register)
The Dutch Millers band, or The Miller Sextet, belonged, together with the Ramblers and the Dutch Swing College Band to the most popular traditional jazz and swing bands of the post war period. Its music had swing and its sound was easy recognizable and accessible. Do you remember its concerts? the liner notes of a 1982 Dutch LP-album reads: During the summer season they played in the Kakatoe-club at the Gevers-Denootplein in Scheveningen ( the beach resort of The Hague) and in winter at De Wiek in Rotterdam. From early in the evening until the wee hours of the morning, night after night, it threw a party .... - "Gone ..!", It's all gone now, but the memory lingers on........ Doctor Jazz Magazine revives these sweet memories with: The Millers onder leiding van Ab de Molenaar (1945-1961) - Gone ...! 
Retrospect Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
DOCTOR JAZZ laat de tijd van het MILLER SEXTET herleven met GONE ....
Van vroeg in de avond tot in de kleine uurtjes was het avond in, avond uit letterlijk feest (bron: hoestekst De 28 Beste van de Millers (1982))
Hans Koert
Het kwartaalblad Doctor Jazz Magazine, dat zich richt op de periode van de klassieke Jazz, heeft onlangs haar 9de geluidsdrager uitgebracht gewijd aan de groep The Millers, dat onderleiding stond van Ab de Molenaar: The Millers 1945-1961: Gone .... ( DJ 009)
The Millers onder leiding van Ab de Molenaar (1945-1961) - Gone... (DJ 009)(hoesontwerp: Egbert Luijs)
De geschiedenis van de Millers of ook wel het Miller Sextet genoemd, gaat terug tot eind jaren dertig, toen de broers Ab en Jochem de Molenaar ( Miller is de letterlijke vertaling van Molenaar) eind jaren dertig het duo The Two Millers oprichtten, dat in de oorlogsjaren uitgebreid werd tot het Miller Quartet. Dat eerste kwartet bestond uit Ab de Molenaar op gitaar, Jochem de Molenaar op bas, Joop Maten aan de piano en Sanny Day als zangeres.
Sanny Day ( de naam doet een pseudoniem vermoeden, maar dat is onjuist - Sanny werd in juli 1921 als Sanny Elisabeth Day geboren), noemde De Millers, zoals iedereen het kwartet noemde, in feite een ritmesectie die muziek maakte, iets dat in die dagen niet zo gebruikelijk was. Ze had haar zangdebuut gemaakt tijdens dansavondjes in Sheherazade met Manke Nelis, Maria Zamora en Jan Blok en tijdens een optreden van Freddy Johnson, die in de jaren dertig in het Negro Palace in Amsterdam optrad, mocht ze een keer als schuchter tienermeisje een keer zingen: Please Be kind... Sanny Day, die later trouwde met Ab de Molenaar is op een negental nummers te horen. Na haar scheiding van Ab zong ze nog tot ca. 1954 bij de Millers om plaats te maken voor Suzy Møller, die op een drietal nummers te horen is als zangeres. Jochem de Molenaar, de twee jaar oudere broer van Ab, had overigens in 1942 al de groep met ruzie verlaten ..... Hij kreeg ruzie met zijn broer, pakte zijn bas op en liep met een boze kop de zaak uit, vertelde Sanny Day later aan Cor Gout. (bron: Muziek in zwart-wit - Cor Gout)
The Millers ca. 1960 ( v.l.n.r.: Frans van Bergen - Paul Ruys - Arend Nijenhuis - Suzy Møller - Ab de Molenaar - Coen van Nassau) ( foto: Wouter van Gool) ( bron: Rhythme nº 42 juli 1961)
Tijdens de oorlogsjaren had de groep, inmiddels uitgebreid tot een sextet ( met o.a. Coen van Nassou op vibrafoon en Willy van der Mandele ( als Jan Doedel) op viool) veel succes in Den Haag en omstreken, waar ze, betrekkelijk lang, hun Amerikaanse nummers, Junglemuziek, zoals een controleur van de Kultuurkamer tijdens een concert in het Gebouw van Kunsten en Wetenschappen hun swingende klanken bestempelde, zij het vernederlandst, konden brengen. Eind 1943 werd hun muziek vastgelegd op glasplaat bij Van Der Wouw, die op vier Sonante platen exclusief bij de Bijenkorf uitgebracht werden en hits werden in deze donkere oorlogsdagen ( zoals Zomernachtfeest en Als sterren fonk'ren).
Millers-mood altijd goed! ( midden: Ab de Molenaar en Suzy Møller. Daarachter v.l.n.r.: Eddie Doorenbos - Herman Schoonderwalt, Cees See, Rob Madna en Coen van Nassau) ( bron; Rhythme nº 103 april 1958)
Het Miller album dat hier voor me ligt, Gone..., samengesteld door Skip Voogd, nestor van de Nederlandse jazz journalistiek, verantwoordelijk voor het zeer informatieve boekje en Ben Kragting jr., hoofdredacteur van Doctor Jazz Magazine, laten hun overzicht beginnen met het nummer Wenn Der Weisse Flieder Wieder Blüht en Angelina, twee nummers eveneens op glasplaat vastgelegd door GTB (= studio G.T. Bakker ), dit keer uit de laatste maanden van de Duitse bezetting (maart 1945).
Deze Doctor Jazz Magazine's uitgave Gone ... bevat opnamen van 78-toerenplaten, origineel uitgebracht op labels als Decca (1946), Telefunken ( 1953) en Columbia (1958-1959), maar bevat ook heel wat eerder onuitgebrachte opnamen, zoals een optreden voor de Amerikaanse troepen in Charleroi (1945) en een radio-opname van een optreden voor de Nederlandse Strijdkrachten (1948)
Het Miller-sextet na de opnamen van Millers Mixture (11 september 1957) met v.l.n.r.: Ab de Molenaar - Suzie Møller - Herman Schoonderwalt - Cees See en Eddie Doorenbos ( bron: Rhythme nº 97 - okt. 1957)
Het Miller Sextet was, samen met de Ramblers, de Dutch Swing College (nog steeds actief) en het Pia Beck Trio ( Pia speelde eind jaren veertig eveneens bij de Millers), één van de populaire bands uit de Lage Landen. De muziek lag gemakkelijk in het oor en was daardoor heel toegankelijk voor een grote groep liefhebbers. De stijl kan het best omschreven worden als een mix van swing á la de Hot Club de France, lichte muziek tot mainstream swing zoals dat populair was in het pre-coltrane tijdperk ..... Zelf herinner ik me vooral hun kenmerkend geluid, gevoed door de vibrafoon van Coen van Nassau, hun swing en hun humoristische teksten, die het vooral leuk maakte om naar hun muziek te luisteren - Jazz die eens niet moeilijk was .... Nummers die bij me zijn blijven hangen zijn Take A Letter Miss Smith en I Told Ya I Love Ya. Hits hadden ze vooral in de jaren veertig met nummers als Liefde in Rhythme (1947), Chickery Chick (1946) en het al eerder genoemde 's Avonds bij het licht der sterren ( 1944).
Ab de Molenaar, Eddie Doorenbos en, op de rug gezien, Suzie Møller na de opnamen van Millers Mixture (11 september 1957) ( bron: Rhythme nº 97 - okt. 1957)
De cd Gone ... bevat 24 nummers. gespeeld door het Miller Sextet en een bonustrack, waarin het zanggroepje, bestaande uit Sanny Day, Pia Beck, Eddy Doorenbos en Paul Schwippert als The Mellow Mills optreden met het Seymour Östervalls Orkester in Stockholm, maart 1948.
Het Millers-sextet met v.l.n.r.: Ab de Molenaar - Tonny Nüsser - Paul Schwippert - Rob Madna - Herman Schoonderwalt en Coen van Nassau tijdens een optreden in De Wieck - Rotterdam ( ca. 1958) (foto: Cor Aaftink) (bron: Rhythme nº 112 - januari 1959)
Skip Voogd heeft gezorgd voor een zeer informatief verhaal waarin het verhaal van de Millers verteld wordt, inclusief de vele bezettingen. Hij begint zijn uiteenzetting met de vaststelling dat psychologen van mening zijn dat ..... het muziekvenster bij mensen open (gaat) rond hun veertiende jaar en sluit om en nabij het bereiken van de vijfentwintigste verjaardag. Daarna, gaat Skip verder, ontwikkelt de muzikale smaak zich niet of nauwelijks meer en blijft muziek voor iemand de muziek die in zijn of haar jeugd populair was. Er zullen dus nog heel wat mensen rondlopen die, net als ik, goede herinneringen aan die Miller klanken hebben ......... of, zoals de hoestekst van De 28 beste van de Millers ( een CBS lp, uitgebracht in 1982) deze groep liefhebbers omschrijft als het Middle of the Road publiek. De teeners (sic) van toen, zijn de vijftigers van nu (= 1982), de mensen die hun muziek steeds moeizamer kunnen bemachtigen. Weet u nog waar de Millers jarenlang te zien en te horen waren? 's Zomers in de Kakatoe op het Gevers-Deynootplein in Scheveningen en 's winters in De Wiek in Rotterdam. Van vroeg in de avond tot in de kleine uurtjes was het daar avond in, avond uit letterlijk feest. Helaas die heerlijke tijden zijn voorbij, maar wat blijft zijn de herinneringen en de onvergetelijke sfeervolle muziek ........ Het zou een mooie hoestekst geweest kunnen zijn voor: Gone ... The Millers onder leiding van Ab de Molenaar (1945-1961) ( DJ 09)
Geluidsrestaurateur Harry Coster, mede samensteller van de plaat, is verantwoordelijk voor het digitaliseren van de opnamen - geen gemakkelijk werk, gezien de leeftijd van de opnamen.
Deze mooie uitgave is te koop op de website van het Doctor Jazz Magazine, of via FAME, Amsterdam en de Bijenkorf in Rotterdam en Amsterdam
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Twitter: #keepitswinging Facebook groep Keep (it) Swinging ( inloggen)
De Millers behoorden samen met The Ramblers en de Dutch Swing College Band tot de meest populaire Nederlandse orkesten uit de eerste decennia na de Tweede Wereldoorlog. Hun muziek swingde, hun sound was herkenbaar, de muziek niet moeilijk en gemakkelijk toegankelijk. Weet u nog waar de Millers jarenlang te zien en te horen waren? vond ik op een LP uitgave begin jaren tachtig. 's Zomers in de Kakatoe op het Gevers-Deynootplein in Scheveningen en 's winters in De Wiek in Rotterdam. Van vroeg in de avond tot in de kleine uurtjes was het daar avond in, avond uit letterlijk feest. Helaas die heerlijke tijden zijn voorbij - "Gone ...", maar wat blijft zijn de herinneringen en de onvergetelijke sfeervolle muziek ........ Doctor Jazz Magazine doet die tijden herleven met de uitgave Gone .... van The Millers onder leiding van Ab de Molenaar (1945-1961) - Gone ....
Retrospect Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
Popular postwar DUTCH Jazz sextet reissued from early in the evening until the wee small hours of the morning, night after night, it threw a party (source: liner notes De 28 Beste van de Millers (1982)) 
