George en Frits Kaatee + Rob Agerbeek: Legendarische namen uit de jazzscene van de jaren vijftig en zestig samen op Domburgs podium.
Hans Koert
Met George Kaatee had het Jazz by the Sea festival (Domburg) een topband gecontracteerd met een aantal coryfeeën, die in een who's who van de Nederlandse jazzhistorie niet zouden misstaan: George en Frits Kaatee en pianist Rob Agerbeek. Samen met Koos van der Hout op trompet, Ludo Deckers op bas en Anton Burger op slagwerk vormden ze zaterdagavond 22 september 2013 het slotsstuk van het Jazz By The Sea programma (zaterdag) op het hoofdpodium voor het Domburgs Badhotel.
Robert Veen, aangekondigd in het programmaboekje, die als klarinettist en saxofonist (bas-sax) vorig jaar nog met zijn International Aces of Hot Jazz op ditzelfde podioum stond met Mike Goetz en slagwerker Brooks Tegler was er niet bij; hiervoor had George, broer Frits gevraagd, die sinds dit voorjaar weer vrij man is – niet langer gehouden aan de strakke tijdsschema’s van de Dutch Swing College Band, die overal ter wereld gevraagd wordt.
Bandleider George Kaatee trapte met zijn Jazzband af op zaterdag 22 september 2013 om 20.10 uur op het hoofdpodium, vlak na het opdreden van onze eigen Champagne Charlie en de Zweedse Red Wing Band met als speciale gast de Engelse rietspeler Brian Carrick.
George Kaatee werd in januari 1941 geboren in een Haags gezin – Zijn bijna drie jaar oudere broer Frits was al vroeg in de weer op accordeon, dankzij hun moeder, die deze hobby stimuleerde.
Ze richtten een accordeonorkestje op, genaamd The Sunny Boys, dat begin jaren vijftig omgevormd werd tot een bandje met trompet, trombone, klarinet en een ritmesectie. George ging trombone spelen en kreeg les van o.a. Wim Kolstee, die de schuiftrompet bij de nog jonge Dutch Swing College Band bespeelde; Frits pakte de klarinet. Met de Sunny Boys traden overal op waar ze gevraagd werden en impresario Paul Acket nodigde de band uit om op te treden met de Dutch Swing College Band op tournee, in het voorprogramma uiteraard, maar dan moest wel de naam van de band aangepast; het werd de Stork Town Dixie Kids, referend naar de stad Den Haag en de jonge leeftijd van de bandleden.
In Scheveningen, op 5 mei 1956, Bevrijdingsdag, werd hun muziek voor het eerst vastgelegd, maar het zou nog een paar maanden duren voordat er een echte plaat gemaakt zou worden en uitgebracht op Telefunken: Kiddy Jazz .
George behaalde met het orkest in 1957 in Brussel de eerste prijs op het Tournoi International de Jazz, waarbij hij zelf met de solistenprijs aan de haal ging. In 1960 ging George deel uit maken met de band van Jan Burgers, die zich de New Orléans Syncopators noemden en hiermee zou George tot in lengte van dagen blijven spelen ….
Koos van der Hout en Frits Kaatee (foto: Hans Koert)
De muzikale loopbaan van de twee broers loopt tot de jaren zeventig voor een groot deel parallel tot dat George beroepsmusicus wordt en in het orkest van Andy Star gaat spelen, maar ze zullen nog vaak samen optreden in de bands van bijv. Theo van Est ( bekend als Ted Easton) en later in de Dutch Swing College. De fans van Ted Easton zullen ongetwijfeld de lp-opnamen met grote namen als Nat Gonella, Beryl Bryden en Dick Cary koesteren.
De verminderde belangstelling voor de dixieland, de traditionele jazz, zorgt ervoor dat het repertoire verandert; eind jaren zestig komen er lp’s uit met titels als Koning Voetbal in Dixieland, die nu waarschijnlijk weinigen meer zullen boeien. Eén schijf zal iedereen zich boven de 35 nog wel herinneren, namelijk die met Ome Jan en de Haeghse Bluf Band, waarin George en Frits op meespeelden ..... die met Zweer Bij De Knop van De Deur en Jij Kost Me Teveel Money, gezien een notering van vier maanden in de Top Veertig (1975), blijkbaar een groot publiek aansprak - Gelukkig hoeven George Katee en zijn mannen nu geen commerciële consessies meer te doen.
De laatste decennia speelden beide broers bij de Dutch Swing College, waarbij overigens ook Rob Agerbeek, de pianist van de band, zich thuis voelde, dus eigenlijk zou je kunnen zeggen dat de 6-mansformatie op het podium voor de helft eigenlijk de Dutch Swing College Band was ….. Beide broers, hebben nu het drukke leven van optredens en reizen rond de Dutch Swing College vaarwel gezegd en spelen alleen nog, als ze voor festival als Jazz By The Sea gevraagd worden.
Ludo Deckers ( foto: Hans Koert)
Het repertoire dat de zes heren het Domburgse publiek voorschotelde was voorspelbaar – traditionals als Bill Bailey Won’t You Please Come Home, de Tin Roof Blues en Big Butter and Eggman wisselden af met On The Sunny Side Of The Street, de Buddy Bolden Blues en de Lil Hardin klassieker Struttin’ With Some Barbecue ….. een titel die, volgens George niets te maken heeft met gebraden vlees, dan wel met een lekker stuk, waarmee je kunt flaneren .......
Pianist Rob Agerbeek, die zoals altijd bescheiden achter de toetsen van de piano zijn werk deed, ging soms los in stukken als Back Home Again in Indiana.
Rob begon piano te spelen toen hij een jaar of achttien was. Zijn talenten had hij ongetwijfeld van zijn moeder geërfd, die al in Nederlandsch Indië tijdens de oorlogsjaren met haar gezinnetje rond moest komen door het geven van pianolessen. Eenmaal in Nederland speelde Rob overal piano, geïnspireerd door de grote boogie woogie helden en won in de jaren vijftig nationale jazzprijzen, waaronder Het Nationaal Jazz Concours, georganiseerd door de Nederlandse Jazz Federatie, waarbij zijn Rob Agerbeek Quartet, met Rob op piano, Wim Hoogsteger op gitaar, Jan Fens op bas en Gerry Teekens op slagwerk, de eerste prijs won en Rob ook nog eens met de Wouter van Gool wisselbeker ging schuiven. Het kwartet mocht eind juli 1958 optreden in het voorprogramma van de Toren van Babel’s band, de meer gebruikelijke naam voor The International Youth Band, een knipoog naar de vele nationaliteiten van de spelers, dat een eenmalig concert gaf ind e veilinghal van Blokker ( eind juli 1958); een internationaal jeugdorkest met louter Europese jonge getallenteerde musici, geleid door Marshall Brown, waarin Ruud Jacobs uitverkoren was e bas te spelen.
Rob Agerbeek speelde eerder dit jaar in Porgy en Bess als begeleider tijdens één van Dim Kesber’s laatste concerten: Ik schreef toen over hem:
- De pianist in het orkest, Rob Agerbeek, weggestopt achter de grote Steinway, kan eveneens terug kijken op een rijke muzikale carrière in de jazz. Geïnspireerd door de muziek van Albert Ammons begon hij boogie woogie te spelen, maar werd later geïnspireerd door de muziek van Oscar Peterson en vooral Horace Silver. De muzikale ontwikkeling van deze 75-jarige pianist is opvallend te noemen, want via de boogie woogie, de Diamond Five, Don Byas, Ben Webster en Art Blakey, belandde hij uiteindelijk weer in het traditionele kamp, door te gaan spelen bij de Dixieland Pipers en de Dutch Swing College Band. Bij de Dixieland Pipers speelde hij in de jaren zeventig al met Dim Kesber. Ik heb gespeeld met Art Blakey, Hank Mobley, Cecil Payne, Ben Webster (Hij speelde een paar jaar geleden ter gelegenheid van Ben Webster's laatste concert in De Twee Spieghels in Leiden, nu bijna veertig jaar geleden) en was in Porgy en Bess een paar keer met Don Byas.
Er zullen maar weinig jazzfestivals in Nederland zijn die niet jaloers zijn op de ongedwongen sfeer en het grote aantal bezoekers van Jazz By The Sea – in de volgepakte straten van het ietwat mondaine Domburg, waar begin vorige eeuw de chique vakantie vierde, verdringt het publiek zich om de vele straatorkesten en voor het grote podium zijn alle tafeltjes bezet…..
MY JAZZ LINKS: Jazz By The Sea
Hans Koert
editor Keep (it) Swinging blog ( http://keepitswinging.blogspot.nl )
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog op Facebook ( group Keep it Swinging) en Twitter (#keepitswinging) en vraag de gratis nieuwsbrief.
- Voor Zeeuwse jazzliefhebbers verwijs ik ook graag naar de Facebookgroup "Jazz in Zeeland."
RetrospectKeep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
