Keep (it) Swinging: Denise Jannah en Dim Kesber in Porgy en Bess

Monday, March 4, 2013

Denise Jannah en Dim Kesber in Porgy en Bess

Dim Kesber: Amazing Grace 68 years in business (Denise Jannah)
Porgy en Bess was bakermat voor Dim's Reunion Jazz Band
Hans Koert

Zelden stond er zoveel ervaring, samengebald in één muzikant, op het podium van Porgy en Bess: Dim Kesber, 83 jaar jong en 68 years in business, zoals zangeres Denise Jannah het treffend verwoordde: Amazing grace … 68 jaar Nederlandse jazzgeschiedenis.

Dim Kesber had zijn Friends meegebracht, bestaande uit zangeres Denise Jannah, trompettist Niels Tausk, trombonist Eelco van Velzen, gitarist Wolf Martini, pianist Rob Agerbeek, bassist Noah Nicoll en Barry Othof slagwerk.

Dim Kesber ( foto: Hans Koert)

Dim Kesber speelde al eerder in Porgy en Bess en legendarisch is het concert van 5 maart 1966. In 1960 was namelijk de bezetting van de Dutch Swing College Band ingrijpend veranderd: Peter Schilperoort werd opnieuw leider en de leden van de band hadden besloten om voortaan als full-profs verder te gaan – Dim Kesber, Wim Kolstee, Joop Schrier en Wybe Buma echter wilden dat niet en verlieten de DSCB. Na een aantal jaren werd die “oude” DSCB door haar fans node gemist.

Dim Kesber
(bron: Rhythm 1960)

Frank Koulen, oprichter en uitbater van Porgy en Bess (Terneuzen), de Neger, kwam begin 1966 op het idee om te proberen de leden van die oude bezetting weer bij elkaar te krijgen in een …. reünie band. Die “reunie”, met ex-leider van de DSCB en pianist Joop Schrier, trompettist Wybe Buma, trombonist Wim Kolstee, klarinettist Dim Kesber en Jan Morks, bassist Eddie Hamm en slagwerker Martien Beenen vond plaats in Porgy en Bess op zaterdagavond 5 maart 1966. Dankzij deze “birth of a band-reunion” werd de Reunion Jazz Band geboren, o.l.v. Dim Kesber, …. Een band die tot ver in de jaren tachtig razend populair was. Een leuke bijkomstigheid is, overigens, dat de “nieuwe” Dutch Swing College Band op 16 april 1966 eveneens zijn opwachting maakte in Porgy en Bess ..... als vervanging van Esther en Abraham Ofarim, die hun optreden afgezegd hadden ….

Dim Kesber ( foto: Hans Koert)

Dim werd geboren als Wladimir Kesber in januari 1930 in Den Haag - zijn vader was van Russische afkomst - zijn moeder Duitse - en kreeg als kind pianoles, maar Chopin was niet aan hem besteed. Hij hoorde tijdens de eerste oorlogsjaren voor het eerst jazz op de radio gespeeld door de Ramblers …. Dat was het … ik wist dat ik dat ook wilde spelen en ik was ervan overtuigd, dat ik het ook zou kunnen spelen. … Ik geloof ook dat je daarmee geboren wordt en dat alleen het vlammetje aangestoken moet worden, vertelde Dim een aantal jaar geleden aan Ben Kragting jr. (Dr. Jazz DJM 211).

Apex Blues -
Dutch Swing College Band
(Juli 1953) (coll. Hans Koert)

Al tijdens de hongerwinter kreeg Dim een paar lessen van Peter Schilperoort, die toen bij de Swing Papa’s speelde. Van Peter leerde ik veel over jazz, over akkoordenschema’s en over de kwintencirkel … Peter voorspelde toen al dat ik bij zijn orkest zou komen spelen. Na de oorlog richtte Dim een kwartet op met Wim Kolstee, Chris Bender en Johnny Verheyen, waarmee hij voor de Canadezen speelde en op het eindfeest van de HBS. Het kwartet werd een grotere band, The Jolly Dixieland Pipers, later de Dixieland Pipers genaamd. Hiermee speelden ze in 1946 op het Kurhausfestival. Eind 1946 wordt Dim bij de Dutch Swing College Band gevraagd waarmee hij tot 1960 zou optreden. Via klarinet en altsax ( ook af en toe baritonsax) werd de sopraansax uiteindelijk het instrument waar hij het liefst op speelde. Dim studeerde in 1960 af in Delft en ging werken als chemisch ingenieur. Toch bleef hij altijd spelen ….. eerst de Reunion Jazz Band en later kwamen daar zijn Augmenters bij en zijn … Friends.

Dim Kesber ( foto: Hans Koert)

De eerste set werd geopend met de Duke Ellington klassieker It Don’t Mean a Thing ( If It Ain’t Got That Swing) waarbij Dim op tenorssax meteen liet horen waar het dit concert om zou draaien …. Swing.

Dim Kesber
(foto: Hans Koert)

Na September Song volgde Blues for Nick, een ode aan Nick Vollebregt, wiens café jarenlang synoniem was voor de wekelijkse Tros Sesjun-radiouitzendingen en waar Dim’s Friends in 1978 werd geboren. Dim verontschuldigde zich voor het feit dat hij nog steeds geen Ode aan Frank geschreven had……… In de jaren zestig immers werd, dankzij Frank, hier zijn Reunion Jazz Band geboren. De volgende keer speel ik het, beloofde hij. Na het nummer St. Thomas was het de beurt aan Denise Jannah, de charmante zangeres, waar velen voor gekomen waren - ze vulde met haar stem moeiteloos de zaal en pakte het publiek in met haar charme en uitstraling.

Dim Kesber en Denise Jannah ( foto: Hans Koert)

Denise Jannah debuteerde in de eerste klas van de middelbare school met het nummer Those Were The Days en won er meteen de eerste prijs mee: een boekenbon van vijf gulden.

Denise Jannah (foto: Hans Koert)

Ze woonde toen nog met haar ouders en zussen in Suriname, waar ze als Denise Johanna Zeefuik werd geboren, als dochter van een dominee. Ze brak door in 1991 met de cd Take It From The Top met musici als Angelo Verploegen, Rolf Delfos, Boris van der Lek, Jan Verwey, Michael Herr en Ricardo Del Fra. Ze maakte naam met haar rol in musicals als A Night At The Cotton Club en Ain’t Misbehavin’, laatstgenoemde over de muziek van Fats Waller en ze kreeg als eerste Nederlandse jazzartiest, een platencontract bij Blue Note. Intussen staat ze op 8 solo-albums en maakt ze concerttours over de hele wereld - begin van dit jaar was ze nog in Zuid-Afrika, waar ze zeven concerten mocht geven.

Denise Jannah (foto: Hans Koert)

Ik ontmoette Dim in 1986, vertrouwde ze de goed gevulde zaal toe …. en ik zei tegen de vrouw naast me …. Wat zou ik toch graag met die man willen optreden – dat bleek Mia zijn vrouw. …. En een korte tijd later lukte het ...... En op zijn laatste album Route 66, nu bijna twee jaar geleden, zing ik als gast - Whow!

Noah Nicoll (foto: Hans Koert)

Naast het What a Wonderful World, waarmee Louis Armstrong goud verdiende, volgden een ietwat ondeugende Makin’ Whoopee, maar decent genoeg zelfs voor de dochter van een dominee. Met Iedereen is hier ouder dan 25 geloof ik? controleerde ze nog even de gemiddelde leeftijd in de zaal. De eerste set werd swingend en scattend afgesloten met het grappige, vergeten nummer Twisted, dat begin jaren vijftig op een Prestigeplaat gezet door Annie Ross …….. een vergeten juweeltje over een vrouw die niet helemaal goed in d’r bovenkamer is …of zoals ze in het Afrikaans zouden zeggen: Sy es van een luikie getik ..... , legde Denise uit, er snel aan toevoegend dat het niet nummer niet autobiografisch is …..

Rob Agerbeek ( foto: Hans Koert)

Rob Agerbeek (l) met
Don Byas en
Rob Langereis
(Nautica club -
Scheveningen ca. 1966)

De pianist in het orkest, Rob Agerbeek, weggestopt achter de grote Steinway, kan eveneens terug kijken op een rijke muzikale carrière in de jazz. Geïnspireerd door de muziek van Albert Ammons begon hij boogie woogie te spelen, maar werd later geïnspireerd door de muziek van Oscar Peterson en vooral Horace Silver. De muzikale ontwikkeling van deze 75-jarige pianist is opvallend te noemen, want via de boogie woogie, de Diamond Five, Don Byas, Ben Webster en Art Blakey, belandde hij uiteindelijk weer in het traditionele kamp, door te gaan spelen bij de Dixieland Pipers en de Dutch Swing College Band. Bij de Dixieland Pipers speelde hij in de jaren zeventig al met Dim Kesber. Ik heb gespeeld met Art Blakey, Hank Mobley, Cecil Payne, Ben Webster (Hij speelde op Ben's laatste concert in De Twee Spieghels in Leiden) en was in Porgy en Bess een paar keer met Don Byas.

Wolf Martini ( foto: Hans Koert)

De tweede set werd geopend met Seven Come Eleven en het nummer I’m Beginning to See The Light.

Rob Agerbeek (foto: Hans Koert)

In Blue Monk mocht Rob Agerbeek, niet onverdienstelijk, in de huid van Monk kruipen, waarna Denise vervolgde met standards uit het American songbook als Willow Weep For Me, Fly Me To The Moon en Summertime (toch nog een eerbetoon aan Frank!) - een standard, die Denise een geheel eigen stempel meegaf, door samen met Dim in duet het stuk op te bouwen .... Denise vertelde me dat ze elk stuk dat ze zingt een eigen stempel wil meegeven .... De duostart met Dim en ik samen is zo'n speciaal moment - dat hadden we niet geoefend - ingestudeerd .... Het concert werd afgesloten met Route 66, waarin iedereen zich nog even mocht uitleven en Rob Agerbeek in de toegift nog even liet horen waar zijn roots liggen met een stevige aangezette boogie woogieachtige intro!

Een mooi geïnspireerd concert waar Porgy en Bess velen een plezier mee gedaan heeft!

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg Keep (it) Swinging via Facebook of vraag de gratis nieuwsbrief.

Dim Kesber richtte net na de oorlog zijn eigen kwartet op en kan zich dus beroepen op een 68-jarige muzikale carrière ............... En ik doe er helemaal niets voor ... Met zijn Friends, vocaal ondersteund door jazzzangeres Denise Jannah, liet hij een goed gevuld Porgy en Bess horen, dat hij die eerste jaren bij de Dutch Swing College al lang achter zich gelaten heeft en dat je als 83-jarige nog met gemak een zaal vol jazzliefhebbers kunt boeien ..... Na vijftien jaar Dutch Swing College Band richtte hij, dankzij Frank Koulen, die een groep oud-DSCB-ers uitnodigde om in Porgy en Bess te spelen, de Reunion Jazz Band op ..... Een concert, waarmee Porgy en Bess velen een groot plezier gedaan heeft.