De verhouding tussen Marshall Brown en de bandleden zette tijdens de repetities het voortbestaan van de band op het spel .........
Hans Koert
In het voorjaar van 1958 hadden bandleider Marshall Brown en producer George Wein Europa bezocht en overall audities gehouden om de musici voor hun gedroomde International Youth Band te selecteren, dat in juli 1958 op het Newportfestival zou moeten optreden. Zeventien jonge getalenteerde Europese musici, waaronder de Nederlandse bassist Ruud Jacobs, reisden in juni richting de VS, waar ze incheckten in het Beverly Hotel in New York; hier vonden de repetities plaats. Over de repetities werd al één en ander verteld in een voorgaande blog. De musici werden geconfronteerd met een Marshall Brown, die nogal een opgewonden standje bleek en een manier van leiden had, die niet bij iedereen in de smaak viel.
Alle bijdragen m.b.t. Ruud Jacobs' debuut op Newport 1958 met The International Youth Band vind je op mijn linken site.
De Zweedse tenorsaxofonist Bernt Rosengren herinnerde, eenmaal weer thuis, de manier waarop Marshall Brown zijn musici behandelde: Han behandlade oss på ett vidrigt överlägset sätt, precis som smågrabbar, och ändå var det inte precis direkta yngligar i orkestern. Flera ava medlemmarna var ju över 30 år .... (= Hij behandelde ons op een arrogante wijze, alsof we kleine kinderen waren, hoewel een heleboel musici al boven de dertig waren). Een ander punt van kritiek was het feit dat de leden van de band afgescheept werden met een fooi van tien dollar per dag – zelfs in 1958 kon je daar in New York niets mee. De bandleden protesteerden daar op een gegeven moment tegen en Marshall Brown werd gedwongen dit te verhogen tot $ 25 per dag – nog geen vetpot, ook al was kost en inwoning inbegrepen.
De musici gingen graag op hun spaarzame vrije avonden de stad in. Voor het uiteindelijke festival en na het festival waren er verschillende mogelijkheden om clubs te bezoeken.
De musici gingen graag op hun spaarzame vrije avonden de stad in. Voor het uiteindelijke festival en na het festival waren er verschillende mogelijkheden om clubs te bezoeken.
Ruud Jacobs (rechts) met Max Roach (Ruud Jacobs archief)
Ruud herinnert zich verschillende keren het Miles Davis Sextet gehoord te hebben in The Village Vanguard, waar Miles was neergestreken omdat hij daar meer geld kreeg dan in Cafe Bohemia: Max (Gordon), the owner, gave me more money than the Bohemia, zei hij hierover tegen Quiney Troupe. Het sextet bestond uit Miles op trompet, Julian Cannonball Adderley op alt, John Coltrane op tenorsax, Bill Evans aan de piano en Paul Chambers en Jimmy Cobb in de ritmesectie. Natuurlijk was Ruud vooral gefascineerd door collega-bassist Paul Chambers, die hij een paar jaar later in Nederland nog eens zou kunnen helpen, toen Paul’s bas vlak voor een paar concerten in Nederland, gesneuveld was tijdens de vliegreis. Een paar jaar later zou Paul Chambers Ruud’s bas zelfs overnemen. Ruud herinnert ook ontmoetingen met Max Roach en optredens van o.a . het Gerry Mulligan – Art Farmer Quartet waar hij wel eens een nummer mee mocht spelen.
Paul Duynhouwer ( bron: Paul Duynhouwer archief)
Paul Duynhouwer, trombonist, was in juni 1958 met de Holland Amerikalijn naar New York vertrokken, omdat hij uitgenodigd was voor een jazzcursus, een scholarship, aan de Lenox School of Jazz. Paul herinnert zich de International Youth Band goed. Ik had gehoord van Rob Pronk, vertelde Paul Duynhouwer me, dat er tijdens de auditie van Marshall Brown en George Wein in Amsterdam, voorjaar 1958, dingen gebeurd waren, die geen schoonheidsprijs verdienden. … Er kwamen heel wat Amsterdamse jochies op af, die geen noot muziek konden lezen. Als grap draaiden ze gewoon het muziekblad om. Eerlijk gezegd was ik wel verbaasd, gaat Paul verder, dat dit “jeugdorkest” verscheidene zeer ervaren musici had aangesteld – Albert Mangelsdorff, Christian Kellens, Bernt Rosengren en Kurt Jarnberg hadden namelijk in een orkest zoals van Woody Herman of Stan Kenton kunnen spelen. Het waren echt geen “youngsters” meer. Ik heb The International Youth Band helaas niet op Newport horen spelen, omdat ik moest werken. Ik had een baantje als kelner in de Potting Shed in Lenox, waar ik ook trombone speelde in een bandje met pianist Tupper Saussy. Ik geloof dat het in juli was dat ik op een vrije dag naar New York ging om vrienden te bezoeken en toen ben ik naar Birdland gegaan, waar ik heel toevallig Ruud tegenkwam. "Dag Ruud, dag Paul" en dat was eigenlijk alles. Hij kende Ruud en Pim natuurlijk in Nederland goed en was zelfs uitgenodigd om op hun lp The Jacobs Brothers in Jazz mee te spelen, maar dat kwam slecht uit vanwege zijn trip naar Amerika. Na 55 jaar herinnert Ruud zich deze vluchtige ontmoeting niet meer.
Paul Duynhouwer, trombonist, was in juni 1958 met de Holland Amerikalijn naar New York vertrokken, omdat hij uitgenodigd was voor een jazzcursus, een scholarship, aan de Lenox School of Jazz. Paul herinnert zich de International Youth Band goed. Ik had gehoord van Rob Pronk, vertelde Paul Duynhouwer me, dat er tijdens de auditie van Marshall Brown en George Wein in Amsterdam, voorjaar 1958, dingen gebeurd waren, die geen schoonheidsprijs verdienden. … Er kwamen heel wat Amsterdamse jochies op af, die geen noot muziek konden lezen. Als grap draaiden ze gewoon het muziekblad om. Eerlijk gezegd was ik wel verbaasd, gaat Paul verder, dat dit “jeugdorkest” verscheidene zeer ervaren musici had aangesteld – Albert Mangelsdorff, Christian Kellens, Bernt Rosengren en Kurt Jarnberg hadden namelijk in een orkest zoals van Woody Herman of Stan Kenton kunnen spelen. Het waren echt geen “youngsters” meer. Ik heb The International Youth Band helaas niet op Newport horen spelen, omdat ik moest werken. Ik had een baantje als kelner in de Potting Shed in Lenox, waar ik ook trombone speelde in een bandje met pianist Tupper Saussy. Ik geloof dat het in juli was dat ik op een vrije dag naar New York ging om vrienden te bezoeken en toen ben ik naar Birdland gegaan, waar ik heel toevallig Ruud tegenkwam. "Dag Ruud, dag Paul" en dat was eigenlijk alles. Hij kende Ruud en Pim natuurlijk in Nederland goed en was zelfs uitgenodigd om op hun lp The Jacobs Brothers in Jazz mee te spelen, maar dat kwam slecht uit vanwege zijn trip naar Amerika. Na 55 jaar herinnert Ruud zich deze vluchtige ontmoeting niet meer.
Christian Kellens (midden) met Jorge Lopez Ruz (links) en Gustavo Bergalli (rechts) jaren zestig (foto archief Christian Kellens)
Paul Duynhouwer kende de meeste trombonisten, die in the International Youth Band speelden goed. Hij had grote bewondering voor Christian Kellens, de Belgische trombonist, die hij had leren kennen tijdens een optreden in een Amerikaanse officiersclub in Bitburg (Duitsland) een jaar eerder, omdat Christian’s verloofde, Sarah Kellens, als zangeres bij onze New Jazz Group Hannover optrad. Christian speelde toen even op Paul’s instrument en dat liet een onuitwisbare indruk achter …… Christian was een heel goeie trombonist. Albert Mangelsdorff had Paul ontmoet tijdens een concert van J. J. Johnson in een club in Frankfurt. J. J. was mijn grote held natuurlijk, vertelde Paul me, Pietje Kuiters was daar ook bij en hij stelde me voor aan Mangelsdorff. We zaten samen aan een tafel en luisterden naar J.J.’s quintet. Na het eerste nummer stapte Mangelsdorff op en zei: "Ich hab es schon gehört". Ik vond dat nogal arrogant maar begreep dat voor een avant-garde trombonist zoals Albert hij niet veel op had met de meer traditionele bebop trombonist Jay Jay.
Paul Duynhouwer kende de meeste trombonisten, die in the International Youth Band speelden goed. Hij had grote bewondering voor Christian Kellens, de Belgische trombonist, die hij had leren kennen tijdens een optreden in een Amerikaanse officiersclub in Bitburg (Duitsland) een jaar eerder, omdat Christian’s verloofde, Sarah Kellens, als zangeres bij onze New Jazz Group Hannover optrad. Christian speelde toen even op Paul’s instrument en dat liet een onuitwisbare indruk achter …… Christian was een heel goeie trombonist. Albert Mangelsdorff had Paul ontmoet tijdens een concert van J. J. Johnson in een club in Frankfurt. J. J. was mijn grote held natuurlijk, vertelde Paul me, Pietje Kuiters was daar ook bij en hij stelde me voor aan Mangelsdorff. We zaten samen aan een tafel en luisterden naar J.J.’s quintet. Na het eerste nummer stapte Mangelsdorff op en zei: "Ich hab es schon gehört". Ik vond dat nogal arrogant maar begreep dat voor een avant-garde trombonist zoals Albert hij niet veel op had met de meer traditionele bebop trombonist Jay Jay.
Kurt Jarnberg (automaatfoto 1958) (foto: Paul Duynhouwer archief)
De Zweedse trombonist Kurt Jarnberg kende Paul ook goed. Ze hadden elkaar ontmoet na Kurt's optreden in Newport 1958 september 1958. We hadden allebei een kleine studiebeurs gekregen voor de Berklee School of Music in Boston, die in september van dat jaar startte. Ik hielp Kurt door Engels in het Zweeds te vertalen, want hij sprak bijna geen woord Engels. Kurt en Paul hadden een kwintet opgericht met twee trombones waarmee ze zo af en toe optraden in Boston en omgeving.
De Zweedse trombonist Kurt Jarnberg kende Paul ook goed. Ze hadden elkaar ontmoet na Kurt's optreden in Newport 1958 september 1958. We hadden allebei een kleine studiebeurs gekregen voor de Berklee School of Music in Boston, die in september van dat jaar startte. Ik hielp Kurt door Engels in het Zweeds te vertalen, want hij sprak bijna geen woord Engels. Kurt en Paul hadden een kwintet opgericht met twee trombones waarmee ze zo af en toe optraden in Boston en omgeving.
Willis Conover (links) en George Wein
Het klikte niet tussen Marshall Brown en de musici, om het maar eenvoudig te zeggen en het was zeker tot een uitbarsting gekomen al er niet ook leuke mensen rondgelopen hadden. Zo liep iedereen weg met Willis Conover, de presentator van het radioprogramma Music USA, bekend als de Voice of America – hij was oprecht geïnteresseerd in de mannen.
Gerry Mulligan (bron: Rhythm 133 (1960)
Het verhaal dat Bernt Rosengren vertelde over Gerry Mulligan en de band, spreekt boekdelen:Gerry Mulligan, die over de soms gebrekkige arrangementen had gehoord en over de omstandigheden tijdens de repetities, voelde zich aangesproken en had thuis één van zijn arrangementen van het nummer Mr. President, dat hij een paar jaar eerder voor de Elliot Lawrence Band gemaakt had ( opgenomen in 1955 voor Fantasy), aangepast voor de Babel’s Band. De repetitie van dit nummer, onder leiding van Gerry Mulligan als gastleider, was een verschil van dag- en nacht vergeleken met de aanpak van Marshall Brown – er werd gelachen, de sfeer was ontspannen en Gerry zette de band volledig naar zijn hand. Bernt schreef: I ett hörna satt Marshall Brown och surade, dödsradd för att Mulligan helt skulle ta kommandoet över bandet. ( = Marshall Brown zat in een hoekje met een chagrijnig gezicht, bang dat Gerry Mulligan de band van hem zou overnemen). Als het aan de bandleden had gelegen was dat zeker gebeurd. Gerry Mulligan hield van het orkest en plande zelfs een trip naar Brussel, na het festival, om daar bij het orkest te kunnen zijn.
Het verhaal dat Bernt Rosengren vertelde over Gerry Mulligan en de band, spreekt boekdelen:Gerry Mulligan, die over de soms gebrekkige arrangementen had gehoord en over de omstandigheden tijdens de repetities, voelde zich aangesproken en had thuis één van zijn arrangementen van het nummer Mr. President, dat hij een paar jaar eerder voor de Elliot Lawrence Band gemaakt had ( opgenomen in 1955 voor Fantasy), aangepast voor de Babel’s Band. De repetitie van dit nummer, onder leiding van Gerry Mulligan als gastleider, was een verschil van dag- en nacht vergeleken met de aanpak van Marshall Brown – er werd gelachen, de sfeer was ontspannen en Gerry zette de band volledig naar zijn hand. Bernt schreef: I ett hörna satt Marshall Brown och surade, dödsradd för att Mulligan helt skulle ta kommandoet över bandet. ( = Marshall Brown zat in een hoekje met een chagrijnig gezicht, bang dat Gerry Mulligan de band van hem zou overnemen). Als het aan de bandleden had gelegen was dat zeker gebeurd. Gerry Mulligan hield van het orkest en plande zelfs een trip naar Brussel, na het festival, om daar bij het orkest te kunnen zijn.
Arthur Godfrey
Al snel na de eerste repetities debuteerde het orkest, meldt de hoestekst van het Columbia album The International Youth Band - Newport 1958, in het tv-programma van Arthur Godfrey, die een populaire praatshow had tijdens de jaren vijftig. Ook werd er een persconferentie belegd, waarbij de band zich mocht manifesteren aan de pers …………
Een week voordat het festival begon werd er verkast van New York naar Newport, waar de laatste puntjes op de i gezet werden voordat het festival van start ging …. begin juli 1958. (wordt vervolgd)
Alle bijdragen m.b.t. Ruud Jacobs' debuut op Newport 1958 met The International Youth Band vind je op mijn linken site.
Dank aan Paul Duynhouwer voor zijn foto's en uitgebreide reacties.
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog op Facebook en / of vraag haar gratis nieuwsbrief.
Een week voordat het festival begon werd er verkast van New York naar Newport, waar de laatste puntjes op de i gezet werden voordat het festival van start ging …. begin juli 1958. (wordt vervolgd)
Alle bijdragen m.b.t. Ruud Jacobs' debuut op Newport 1958 met The International Youth Band vind je op mijn linken site.
Dank aan Paul Duynhouwer voor zijn foto's en uitgebreide reacties.
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog op Facebook en / of vraag haar gratis nieuwsbrief.
Paul Duynhouwer was door John Lewis uitgenodigd om in de zomer van 1958 een scholarship te vervullen aan de fameuze Lenox School of Jazz. Hij ontmoette in Birdland in New York bij toeval slechts vluchtig Ruud Jacobs, die Nederland mocht vertegenwoordigen als bassist in de International Youth Band, maar kende wel de meeste trombonisten, die geselecteerd waren: Albert Mangelsdorff, Kurt Jarnberg en Christian Kellens. De verhoudingen tussen bandleider Marshall Brown en de bandleden tijdens de repetities zetten het voortbestaan van de band op scherp ......
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
No comments:
Post a Comment