Wereldklasse!
Hans Koert
Challenge records bracht vorig jaar voor Timeless in haar serie Timeless Jazz Legacy heruitgaven uit van interessante lp’s, die eerder op het Timeless label verschenen. In een eerdere blog besteedde ik aandacht aan een heruigave van een Nat Adderley schijf – vandaag aandacht voor de cd Dizzy Gillespie meets Phil Woods Quintet ( TJL 74513).
Het album bevat een zestal nummers, waarvan de helft door Dizzy werd geschreven, één van Tom Harrell en twee standards: Round Midnight en Love For Sale. De opname vonden plaats in Studio 44 in Monster door de bekende geluidstechnicus Max Bolleman.
 |
| Timeless SJP 250 (oorspr. hoes in kleur) |
De opnamen werden in 1987 uitgebracht op een gelijknamige lp (weliswaar zonder het nummer Terrestris van Tom Harrell). Deze opnamen vormden het sluitstuk van een intensieve week vol optredens, schrijft Wim Wigt, producer en eigenaar van Timeless Records op de hoes van de oorspronkelijke lp. Het is me niet bekend of het Phil Woods Quintet met als gast Dizzy Gillespie ook nog in de week voorafgaand aan de opnamen in Nederland speelde – wel publiceerde het Franse Jazz Magazine een jubelende recensie over een concert in Toulouse.
Dizzy Gillespie was tijdens de week te gast bij het Phil Woods Quintet, waarin behalve leider en altsaxofonist Phil Woods, ook trompettist Tom Harrell te horen is met in de ritmesectie Nat Galper op piano, Steve Gilmore bas en Bill Goodwin slagwerk.
Dizzy Gillespie was door zijn trompetspel, maar vooral ook door zijn humor, een gevierd artiest ………. Hij speelde in de jaren tachtig mee op talloze opnamen met kleine groepen en all-star bands en reisde de hele wereld af. Hij speelde regelmatig met Phil Woods, die hem gekscherend wel de bijnaam The Sky King gaf, vanwege de vele uren dat hij doorbracht in vliegtuigen.
Hij ontmoete Dizzy voor het eerst in 1956 toen hij uitgenodigd werd om met Dizzy naar het Midden-Oosten te gaan voor optredens Syrië (Aleppo en Damascus) en Beiroet, op uitnodiging van het US State Departement, die in Dizzy een soort Goodwill Ambassador zag, suggereert Phil in een artikel van Gene Lees “Waiting for Dizzy" (1991): All the trouble spots, all the places that are now on fire, the State Department sent Dizzy. I think if they’d sent him one more time, he could have cooled it all out. (Uitspraak Phil Woods: Gene Lees “Waiting for Dizzy) (1991). Phil herinnerde tijdens die eerste trips vooral de muzikale creativiteit van Birks, zoals zijn bijnaam luidde: When we were in the Mid East, he was out there playing with snake charmers. .. He has an uncanny ability to memorize it or feel exactly what they’re doing, and then fitting it into the jazz mode, without prostituting either one of them. He’s a rhythmic genius. ( Gene Lees “Waiting for Dizzy") (1991)
Phil Woods (bron: PZC mei 1986)
Phil Woods, geboren in Springfield (MA) in november 1931, richtte eind jaren veertig zijn Pals op, waarvan opnamen uit 1947 later op een cd uitgebracht zijn ( Bird’s Eyes – Last Unissued volume 7.) Hij speelde in Dizzy’s Big Band en was één van de oprichters van de Quincy Jones Big Band. Hij verhuisde naar Europa en richtte hier zijn European Rhythm Machine op en in de jaren zeventig verhuisde hij weer naar de VS.
De altsax- en klarinetsolo’s van Woods en het opzwepende trompetspel van trompettist Tom Harrell zorgden daarbij keer op keer voor een climax, schrijft de PZC, die vooral ook het Porgy en Bess publiek roemt. Over de andere spelers schrijft de krant: Bassist Steven Gilmore stond af en toe zo in trance aan zijn bas te plukken, dat het leek of hij erbij in slaap viel en dat zijn instrument vanzelf gewoon verder speelde. Uit de opmerking, die de krant bij Tom Harrell plaatste, begrijp ik dat de journalist onwetend was over de psychische problemen van Tom Harrell. Hij schrijft: En ook het gedrag van trompettist Harrell was opmerkelijk. Het ene moment speelde hij met een ongelooflijke dynamiek de sterren van de hemel en het andere moment stond hij verlegen met gesloten ogen achteraan op het podium.
Voor mij is dit een belangrijk album, omdat het me inzicht geeft hoe Phil Woods in Porgy en Bess geklonken moet hebben. Helaas was ik er in Terneuzen niet bij en moest ik tot 2004 wachten voordat ik hem op het Northsea Jazzfestival in Den Haag hoorde als gast bij het Bud Shank Quartet
Wie al de Timeless lp’s in zijn verzameling heeft ( TJL-74513) uitgebracht in 1987 zal ontdekken dat de cd één nummer meer heeft, namelijk de Tom Harrell’ compositie Terrestris.
De cd is te koop bij de betere platenzaken en via de website van Timeless of Challenge
MY JAZZ LINKS: Dizzy Gillespie - Phil Woods - Tom Harrell
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog via Facebook of Twittter ( #keepitswinging) en vraag de gratis nieuwsbrief
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
No comments:
Post a Comment