Carline Ray (1925-2013)

Jazzgitarist, bassist, activiste en zangeres overleden. 
Ik heb me nooit bijzonder gevoeld. (Carline Ray) (vrij vertaald)
Hans Koert

Afgelopen maand overleed de Amerikaanse zangeres, bassist en gitarist Carline Ray op 88-jarige leeftijd, meldde haar dochter Catherine Russell.  Ik ontmoette Catherine tijdens een in-shop concert in De Drvkkery in Middelburg een paar jaar geleden en ze vertelde me toen over haar ouders, waarbij haar moeder,  nog steeds, op hoge leeftijd, actief was in de muziek.  Catherine’s vader, Luis Russell was een bekende bandleider in de jaren derig en jarenlang musical director van Louis Armstrong ……  Carline kende ik alleen als één van de “girls” uit The International Sweethearts of Rhythm, waarin ze in de jaren veertig van de vorige eeuw, gitaar speelde en soms zong.

The International Sweethearts of Rhythm met leider en zangeres Anna Mae Winburn en Carline Ray, verstop, achterin op gitaar (foto: ca. 1946) ( foto: Carline Ray Collection)

Toen ik onlangs bij toeval de DVD The All Girl Bands “Accent On Girls”, vond, in 2005 uitgebracht door het Deense Storyville in haar serie Jazz Legends, vond ik verschillende “shorts”, waarop de International Sweethearts of Rhythm te zien en te horen waren met Carline Ray op gitaar in negen filmstracks. 

Aangezien de cameratechnieken in die tijd nog vrij primitief waren en er vooral vanuit één standpunt gefilmd werd, gaat alle aandacht uit naar de leider en zangeres Anna Mae Winburn, maar wie goed oplet vindt een jonge Carline Ray links achterin het orkest.

Carline Ray - publiciteitsfoto (eind jaren veertig) (foto: Carline Ray Collection)

Carline Ray werd geboren in New York City, april 1925. Haar vader speelde af en toe bij James Reese Europe’s band, waarmee hij tijdens de Eerste Wereldoorlog ook Frankrijk aan deed. 

Edna Smith

Hij speelde ook in het New York Philharmonic. Carline zong en speelde als kind piano en ging als tiener op 16-jarige leeftijd naar the Juilliard School of Music. Daar leerde ze, dankzij een vriendin, die daar studeerde, Edna Smith, de bas kennen.  Ray’s eerste betaalde optreden moet begin jaren veertig geweest zijn, tijdens een zgn. taxi dancehall date. Samen met Edna konden ze meteen na hun slagen terecht bij  The International Sweethearts of Rhythm; op de filmfragmenten zie je dan ook Edna op bas, naast Carline op gitaar.  Af en toe mocht Carline ook zingen ….. iets wat ze tot op hoge leeftijd zou volhouden en die kwaliteit heeft ze ongetwijfeld doorgegeven aan haar dochter, Catherine Russell, die, na een leven in popachtergrondkoortjes, momenteel met verve een(jazz) carrière aan het opbouwen is.

Carline Ray in actie ( waarschijnlijk jaren vijftig)

The International Sweethearts of Rhythm ontstond oorspronkelijk in een school in Piney Woods, een instituut voor kansloze kinderen met een Afro American achtergrond, meest wezen, die door dit orkest een middel van bestaan konden opbouwen. It was a time when American thought it improper for women to make a sax wail or let loose hot licks on skins. ( = Het was een tijd, waarin de doorsnee Amerikaan het ongepast vond als een vrouw zich op een saxofoon uitleefde met wilde uithalen en hot licks …. ), zo vond ik in het leuke boekje Take-Off – American All-Girl Bands During WWII van Tonya Bolden: But the advent of World War II dispatched many men overseas, giving women the chance to finally strut their stuff on the bandstand. ( = .... maar bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog gingen veel mannen naar het front en kreeg de vrouw eindelijk de kans om hun plaats op het podium op te eisen). 

Carline Ray ( detailfoto van The Internationale Sweethearts of Rhythm ( ca. 1946)
 
All-Girl bands, Vrouwenorkesten zoals The International Sweethearts of Rhythm waren eind jaren dertig en begin jaren veertig uitermate populair, ook hier in Nederland. Denk aan Clara de Vries, die met haar Jazzladies, die hier volle zalen trok. In de VS hielden bands als The International Seeethearts of Rhythm  het moreel van de troepen hoog zowel thuis als op het front en de band werd herhaaldelijk uitgezonden op USO tours naar militaire bases, waarbij ze  de Amerikaanse muziek naar alle uithoeken van de wereld brachten.



The International Sweethearts of Rhythm zou één van de meest populaire All-Girls bands  worden van de jaren veertig, maar toen Carline Ray en Edna Smith zich bij het orkest aansloten, was de populariteit al over haar hoogtepunt heen. In 1948 werd de band opgeheven en begon Carline sbij het orkest van Erskine Hawkins als zangeres en gitarist en trad ze op in het zgn. black theatre circuit. 


Luis Russell met zijn dochter Catherine ( ca. 1958) (foto: Carline Ray collection)

Carline kreeg de kans om verder te studeren op de Manhattan School of Music en slaagde in 1956. In de jaren vijftig vormde ze, samen met Edna Smith en Pauline Braddy - Williams een trio, waarmee ze in jazzclubs in New York optraden. In één van die clubs was  Luis Russell, de voormalige bandleider en music director van Satchmo, de uitbater en van het één kwam het ander ………….. Ray en Luis werden verliefd, trouwden en in 1956 werd Catherine geboren. 

Catherine Russell (foto: Hans Koert)

Ray begon op Fender bas  bij o.a. de Skitch Henderson Big Band, waar ze de enige vrouw was in het orkest, maar, zo vertelde ze,  ze voelde zich nooit bijzonder …... I never felt strange about being a woman in music. I enjoy what I’m doing, and I’m all business. We’re musicians first. Ray speelde in allerlei orkesten, teveel om hier allemaal op te noemen. Noemenswaardig was haar samenwerking met Melba Liston ( Melba Liston and Company) en een concert met een All-Girl band, genaamd Aerial, waarmee ze op het Newport Jazz Festival van 1979 optrad. In die tijd was Carline ook actief als voorvechtster voor Vrouwenemancipatie. Ze studeerde ook korte tijd bij Major Holley akoestische bas.

Carline met haar dochter Catherine in duet ( foto: Joseph A. Rosen)

Carline Ray speelde op veel platen mee, met grote namen als Jimmy Smith, Mary Lou Williams, Red Richards en zangeres Ruth Brown om er een paar te noemen.

Ter gelegenheid van haar 88ste verjaardag, voorjaar 2013, bracht ze, dankzij haar dochter Catherine Russell, die de plaat produceerde, haar debuutalbum uit, getiteld Vocal Sides.  Ik hoop deze plaat binnenkort te beluisteren en te bespreken - het debuut album van een heel bijzondere vrouw, die tijdens haar ruim 65-jarige carriere in de muziek bewees, binnen het jazzorkest, haar mannetje te staan: Carline Ray werd 88 jaar ( 1925-2013).

MY JAZZ LINKS: Carline Ray - Catherine Russell

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it)  Swinging blog via Facebook of Twitter (#keepitswinging) en vraag de gratis nieuwsbrief.

Carline Ray, debuteerde als gitariste in The International Sweethearts of Rhythm, maar was ook actief als zangeres, bassiste en voorvechtster voor vrouwenemancipatie. Ze overleed vorige maand op 88-jarige leeftijd. Dit voorjaar debuteerde ze met een eigen album, geproduceerd door haar dochter, Jazzzangeres Catherine Rusdsell, getiteld Vocal Sides: Een vrouw die ruim 65-jaar lang bewees binnen de jazz haar mannetje te staan .

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Mark Masters - Everything You Did

The music of Walter Becker and Donald Fagen
Steely Dan revisited
Hans Koert

It felt rather exciting to learn that Mark Masters had recorded a new album … Since I first heard the ensemble in its previous album, entitled Ellington Saxophone Encounters  …. contributed to the music of Ellington’s band, I couldn’t wait to hear his latest album, entitled Everything You Did.
This time Mark Masters and his Ensemble honored the music of Walter Becker and Donald Fagen, who founded early 1970s the rock band Steelly Dan.

Steely Dan (1973) ( source: Wikipedia) 

Frank Foster
(photo courtesy: Hans Koert)

It was not that Mark Master, who is an honoured arranger and president of the American Jazz Institute (Pasadena CA)  got an impulse to arrange the music of this popular rock band. I became intrigued with Walter Becker and Donald Fagen’s songwriting abilities when I heard their long playing phonograph record AJA in 1977, Mark says in the liner notes. Thomas Burns, president of Capri records, says: This album was not a real surprise: Mark and I have discussed the Steely Dan project many times over the years as he has been contemplating doing it since he first began writing over 35 years ago. I’m surprised we took this long to make it, but Mark is a man of many ideas …  It took three years to raise funds for making this record and …. To be honest – this one is another great release by Mark Master’s Ensemble.
Enjoy this fragment of Fire in the Hole –  an early composition by Walter Becker and Donals Fagen, released for the very first time at their 1973 album Can’t Buy a Thrill, now played by Mark Masters Ensemble with a great role of Gary Foster on alto saxophone.



To be honest – being a jazz man in heart and soul, I’m just a layman in the music of Steely Dan and other Rock bands ….. so I was  forced to go into that subject. The ensemble, which features, like in the previous album Ellington Saxophone Encouters, great names like Gary Smulyan and Gary Foster (one track)  also drummer Peter Erskine who played in Steely Dan for some times …. I was a surprised as anyone else when Steely Dan called me in 1993 to be the drummer for the band’s first tour in twenty years. ….

Gary Foster ( photo courtesy: Hans Koert)

The album contains ten tracks …. All known and less known Steely Dan compositions and arranged by Mark Masters.  You will find some well known hits like AJA, which inspired Masters as you may remember and Do It Again, which was a hit in 1972, with some various English horn solos by Gene Cipriano and Sonny Simmons, John Mitchell on bassoon and John Mitchell on French horn ….. Bariton gigant Gary Smulyan is also present on that track, which belongs to one of my favorites for this album. 

Gary Smulyan ( photo courtesy:  Hans Koert)
 
Less known compositions are Show Bizz Kids and Bodhisattva, both recorded in 1973 at the Steely Dan SPB album Countdown To Ecstacy. Chain Lightning, which closes the album, has solos by Don Shelton, trombonist Ryan Dragon, Oliver Lake, Hamilton Price on bass and Gary Smulyan is from the 1975 Steely Dan album Katy Lied.

Another great album by top-arranger Mark Masters ………. Find yourself a copy.

MY JAZZ LINKS: Mark Masters Ensemble

Keep Swinging
Hans Koert
Follow the Keep (it) Swinging blog at Facwebook or ask its free newsletter.

Ten months ago I first heard the Mark Masters Ensemble in its album dedicated to the music of Duke Ellington, so I was very anxious to hear Mark's latest album, entitled Everything You Did. This album is dedicated to the music of the rockband Steely Dan and the compositions of its founders Walter Becker and Donald Fagen.  Another proof that Mark Masters is an excellent arranger.

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Dinnertime for Hungry Collectors: Small groups and oddities

Dinnertime for Hungry Collectors
A twofer as a treasure box filled with collector's items of the legends of jazz
 cd 2: Small Groups and Oddities
 Hans Koert

It must be a hard time for 78-rpm record collectors ……  You won’t find your stuff at garage sales anymore …..  And how to find the last record shops? Where lp’s and cd’s were sold? …. 

A rare 78-rpm record - an Okeh Ambassador Record - the opening tune of the second cd with small bands music and oddities

If you are a record collector you have to visit specialized record fairs, like the Dutch Wageningen fair at the Doctor Jazz Dag two times a year …..    This year the Doctor Jazz Magazine celebrates its 50th year, since it was started in 1963 and due to that, it selected almost 50 unique tracks for its members to celebrate this jubileum: Dinnertime for Hungry Collectors. In a previous blog I tasted for you to the first cd of this album, entitled Big Bands – today I love to spin the second one: Small groups and Oddities.

MY JAZZ LINKS: Dinnertime for Hungry Collectors 

The second cd starts with one of the oldest tracks of the selections: What A Man by the 1926 unknown Trimp’s Ambassador Bell Hops. The trumpet player Freddie Laufketter seems to be inspired by a young Bix Beiderbecke on this Okeh limited edition – a collector’s item.

Thomas Fats Waller

When I started to collect Fats Waller recordings, forty-five years ago, the few live-recordings, released on bad transferred lp’s, were the best bits. The compilers of this Dinnertime for Hungry Collectors album did a good job to select a unique CBS radio program in its series Saturday Night Swing Club, broadcasted Saturday night, July 2nd, 1938 in which Fats and his master James P. Johnson play in duet … and what about the tune Martinique, composed and recorded  in 1943 for the musical Early To Bed. It’s not clear of this recording belonged to the so-called Ristic-recordings, issued by John R.T. Davies. John received a bunch of private recordings, glass-bases acetates, by snail mail from Bill Krasilowski (March 1962), but the parcel must have been handled roughly, as the records were  “broken to pieces”. John restored the records and released on its lp label Ristic (Ristic 22/23)…..  A half year later Thomas Fats Waller would record a V-Disc with this title: Martinique.

Russ Case

I won’t discuss all 26 tracks on this second part of this 2cd …. All tracks are unique and sought afters by record collectors.  The editors of the magazine and 2cd Dinnertime for Hungry Collectors proof that they speak the same language ….. What to think about  a test record by Frank Trumbauer, some alternative takes of Joe Venuti and Adrian Rollini recordings – Unheard radio shows by Paul Whiteman or Bing Crosby and Ella Fitzgerald accompanied by  The Firehouse Five Plus Two.  And what about a unique Lucky Strike sponsored radio program by Raymond Scott’s Quintette with a great imitation of a tobacco auctioneer by its trumpet player Russ Case.

Benny Carter

This great 2cd, Dinnertime for Hunghry collectors, a must have for all dedicated collectors who can live with 78rpm ….. ends with a Dutch alternative track of the well known Decca record, featuring Coleman Hawkins, Benny Carter and Freddy Johnson accompanied by an orchestra featuring George Chisholm, Jimmy Williams, Ray Webb, Len Harrison and Robert Montmarche (The Hague August 18th, 1937)

This twofer can be ordered, even for the few visitors of this blog who are not a member of the magazine, at the site of the Doctor Jazz Magazine
Get your copy!

MY JAZZ LINKS: Dinnertime for Hungry Collectors

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Follow the Keep (it) Swinging blog at Facebook or Twitter (#keepitswinging) or ask its free newletter. 

It must be a hard time for 78-rpm record collectors …… You won’t find your stuff at garage sales anymore ….. And how to find the last record shops? Where lp’s and cd’s were sold? …. Doctor Jazz Magazine knows what record collectors want .. Due to its 50th birthday the magazine selected almost 50 collectors items for its Dinnertime for Hunghry collectors, a must have for all dedicated collectors who can live with 78rpm .....  

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Kenny Werner - Hein Van de Geyn - Hans van Oosterhout : Collaboration

We vertrouwden op onze oren, onze intuitie en wachtten af hoe de muziek zich zou ontvouwen.
Collaboration....
Hans Koert


Drie, ietwat vermoeid ogende mannen, twee onderuitgezakt in een paar leren fauteuils; één op het puntje van een goedkope keukenstoel …… pianist Kenny Werner, geconcentreerd de ogen gesloten; slagwerker Hans van Oosterhout en bassist Hein Van de Geyn luisteren naar “de band", die geluidstechnicus achter de knoppen Chris Weeda, terugspoelt en afdraait ….. Hoe klinkt het?  

Kenny Werner ( bron: kennywerner.com)

Voor me ligt het resultaat, het jongste album van Kenny Werner met Hein Van de Geyn en Hans van Oosterhout: Collaboration, uitgebracht door Challenge (CR73363). 

Kenny Werner
 (foto: Hans Koert)

Drie gerenommeerde jazzmuzikanten:

Kenny Werner: geboren in Brooklyn NY november 1951, kennen we van zijn solo-optredens, zijn trio’s, waarmee hij al meer dan dertig jaar overal ter wereld optreedt en, de laatste jaren, ook als begeleider van Toots Thielemans. Op zijn elfde begon hij met piano spelen, klassiek dat wel, maar dankzij de moeder van Serge Chaloff, die hem les gaf,  komt hij in aanraking met de jazz. Na de Berklee School of Music trad hij tijdens de jaren tachtig op met namen als Joe Lovano en toerde met Archie Shepp om uiteindelijk in het orkest van Mel Lewis terecht te komen waarmee hij in 1988 op het Northsea Jazzfestival in Den Haag speelde. Maar vanaf het moment, dat hij met zijn eigen trio's ging optreden, kreeg hij meer bekendheid. Toen hij de eerste keer optrad in Porgy en Bess,  de Zeeuwse jazzclub (Terneuzen)  met Johannes Weidenmüller en Ari Honig ( 30 oktober 1992)  was hij nog relatief onbekend. Ik hoorde Kenny voor de eerste keer in Porgy en Bess ruim tien jaar later, 12 oktober 2003, toen hij daar, in dezelfde bezetting optrad. Hij zou er nog regelmatig terugkeren met solo optredens, maar ook met o.a. Toots Thielemans ( 1995 en 2007).  

Hein Van de Geyn (foto: Hans Koert)

Hein Van de Geyn, bassist-in-ruste, sinds 2010 geëmigreerd naar Zuid-Afrika, waar hij een Bed & Breakfast runt, speelde in de Lage Landen zowat met iedereen en was, behalve leraar op het Rotterdams Conservatorium ook producent van het Challenge label ….. Het voelt goed te ontdekken dat hij in 2010 zijn bas niet permanent aan de  wilgen gehangen heeft, maar hem af en toe nog eens ter hand neemt ………  Hans van Oosterhout: een veel gevraagd slagwerker, die regelmatig te horen is op Nederlandse podia met musici, afgaand van de indrukwekkende lijst op zijn website, van Nat Adderley tot Bobby Watson, om twee alfabetische uitersten te citeren.

Hans van Oosterhout (foto: Hans Koert)

Jazz …. Muziek van het moment – muziek als conversatie – muziek ingebed in een lange traditie; drie elementen, die Hein aanstipt in het bij de plaat horende boekje, waarop deze samenwerking vastgelegd is .....  Niet dat ze nooit samen gespeeld hebben? Een paar jaar geleden, vertelt Hein, speelden we nog samen tijdens een korte tournee waarbij vooral composities van Kenny werden afgewerkt .. en bij Toots uiteraard. Hans van Oosterhout speelde op Hein’s afscheidsconcert o.a. in Porgy en Bess (Terneuzen) ( nov. 2007). There was no need to plan much; Chris, the sound engineer, made sure the piano was in excellent shape, that we could see each other, hear each other and so we only had to trust our ears, our intuition and just observe to how the music would unfold.

Hein Van de Geyn (foto: Hans Koert)

De cd bevat een dozijn titels, alle composities van het trio …..al geven de heren toe, dat er in een paar nummers uitgegaan is van bestaand werk, maar tijdens de collectieve improvisaties geheel bewerkt tot eigen interpretaties. Zo wordt in het eerste nummer Sound of Silence  geimproviseerd op de gelijknamige hit van Simon and Garfunkel en vormen There Will Never Be Another You, een   compositie van Harry Warren, en Elegante het uitgangspunt voor improvisaties.  Kenny Werner weet, met minimale noten, veel te vertellen …. Vernuftige improvisaties “luchtige speelvreugde en abrupte wendingen” las ik ergens en bevlogen improvisaties …… Ik kan het niet mooier zeggen.  Een heerlijke cd, om onderuitgezakt, in een luie leren stoel, de ogen te sluiten en te genieten …………… keer op keer ……..

MY JAZZ LINKS:  Kenny Werner - Hein Van de Geyn - Hans van Oosterhout

De cd Kenny Werner - Hein Van de Geyn - Hans van Oosterhout: Collaboration is o.a. te bestellen via de website van Challenge Records.

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog via Facebook (keepitswinging) of Twitter (#keepitswinging) en/of vraag de gratis nieuwsbrief.


Kenny Werner: wie hem ooit heeft gehoord, roemt zijn vernuftige improvisaties, zijn “luchtige speelvreugde en abrupte wendingen” en bevlogen improvisaties .... Samen met Hein Van de Geyn en Hans Oosterhout gingen ze de uitdaging aan ..... We vertrouwden op onze oren, onze intuitie en wachtten af hoe de muziek zich zou ontvouwen ... Hun nieuwste album, Collaboration, is hiervan het resultaat ...... onderuit in een luie leren stoel, de ogen sluiten en genieten ......

 

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Keith Jarrett: Somewhere

Keith Jarrett's Standard Trio: al dertig jaar de norm ......
ECM herdenkt jubileum met opnamen uit 2009.
Hans Koert

Wie het nieuwste album van Keith Jarrett beluisterd heeft, zal geen twijfels meer hebben – dit is jazz van een zeer hoog niveau …..:  Onlangs bracht ECM het album Somewhere uit van het Keith Jarrett trio, met Keith Jarrett piano – Gary Peacock bas en Jack DeJohnette slagwerk.
Het album Somewhere, dat een paar jaar geleden al werd opgenomen in het KKL (= Kultur und Kongresszentrum  Luzern) in Luzern ( 11 juli 2009), is nu, ter ere van het dertigjarig bestaan van Keith Jarrett’s Standards trio uitgebracht; een eerbetoon aan wat wel het best jazztrio ooit beschouwd wordt.

Keith Jarrett Standards Trio: v.l.n.r. Jack DeJohnette - Keith Jarrett - Gary Peacock (bron: londonjazznews.com)

 

De geboorte van dit trio, dat in januari 1983 voor het eerst in de New York’s Power Station studio haar debuutalbum Setting Standards opnam, kwam niet onverwacht ………… Keith Jarrett had toen al een gigantische carrière achter de rug waarbij hij vooral schitterde in indrukwekkende soloprogramma’s,  maar ook speelde bij Miles Davis en Art Blakey; met legendarische trio’s als met Charles Lloyd en Jack DeJohnette. Met Charlie Haden, Jan Garbarek en Paul Motian bracht hij geïmproviseerde muziek die een mix werd van alle muziekstijlen, die Keith intrigeerdn, fascineerde en boeide ….. Optredens, die vaak zonder draaiboek of vooropgesteld plan, helemaal ad hoc, geïmproviseerd werden – (free) jazz ultima forma …

(foto: Hans Koert)

 In 1983 besloot hij samen met slagwerker Jack DeJohnette, die hij o.a. kende van zijn tijd bij Miles Davis en bassist Gary Peacock, terug te keren naar de “oorsprong" van de jazz … naar de muziek uit hun jeugd, vastgelegd in wat we standards noemen ….. composities, die de tand des tijds doorstaan hebben en die de basis vormen voor elke jazzmuzikant ... uitgangspunt voor hun verdere zoektocht binnen de muzikale improvisatie.

Die eerste opnamen van dit “Standards” Trio, dat dertig jaar geleden werd opgenomen, bevatte een veertiental nummers, bijna alle standards; een twintigtal "standards albums" later, is aan dit concept weinig veranderd.  De zes nummers op zijn laatste album, Somewhere, zijn weer bijna alle standards, van Miles Davis' Solar tot de Leonard Bernstein West Side Story composities Tonight en het Somewhere, dat de naam aan de cd gaf. 
Somewhere heb ik nu al zo’n tien keer gedraaid en ook andere “classics”, zoals de albums Expectations, die hij in de jaren zeventig voor Columbia maakte  kwamen weer eens uit hun hoes(je), zoals de ECM solo dubbellp  The Köln Concert en zijn Standards trio in Tokyo ’96 ……….. een lust om deze opnamen weer eens, respectievelijk, op de draaitafel of in de cd speler te plaatsen ………….

• Somewhere .. Een must voor iedereen die alleen genoegen neemt met het beste van het beste op het gebied van jazz in het algemeen en het jazzpiano trio in het bijzonder.

MY JAZZ LINKS: Keith Jarrett

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog op Facebook en Twitter (#keepitswinging) en vraag de gratis nieuwsbrief

 Wie Keith Jarrett's Standard Trio niet kent zou eens de moeite moeten nemen te luisteren naar zijn laatste cd, getitled Somewhere.  ECM bracht deze opnamen uit 2009 uit, een concert opgenomen in Luzern, waarin Keith Jarrett met Gary Peacock op bas en Jack DeJohnette laten horen hoe standards als Solar van Miles Davis en Between the Devil and the Deep Blue Sea horen te klinken ...... Niet voor niets wordt Keith Jarrett's Standards Trio beschouwd als de norm voor elk hedendaags jazz pianotrio!

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Smullen voor hongerige verzamelaars: Een jubileumcadeau

Dinnertime for Hungry Collectors
Een dubbelcd als schatkist vol nooit eerder uitgebrachte opnamen van de Legenden van de Jazz
 cd 2: Small Groups and Oddities
 Hans Koert

Verzamelaars van oude 78-toerenplaten maken zware tijden door …… want op rommelmarkten en schuurverkopen vinden ze zelden iets om hun verzameling aan te vullen. En wie verzamelt op lp of cd mist de vertrouwde platenzaak …. 

Een zeldzame 78-toerenplaat van het label Okeh met het openingsnummer van de tweede cd

Het verzamelen van 78-toerenplaten is verworden tot een exclusieve bezigheid tijdens gespecialiseerde platenbeurzen zoals tweemaal per jaar de Doctor Jazz Dag in Wageningen, want op rommelmarkten vind je nog maar zelden schellak dat de moeite van verzamelen waard is. Ook het internet wordt voor verzamelaars steeds belangrijker, al voelen en ruiken de echte verzamelaars liever het schellak direct in de hand, speurend naar ongerechtigheden of krasjes  ..... Lezers van het jubilerende Doctor Jazz Magazine zijn dan ook te benijden – hun vijftigjarig lijfblad heeft een dubbelcd uitgebracht met unieke opnamen, waarvan zelfs de meest fanatieke verzamelaar opgewonden raakt. Eerder deelde ik mijn enthousiasme voor de eerste cd, vol unieke Big Band opnamen – vandaag zet ik deel 2 op ..... met Small Groups & Oddities
Het openingsnummer is meteen het oudste van de selectie: What a Man door de onbekende Trimp’s Ambassador Bell Hops uit 1926. De door Bix Beiderbecke gefascineerde trompettist Freddie Laufketter opname werd door Okeh uitgebracht als een limited edition en weinig verzamelaars zullen dit hot-nummer in hun collectie hebben. 

Thomas Fats Waller

Toen ik vijfenveertig jaar geleden helemaal weg was van de muziek van Fats Waller, waren de paar live-opnamen, die op obscure lp’s met matige geluidskwaliteit uitgebracht waren, de krenten in de pap …..  De samenstellers van Dinnertime for Hungry Collectors hebben daar een unieke radiouitzending vanuit de C.B.S. studio in New York uit het programma Saturday Night Swing Club, uitgezonden zaterdag 2 juli 1938, waarbij Fats in duet (duel) gaat met zijn leermeester James P. Johnson, aan toegevoegd. En wat te denken van het nummer Martinique dat Fats in maart 1943 gecomponeerd had voor Early To Bed en voor eigen gebruik opgenomen. Het wordt niet helemaal duidelijk of deze opname behoorde bij wat later de Ristic-opnamen is gaan heten; een stapel glasplaten uit de nalatenschap van Fats,  die Bill Krasilowski in maart 1962 aan geluidsrestaurateur en verzamelaar John R.T. Davies stuurde en die “broken to pieces”, in honderden stukken, in Engeland werd afgeleverd. Na veel plak en restauratiewerk wist John een groot aantal van deze “broken records” opnieuw te laten klinken, uitgebracht op een dubbel lp (Ristic 22/23), vandaar de naam. Pas een half jaar later werd dit nummer op een V-disc uitgebracht. 

Russ Case

Het is ondoenlijk om alle 26 (!) nummers van deze tweede cd uitgebreid te bespreken – alle hebben ze alle een verhaal …. Unieke opnamen  - de kers op de taart voor de verzamelaar van jazz op 78-toeren. Hier een paar namen: Frank Trumbauer (met een testplaat), alternatieve takes van opnamen met   Joe Venuti en Adrian Rollini – radio-uitzendingen met Paul Whiteman in de hoofdrol of Bing Crosby en Ella Fitzgerald met The Firehouse Five Plus Two. En opnamen uit een door Lucky Strike gesponsord programma met Raymond Scott’s Quintette met o.a. een schitterende imitatie van een veilingmeester in tabak door trompettist Russ Case.

Benny Carter

Speciaal voor de verzamelaars van Nederlandse jazz sluit deze unieke 2cd af met een alternatieve take van de beroemde Coleman Hawkins, Benny Carter, Freddy Johnson opnamen van augustus 1937 - kijk en dan kan je dag niet meer stuk.

De dubbelcd is ook voor niet abonees van het Doctor Jazz Magazine te koop.  Informatie vindt u op de website van het jubilerende blad.

MY JAZZ LINKS: Dinnertime for Hungry Collectors

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog via Facebook of Twitter (#keepitswinging) of vraag de gratis nieuwsbrief.

Het jubilerende Doctor Jazz Magazine, één van de oudste jazzbladen, dat nog viermaal per jaar verschijnt, heeft, ter ere van haar vijftigjarig bestaan een schitterende dubbelcd uitgebracht met juweeltjes uit de jazzgeschiedenis, waar verwende platenverzamelaars van muziek op 78-toeren de vingers bij aflikken .... nooit eerder uitgebrachte opnamen - alternatieve takes  - test- en privéopnamen en radiouitzendingen. Cd één bevat vooral opnamen van big bands - cd twee kleine groepen: Een mooi  geschenk voor iedereen die 78-toeren snel genoeg vindt .....

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Walter Malosetti ( 1931 - 2013)

Argentijnse guitarrista de jazz, componist en leraar.
Inspirator voor tientallen jonge jazzgitaristen overleden
Jørgen Larsen (vertaald: Hans Koert)

Eind vorige maand, op 29 juli 2013, overleed op 82-jarige leeftijd, de Argentijnse gitarist Walter Malosetti. Hij was een pionier, die in Argentinië het moderne jazzgitaarspel promootte. Misschien mogen we zelfs stellen dat hij één van de meest inspirerende jazzgitaristen was van zijn land, die de jonge generatie jazzmusici inspireerde met zijn optredens, zijn platen en als gitaarleraar. Walter Malosetti's professionele carrière omvat een zestigtal jaar als gitarist en componist. Hij werkte in de jaren zeventig o.a. mee aan een langspeelplaat met Oscar Alemán, getiteld Aleman '72, uitgebracht op het Redondel label; een productie die voor Oscar Alemán een soort wedergeboorte moest betekenen.

Walter Malosetti 

Walter Malosetti werd geboren op 3 juni 1931 en groeide op in een muzikale familie.  Zijn vader en oudere broer waren beiden gitarist. Zijn eerste  gitaarlessen kreeg hij als kind en werd al vroeg gefascineerd door de jazzmuziek, die hij op de radio hoorde. Hij werd vooral gegrepen door de muziek van Django Reinhardt en Louis Armstrong.   

In 1950 begon hij professioneel als gitarist in verschillende bands in de Argentijnse jazzscene, zoals The Hot club of Argentina. Ook had hij een eigen orkest. In 1958 ging hij, dankzij lessen bij de klassiek getrainde Argentijnse gitarist Irma Constanzo, les geven en dat bleef hij het grootste deel van zijn leven doen. Hij werd in de jaren zestig professor in de muziek aan verschillende conservatoria, zowel privé scholen als landelijke instituten en in 1961 leidde dat o.a. tot de stichting van de School of Guitar and Jazz; een primeur voor Argentinië, dat zo'n gespecialiseerd instituut nog niet kende. Ondertussen bleef hij spelen bij de beste bands uit de top van de Argentijnse jazzscene en leidde o.a. sinds 1972 de groep Swing 39. een string swing quartet geïnspireerd door de muziek van Django Reinhardt en The Quintet of the Hot Club of France. Dit kwintet maakte tussen 1973 en 1981 een zestal lp's met Malosetti op leadgitaar, bassist Hector Basso, rietspeler Carlos Acosta en gitaristen als Ricardo Pellican en Marcelo Buscio. Dit Swing 39 ensemble was populair en trad met veel succes op tijdens liveoptredens.  Hier een voorbeeld van hoe de groep in die dagen klonk ......  in een fragment uit een tv-programma waarbij het kwintet gereduceerd is tot een kwartet  en rietspeler Carlos Acosta voor de gelegenheid vervangen is door violist Hector Lopez Furst, die al eens op één van de Swing '39 lp's Acosta verving. 

In 1975 publiceerde Malosetti zijn "Foundations of improvisation for guitar", een eerste boek met een indrukwekkend aantal oefeningen en handreikingen voor het gitaarspel. Tijdens de jaren tachtig trok hij met zijn band door Europa en gaf hij les. Pas in 1992 bracht hij zijn eerste cd uit onder eigen naam, getiteld All of Me/Todo de mi en er volgden er na nog zes in de twee decennia daar na.  De laatste, Escencia, verscheen vorig jaar (2012). Uit zijn recenter werk blijkt hoe hij beïnvloed is door gitaristen als Wes Montgomery, Joe Pass en Jim Hall

Luister naar een fragment van een recent werk in een kwartet ....: I'm Confessin'  

 

 

De laatste jaren werkte Malosetti samen met zijn zoon Javier Malosetti, die ook muzikant is, m.n. op de elektrische bas, op slagwerk en als zanger.  Samen namen ze deel aan verschillende projecten. Hier een fragment van zo'n samenwerking tussen vader en zoon, een fragment uit een tv-programma waar vader en zoon Walter en Javier Malosetti samen het nummer 'After You've Gone' uitvoeren.

 

 

Tenslotte een fragment van een optreden tijdens het International Jazz Festival van Buenos Aires 2008 ter nagedachtenis aan deze grote gitarist. (vertaling: Hans Koert)

Jørgen Larsen

MY JAZZ LINKS: Walter Malosetti

Volg de Keep (it) Swinging blog via Facebook of Twittter (#keepitswinging) en/ of vraag de gratis nieuwsbrief.

Walter Malosetti - Argentijns jazzgitarist, componist en leraar aan diversde conservatoria, inspirator voor tientallen jonge Argentijnse jazzgitaristen, overleed onlangs in Argentinië. Hij speelde o.a. bij Oscar Alemán, maar was vooral een inspiratiebron voor tientallen jonge Argentijnse musici, die de jazzgitaar wilden leren bespelen. Walter Malosetti is 82 jaar oud geworden.

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions