Mike del Ferro - ontdekkingsreiziger: The Journey

Verre oorden en vreemde culturen inspiratiebron

 Challenge Records lanceert Mike del Ferro met cd-serie: The Journey.

Hans Koert

Mike del Ferro - ontdekkingsreiziger: The Journey (Nederlands) | Mike Del Ferro; A Dutch music explorer: The Journey (English)

Mike del Ferro – jazz pianist, wil, denk ik, het liefst omschreven worden als een wereldburger – een cosmopoliet pur sang …. Als je zijn agenda bekijkt,  snap je waarom ….. De komende weken ( september 2012) speelt hij in Moldavië, Amsterdam en Malta om zich daarna weer snel de koffers te pakken om af te reizen naar het Caribbean Jazz festival op Aruba.

Mike del Ferro (© Challenge records - foto: Hans Speekenbrink)

Mike del Ferro groeide op in een muzikaal gezin. Vader was een gevierd operazanger en inspireerde Mike om klassiek piano te studeren aan het Conservatorium van Amsterdam. Tijdens een concert van Oscar Peterson, die hij thuis moeiteloos naspeelde, ging hij zich interesseren voor jazz en dankzij Jerry van Rooyen (1928-2009), de bekende trompettist, componist en bandleider en pianist Henk Elkerbout studeerde hij tenslotte cum laude af aan het conservatorium in de Hedendaagse Muziek.

 Jeroen Vierdag ( foto: Hans Koert)

Sinds die tijd gaat het goed met Mike en ontwikkelde hij zich tot een veel gevraagd pianist. Hij wint prijs na prijs. Met het nummer China Air maakt hij in 1989 bij de band Future Shock zijn plaatdebuut. In februari 1994 neemt hij voor het eerst op onder eigen naam met het Del Ferro / Overwater / Paeffgen Trio – het begin van een hele serie eigen cd’s.  Onlangs tekende Mike del Ferro een contract bij Challenge Records voor een serie van zo’n twaalf cd’s, waarvan The Journey de eerste is – de opener ……

 The Journey - Mike del Ferro (Challenge Records CR73321)

Dit eerste album heet The Journey en dat wordt ook de naam van de serie. Op de openingsplaat presenteert hij zijn nieuwe trio, waarbij hij zelf achter de piano kruipt, met de jonge veelbelovende bassist Jeroen Vierdag en de ervaren slagwerker, die al in de jaren zeventig met Philip Catherine, Richard Rousselet en Marc Moulin optrad, Bruno Castellucci

 Mike del Ferro (© Challenge records - foto: Hans Speekenbrink)

In navolging van Brad Mehldau, die een serie succesvolle cd’s uitbracht onder de naam The Art of the Trio, wil Mike del Ferro in een eigen serie zijn ervaringen en inspiraties vastleggen, die hij de afgelopen jaren in bijna 100 verschillende landen opdeed …. Als een echte ontdekkingsreiziger houdt hij trots bij in hoeveel landen hij al voet aan de grond zette en bijna overal speelde hij met lokale musici, die hun eigen muziekcultuur meebrachten.  Deze inspiraties lagen ten grondslag voor zijn nieuwe serie cd’s en deze eerste cd, The Journey, wil daarvan een voorproefje zijn.

Bruno Castellucci ( foto: Hans Koert)

The Journey, letterlijk De Reis, bevat zo’n 14-tal nummers, waarvan er vier van eigen hand zijn (Miron – Idrobas – E-Ballad en Brazilian Exercise) en de rest door Mike gearrangeerde composities van grote namen als  Duke Ellington ( Caravan), Thelonious Monk (I Mean You), Vernon Duke ( Autumn in New York) en Miles Davis ( All Blues), maar ook twee titels, gecomponeerd door de Nederlandse fluitist en componist  Thijs van Leer (Benny Golson en The Woolf). De muzikale culturen van andere landen zijn terug te vinden in de arrangementen … zo kreeg Duke’s Caravan een Latijns-Amerikaan sausje en werd Miles’ All Blues neergezet in een ietwat bevreemdende 7/8ste maatsoort, zoals gebruikelijk in de muziek van het Midden Oosten. Bij het Ave Maria van Bach grijpt Mike terug naar zijn oorspronkelijke roots, maar dompelt het onder in Zuid-Amerikaanse klanken.  

Tijd om Mike del Ferro eens te beluisteren in zijn eigen compositie Miron, zoals hij dat onlangs speelde bij het VPRO-programma Vrije Geluiden (Bimhuis - Amsterdam) en dat eveneens op de cd staat.

Het nummer Caravan verraste me – het begin is puur klassiek en schakelt dan over naar een Braziliaanse samba, waarbij Jeroen Vierdag en Bruno Castellucci zich uitleven op respectievelijk elektrische bas en slagwerk. Het meest genoot ik echter van Mike’s soloversie van Monk’s I Mean You, dat hij in een nogal ongebruikelijke maatsoort uitvoert. Het laatste nummer tenslotte, Brazilian excercise lijkt, de titel letterlijk vertalend, een vingeroefening voor de eerste echte cd in de serie The Journey, die gewijd is aan de inspiraties die hij opdeed in Brazilië - the musical planet on earth -  zoals hij het land in het hoesje noemt.  Deze plaat, die komend najaar verschijnt, staat nu al hoog op mijn verlanglijstje ……….. Hou deze Nederlandse pianist in de gaten ….….

Deze mooie plaat is o.a. te verkrijgen via Challenge Records en Mike Del Ferro's site..

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Facebookgroep:  Keep (it) Swinging
Meld je aan voor de nieuwsbrief.

 Het Nederlands Jazz Archief maakt zware tijden door. De bezuinigingen door de regering leiden er toe dat het Nederlands Jazzarchief gesloten zal gaan worden en dat mag natuurlijk niet gebeuren. De Keep (it) Swinging blog is van mening dat het archief ( en het informatieve kwartaalblad het Jazz Bulletin) bewaard en toegankelijk moet blijven om het verhaal van de Nederlandse jazz te kunnen blijven vertellen aan de generaties na ons. Keep (it) Swinging heeft zich aangemeld als Vriend van het Nederlands Jazz Archief. Het zou mooi zijn als u het voorbeeld volgde en ook het Nederlands Jazzarchief steunde. .........

Mike Del Ferro's agenda staat bol met afspraken voor optredens - niet met concerten in ons eigen Vlaamse en Nederlandse clubcircuit, maar vooral met optredens in plaatsen in exotische oorden of afgelegen gebieden; hij heeft al bijna 100 verschillende landen in zijn paspoort staan en elke nieuwe staat die hij toevoegt, inspireert hem in zijn muziek. In een serie van zo'n twaalf album, die uitgebracht zullen worden door Challenge Records, wil hij deze muziek laten horen .... De serie zal heten The Journey en onlangs verscheen zijn eerste cd in deze serie, die de verwende jazzliefhebber moet verleiden ...... en dat gebeurt ook - een gevarieerde vooruitblik op een veelbelovende serie: The Journey.  

  

RetrospectKeep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Eric Ineke - The ultimate Sideman

Musicians love to talk about musicians ( David Liebman)
The recollections of Eric Ineke - Dutch Jazz Master Drummer .....
Hans Koert

Eric Ineke - De ultieme begeleider (Nederlands) | Eric Ineke - The ultimate Sideman (English)

 A few month ago, the Pincio Uitgeverij in Zoetermeer ( The Netherlands) published an interesting book, in English, with interviews and recollections by Jazz Master Drummer Eric Ineke, in conversation with Dave Liebman.

 The ultimate Sideman - Eric Ineke in conversation with Dave Liebman ( Pincio Uitgeverij 2012) ( cover photography: Genevieve Ruocco)

Eric Ineke was born in Haarlem ( The Netherlands) at April Fools' day, 1947, mostly self-educated on drums, studied as a kid with Jan De Gelder and John Engels jr.

He started his career with Dutch musicians like Henny Vonk and Ferdinand Povel, the latter still one of his beloved colleagues from the very beginning. He was inspired by the 78rpm records in his parental home and visited the US in 1966 where he heard drummers like Elvin Jones, Roy Haynes, Philly Joe Jones and Mel Lewis, among dozens of other great jazz musicians, who inspired him .......... His debut on record must have been a Cat EP with the Ferdinand Povel Quartet, recorded in April 1969. He could be heard, in those early days, with the Storktown Dixie Kids and Rob Agerbeek, and at a numerous school concerts all along the Netherlands.

Eric Ineke ( at the cover of Chasin' The Bird - Rein De Graaff Trio) ( 1981) (photo courtesy: Jan Frederiks)

  In 1971, more then 40 years ago, he joined the Rein De Graaff Trio, a highly respected trio, which accompanied dozens of almost forgotten US musicians, who visited The Netherlands for Rein's great Stoomcursussen Bebop ( = crash courses in Bebop) and other projects...........

Almost ten years ago he started his own band, Eric Ineke's JazzXpress, following Art Blakey's example, with promising musicians like the young trumpet player Rik Mol ( nowadays activ in light music as Ryan Ricks), Sjoerd Dijkhuizen and Rob Van Bavel. Marius Beets, his companion in rhythm at the Rein De Graaff trio, besides him. Eric's career in music spans almost 50 years now and he accompanied numerous known and less-known jazz artists at almost a hundred albums. His 65th birthday was a good point to retrospect it .......

Rein De Graaff ( photo courtesy: Hans Koert)

This publication is not the umpteenth biography of a Dutch jazz musician that ends in one of the book discount stores. I don't think so .......

When I have a look over my bookshelfs, I find books like De Pia Beck Story, about the great Dutch jazz pianist, vocalist and entertainer Pia Beck (1925-2009); Belevenissen in Bebop (Recollection about Rein De Graaff); Han Bennink - De wereld als trommel; the Dutch percussionist and artist; It don't mean a thing - Leven met Jazz, written by Dutch piano player and producer Cees Schrama; Willem Breuker (1944-2010) - Maker van Mensenmuziek or the biography of Dutch jazz vocalist Europe's first Lady of Jazz: Rita Reys - Lady Jazz ( written by Bert Vuijsje); all those biographies have one thing in common: they are written in the Dutch language ....   In fact there are but few books about Dutch jazz scene (like New Dutch Swing by Kevin Whitehead) published in the English language - The book The ultimate Sideman fills the gap; a recollection of stories about jazzmen accompanied by Eric Ineke during his long career and a lengthy conversation about personal experiences between two skilled jazzmen Eric Ineke and Dave Liebman.  Musicians like to talk about musicians, Dave Liebman said at the presentation of the book, at a concert in the Bimhuis in Amsterdam with the Jazz Orchestra of the Concertgebouw a few months ago. 

 Eric Ineke ( foto: Hans Koert)

The book has, after an introduction by Eric's good old friend and colleague for more then 40 years, Rein De Graaff, a dozen chapters, each dedicated to a group of instruments, like the tenor players, the altoist up to the composers, arrangers and conductors. Between each chapter Dave Liebman talks about Eric's recollections, in interviews, as is told, recorded between two sets during concerts.  

 Ferdinand Povel ( foto: Hans Koert)

Eric, timekeeper for hundreds of jazz colleagues, talks about their personalities, their special needs, their characters and sometimes even about their bad manners. Eric calls a spade a spade, like for Pepper Adams, who loved to drink a kopstoot, a mix of Dutch gin and beer, a dangerous combination, not the best idea in preparation to a concert ...  Or what about Lee Konitz, who could be a rather unpredictable person .... One night he is really blowing and the other night, when he is not inspired, nothing is happening, whatever you try.  Sometimes he does not know what he wants, swinging or completely free, and that's hard playing for a rhythm section. (p.64).  Eric's boek, The Ultimate Sideman is unique, as it presents the world on stage, the reflections of a musician ...... Eric discusses also elements of music, like the fact that some horn players always play behind the beat; about syncopation, about technique .... They (Charles McPherson, Barry Harris, Dave Liebman and a few other) can generate a looseness which I don't hear too much with the younger generation .... It is so relaxed and really swings! Playing in 4/4 is not that easy ... to get that deep loose swing feel, stretching the bar and phrase over the bar lines, that takes time ...  ( p. 73)

 

 Gary Foster ( photo courtesy: Hans Koert)

As I joined several concerts in which Eric played the drums, it was a joy of recognition to read about the musicians he accompanied .... Like Ferdinand Povel (p. 30); Sjoerd Dijkhuizen (p. 32); Lee Konitz (p. 64); Herb Geller (p. 69), the Dutch alto saxophone player Marco Kegel (p. 74) (why don't we hear about this talented Dutch saxophonist?) and Gary Foster  (p.70). And what about John Clayton (p. 143) Jesper Lundgaard (p. 143), Marius Beets (p. 148), Jesse Van Ruller and Martijn Van Iterson (p. 163)?

Deborah Brown (photo courtesy: Hans Koert)

And to end this selection: Barry Harris (p. 168), Tete Montoliou (p. 173); Rein de Graaff of course (p. 174), Rob van Bavel (p. 181), Peter Beets (p. 185), Frits Landesbergen ( p. 196) and, of course vocalist Deborah Brown (p. 199), who recorded with Eric Ineke's JazzXpress several times.

 

I liked Eric's recollections, about the final concerts with alto saxophone player Frank Morgan (p. 67), who passed away a month after his tour with the Rein De Graaff Trio. Its concert at the Porgy en Bess Jazz club in Terneuzen (The Netherlands), November 2007, left me an indelible impression.

Frank Morgan ( photo courtesy: Hans Koert)

But don’t forget all those unmentioned recollections, about the legends in jazz, icons of the past, Hank Mobley, Curtis Fuller, Urbie Green, Dizzy Gillespie, René Thomas, Art Farmer, Clark Terry, Wynton Marsalis, Woody Shaw and Anita O’ Day …. They were all accompanied by Eric during his almost 50 years career  …
Time to listen to Eric play the drums at a concert by the Rein De Graaff Trio accompaning Charles McPherson at "de Tobbe" in Voorburg (The Netherlands) ( 6th of November, 2009)


The book The ultimate Sideman - Jazz Master Drummer Eric Ineke talks about the artists he has played with since 1968 in conversation with Dave Liebman can be obtained during concerts by Eric Ineke or Dave Liebman or ordered at the editor's Geert Vinke.

 

Eric Ineke ( photo courtesy: Hans Koert)

This book is a well documented selection of impressions, told by one of the most versatile Dutch drummers in the Dutch jazz scene for the last 50 years ...  I gave the book a place close to my Jazz reference books and, thanks to the extensive index, I'm sure it will be well-thumbed soon. Thanks Eric and Dave ! 


Hans Koert
keepswinging@live.nl

Become a member of the Facebook group: Keep (it) Swinging

Ask for its monthly newsletter.

 The Dutch Jazz Archive, up to this year part of the MCN, is sorely tried, due to economy measures by the Dutch governement - It even might be closed if we don't do anything ..... The Keep (it) Swinging blog won't let it happen and has become Friend of the  Dutch Jazz Archive. It would be great is you would support this initiative too ....

Eric Ineke, one of the best Dutch drummers, time keeper for over 45 years for hundreds of jazz musicians, national and international, recorded up his recollections, together with his friend and colleague, saxophone player Dave Liebman.  It is a book you will love to study closely from beginning to end or just use it as a reference work  Musicians love to talk about musicians ....   If you're a dedicated jazz lover or just a superficial jazz fan - I'm sure you'll like it ......  

Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Eric Ineke - De ultieme Begeleider

Muzikanten praten graag over muzikanten (in vertaling) ( David Liebman) Slagwerkicoon doet boekje open .....
Hans Koert

Eric Ineke - De ultieme begeleider (Nederlands) | Eric Ineke - The ultimate Sideman (English)

Een paar maanden geleden verscheen bij de Pincio uitgeverij (Zoetermeer) een belangwekkend boek voor de geïnteresseerde jazzliefhebber met herinneringen opgetekend door Eric Ineke  en vraaggesprekken door Dave Liebman. Het boek, geschreven in het Engels, mikt op een internationaal publiek.

 The ultimate Sideman - Eric Ineke in conversation with Dave Liebman ( Pincio Uitgeverij 2012) (foto voorkant: Genevieve Ruocco)

Eric Ineke werd geboren op 1 april 1947 in Haarlem en leerde, hoewel grotendeels autodidact, samen met John Engels jr. en Jan de Gelder het slagwerk bespelen.

Zijn eerste optredens in de Nederlandse jazzscene vonden plaats in de jaren zestig met Henny Vonk en Ferdinand Povel. Eric luisterde thuis naar 78-toerenplaten en bezocht in 1966 Amerika, waar hij heel wat jazzmusici hoorde spelen, waaronder slagwerkers van naam als Elvin Jones, Roy Haynes, Philly Joe Jones en Mel Lewis; door hen raakte hij geïnspireerd .......... Zijn debuut op de grammofoonplaat moet een EP-tje geweest zijn op het Cat-label met het Ferdinand Povel Quartet april 1969. Hij speelde in die begintijd verder bij de Storktown Dixie Kids, met Rob Agerbeek en tijdens ontelbare schoolconcerten door het hele land ....

Eric Ineke ( op de hoes van Chasin' The Bird - Rein de Graaff Trio) ( 1981) (foto: Jan Frederiks)

  Vanaf 1971, nu ruim veertig jaar geleden, speelt hij in het Rein de Graaff Trio, een zeer gewaardeerd en hoogaangeslagen trio, dat al tientallen tournees met (soms bijna vergeten) Amerikaanse legenden op haar naam heeft staan, die Nederland, op uitnodiging voor Rein's thematische concerten, aandeden.

Zo'n tien jaar geleden richtte Eric Ineke, naar het voorbeeld van grote slagwerkers als Art Blakey, zijn eigen groep op, Eric Ineke's JazzXpress, met talentvolle spelers als Rik Mol ( momenteel bekend in de lichte muziek als Ryan Ricks), Sjoerd Dijkhuizen en Rob van Bavel. Marius Beets en Eric Ineke zijn verantwoordelijk voor de ritmesectie, een hecht team, net als in het Rein de Graaff Trio. Eric speelt al bijna 50 jaar en heeft al aan honderden albums meegewerkt. Zijn 65-ste verjaardag was een mooie gelegenheid om zijn herinneringen en gesprekken met Dave Liebman in boekvorm vast te leggen. 

Rein de Graaff ( foto: Hans Koert)

Deze publicatie is niet de zoveelste biografie op rij over een jazzmuzikant, die meestal eindigt in de ramsj bij De Slegte.

Dat zal, wat mij betreft, met deze productie niet zo snel gebeuren. Als ik even snel met mijn oog door boekenkast glij, dan vind ik er titels als De Pia Beck Story; Belevenissen in Bebop (over Rein De Graaff); Han Bennink - De wereld als trommel; Willem Breuker - Maker van Mensenmuziek; Rita Reys - Lady Jazz of Washboard Blues - een collage over de wereld van Herman Openneer tegen. Het boek The Ultimate Sideman past eigenlijk niet in dit rijtje thuis; zo vind je er geen chronologische informatie over de muzikale loopbaan van Eric, noch pagina's vol biografische informatie; het is eerder een soort naslagwerk geworden, met verhalen over heel veel musici, waarmee Eric in het verleden het podium heeft gedeeld met daar tussen door gesprekken tussen twee ervaren jazzmannen over hun persoonlijke ervaringen op de set. Musicians like to talk about musicians, typeerde Dave Liebman het boek tijdens de presentatie - Muzikanten praten graag over muzikanten. 

 Eric Ineke ( foto: Hans Koert)

Het boek bevat, na een inleiding door Eric's goede vriend en collega sinds meer dan veertig jaar, Rein de Graaff, een twaalftal hoofdstukken, die elk een instrument als onderwerp hebben .... althans de muzikanten die het plachten te bespelen, zoals The Tenor Players, The Altoists tot aan het slot hoofdstuk Composers, Arrangers, Conductors waarbij alleen Jerry van Rooyen op de zeef is blijven liggen. Tussen de beschrijvingen van jazzmusici, vind je uitgeschreven interviews naar aanleiding van Eric's herinneringen - vraaggesprekken die zijn collega Dave Liebman met hem hield, vaak op locatie tussen twee sets in. 

 Ferdinand Povel ( foto: Hans Koert)

Eric, timekeeper voor honderden collega's, praat niet alleen over de muziek, maar doet ook een boekje open over hun persoonlijkheden, hun karakters en onhebbelijkheden. Soms neemt Eric geen blad voor de mond, zoals bij Pepper Adams, die graag een kopstoot lustte (bier + jenever) ( a dangerous combination), wat zijn spel beïnvloedde of een Lee Konitz, die volgens Eric als een onberekenbaar baasje bekend staat. One night he is really blowing and the other night, when he is not inspired, nothing is happening, whatever you try.  Sometimes he does not know what he wants, swinging or completely free, and that's hard playing for a rhythm section. (p.64).  Eric's boek, The Ultimate Sideman is uniek, omdat het de belevingen door de ogen (en oren) van een rasmuzikant omschrijft, zowel op als achter het podium; soms technisch ( behind the beat spelen ), soms heel directe ervaringen met collega's, die voor de doorsnee jazzliefhebber onzichtbaar blijven .......

 

 Gary Foster ( foto: Hans Koert)

Het is ondoenlijk om alle namen van genoemde musici hier te noemen - daarvoor is de index te uitgebreid ..... Zelf ging ik uiteraard op zoek naar die jazzmuzikanten, die ik ooit, al dan niet samen met Eric, op het podium heb zien spelen ... zoals Ferdinand Povel (p. 30); Sjoerd Dijkhuizen (p. 32); Lee Konitz (p. 64); Herb Geller (p. 69),  de Nederlandse altist Marco Kegel (p. 74) (waarom horen we zo weinig van hem? Hij bespeelt de altsax op meesterlijke wijze á la Konitz) en Gary Foster  (p.70).

Verder John Clayton (p. 143); Jesper Lundgaard (p. 143); Marius Beets (p. 148); Koos Serierse (p. 149); Ruud Jacobs (p. 151); Jesse van Ruller en Martijn van Iterson (p. 163); Barry Harris (p. 168); Tete Montoliou (p. 173); Rein de Graaff (mag natuurlijk niet ontbreken)(p. 174), Rob van Bavel (p. 181), Peter Beets (p. 185), Frits Landesbergen ( p. 196) en natuurlijk zangeres Deborah Brown (p. 199).

 

Bijzonder voor mij was het verhaal over de  laatste concerten van één van de laatste echte discipelen van Bird, Frank Morgan (p. 67). Eén van zijn laatste concerten was in november 2007 in Porgy en Bess  in Terneuzen met het Rein de Graaff Trio. Dit concert is in mijn geheugen gegrift als één van de meest bijzondere en emotionele, die ik ooit meemaakte.

Deborah Brown (foto: Hans Koert)

Zo'n willekeurig lijstje met namen, is altijd subjectief - tientallen, vaak grote namen, bleven in mijn opsomming ongenoemd, iconen als Hank Mobley, Curtis Fuller, Urbie Green, Dizzy Gillespie, René Thomas, Art Farmer, Clark Terry, Wynton Marsalis, Woody Shaw en Anita O’ Day ... Allemaal musici, die Eric in zijn bijna 50 jarige carrière mocht begeleiden en wel in het boek uitgebreid aan bod komen.
Tijd om Eric eens even te laten horen tijdens een concert met Charles McPherson, begeleid door het Rein de Graaff Trio in "de Tobbe" in Voorburg ( 6 november 2009)

 De lange lijst met muzikanten, die door Eric belicht is, geeft meteen de kracht van het boek aan - het is een soort naslagwerk geworden, maar ook een bladerboek, waarin heel veel mensen, die nooit over muziek lezen,  met plezier veel herkenbaars in zullen terugvinden en voor jonge musici kan het, in sommige gevallen, zelfs dienen als handleiding ter voorbereiding van een concert .........

Eric Ineke ( foto: Hans Koert)

Dit boek,  The ultimate Sideman is een goed gedocumenteerd boek geworden, met veel foto's ( soms wat klein) uit Eric's lange loopbaan als jazzslagwerker; een carrière, die nu, na zijn 65-ste, niet stopt, maar gewoon doorgaat .... wat bescheiden op de achtergrond van het podium - weggestopt achter de solisten ...... behind the beat.  Het boek staat bij mij naast de meest gebruikte naslagwerken in de kast - een boek dat ik gemakkelijk kan pakken en daar hoort het ook. Bedankt Eric en Dave!

Het boek is te verkrijgen tijdens concerten van Eric Ineke of per e-mail bij de uitgever.


Hans Koert
keepswinging@live.nl
Meld je aan bij de Facebookgroep: Keep (it) Swinging
Vraag de maandelijkse nieuwsbrief

 Het Nederlands Jazz Archief maakt zware tijden door. De bezuinigingen door de regering leiden er toe dat het Nederlands Jazzarchief gesloten zal gaan worden en dat mag natuurlijk niet gebeuren. De Keep (it) Swinging blog is van mening dat het archief ( en het informatieve kwartaalblad het Jazz Bulletin) bewaard en toegankelijk moet blijven om het verhaal van de Nederlandse jazz te kunnen blijven vertellen aan de generaties na ons. Keep (it) Swinging heeft zich aangemeld als Vriend van het Nederlands Jazz Archief. Het zou mooi zijn als u het voorbeeld volgde en ook het Nederlands Jazzarchief steunde. .........

Eric Ineke, één van Nederlands beste slagwerkers, al 45 jaar één van de meest gezochte timekeepers voor honderden jazzmusici uit binnen- en buitenland, doet, samen met saxofonist Dave Liebman, een boekje open over zijn collega's, waarmee hij op het podium gestaan heeft. Het is een lees- en bladerboek geworden, een waar naslagwerk, muzikanten die graag over muzikanten praten ..... Smullen voor iedereen die de jazzmuziek in Nederland serieus neemt!

Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Virginia Mayhew honors Mary Lou Williams and Duke Ellington

Two Women in jazz - Mary Lou Williams and Virginia Mayhew

The Duke Ellington Legacy: Single Petal of a Rose
Hans Koert  

Recently two noticeable albums have been released: Mary Lou Williams - The Next 100 Years and Single Petal of a Rose by the Duke Ellington Legacy. Both albums have been recorded  by bands directed by the US tenor saxophone player Virginia Mayhew.

Mary Lou Williams - The Next 100 Years: Virginia Mayhew Quartet with special guest Wycliffe Gordon (Renma Recordings 6402cd) (design: Deb Lake)

At first sight the title of the album: MARY LOU WILLIAMS - THE NEXT 100 YEARS ( in Capitals) I have in hands, seems to be a reissue of recordings by the late Mary Lou Williams, due to the fact that she was born 100 years ago. A great black and white promo photo is framed at the cover. The second part of the title - The Next 100 Years takes the edge of it ....... and seems to be an impracticability, as Mary Lou Williams passed away more then 20 years ago. But let's take a closer look at the front cover which also reads the name of the Virginia Mayhew Quartet (With Special Guest Wycliffe Gordon).  This explains what we have in hands - an album by the Virginia Mayhew Quartet dedicated to the great piano player and composer: Mary Lou Williams ........

Virginia Mayhew (photo courtesy: Ullyses Beato)

 The Mary Lou Williams project: The Next 100 Years, was born in late 2009, Virginia Mayhew explains.

I was invited to play at the Women In Jazz festival, a festival in Washington dedicated to great women in jazz and we were brainstorming on what theme would fit best ...  Tony realized at some point, that Mary Lou Williams would have celebrated her centennial in May 2010 if she still should have been around .... Virginia and Tony got all support from Father Peter O' Brien, executor of the Mary Lou Williams estate, and they were allowed to research Mary Lou Williams original handwritten charts and arrangements ............ And to cut a long story short, the musical heritage was such a rich subject, that it would have been a shame to limit it to only one concert during the festival ......... In December 2010 the music of Mary Lou Williams was recorded and released in the US, spring 2011.  Now this album is international available: “Mary Lou Williams - The Next 100 Years".
  

 Virginia Mayhew (photo courtesy: George Kopp)

The Virginia Mayhew Quartet features Virgina Mayhew on tenor saxophone, Ed Cherry blues-tinged Dizzy-alum, as he is labeled, on the guitar, Harvie S on double bass and Andy Watson on drums. Special guest on this album is trombonist Wycliffe Gordon. Virginia is active in the New York jazz scene since 1987 and played with legends like the now almost forgotten Earl Fatha Hines, Cab Calloway, Frank Zappa and veteran trombonist Al Grey to list some who "left town" and some great contemporary jazz players like pianists  Toshiko Akiyoshi, Chico O' Farrill and Claudio Roditi, the Brazilian trumpet player, whose sound fascinates me .....

  For the Mary Lou Williams - The Next 100 Years project, Virigina selected ten tracks - eight tracks from the Mary Lou Williams musical legacy, like her 1946 recording Waltz Boogie, which was one of the first songs ever recorded in a non-duple meters and the great tune, What's Your Story Morning Glory, originally composed when she was part of the Andy Kirk Orchestra, but best remembered in a version at one of her last recordings, three years before she passed away, at the 1978 Montreux Jazz Festival. Virginia honors her in two own compositions, like For Mary Lou and 5 for Mary Lou, an outgrowth from Waltz Boogie in 5/4. 

 Enjoy a few fragment of some tunes played for the Mary Lou Williams project presented on the album as part of a live show at Rosy O Grady's:

The second album that was released by Renma Recordings is Single Petal of a Rose, by the Duke Ellington Legacy.  

Single Petal of a Rose - Duke Ellington Legacy with special guest Houston Person ( Renma Recordings 6403CD) ( Painting by Gaye Ellington, granddaughter of the Duke)

It's is great to learn how Virginia Mayhew regards the music as played by the great icons in jazz. She's the musical director of the Duke Ellington Legacy, a 9-piece band led by guitarist Edward Kennedy Ellington II, the grandson of the great bandleader.

Edward Kennedy Ellinngton II (photo courtesy: George Kopp)

He travelled with Duke and was the road manager of his father's band, the Mercer Ellington Orchestra, in fact Duke's band when he passed away in 1974. The Duke Ellington Legacy group wants to keep the musical legacy of the Duke alive and both Norman Simmons, who plays the piano and Virginia Mayhew made the arrangements ....  The title tune of the album, Single Petal of a Rose was originally recorded in 1958 by Duke Ellington and Jimmy Woode and was handed to the British Queen Elizabeth - Just one copy of this record exists ......

The Duke Ellington Legacy: f.l.t.r.: Jami Daubner - Paul Wells - Noah Bless - Tom DiCarlo - Norman Simmons - Edward Kennedy Ellington II - Nanvy Reed - Virginia Mayhew  (photo courtesy: Walter Karling)

 Simmons opens the album at the piano (Where's the bass player?) with that composition, originally dedicated to Duke's mother Evelyn. The album contains a dozen recordings originally known by the Duke Ellington orchestra, but also some composed by Norman Simmons, like Home Grown.  It's hard to point to the tracks that fascinated me most.  Maybe the solemn version of Blood Count with Noah Bless on trombone; or that Latin version of Johnny Come Lately featuring Paul Wells on drums and Sheila Earley on congas? I really liked to listen to the well known Ellington standards like Happy Go Luck Local, In My solitude, In A Mellow Tone or Lush Life, with guest player Houston Person - a few of the numerous standards that belong to the Duke Ellington repertoire.

 Houston Person ( at the Porgy en Bess Jazz Club in Terneuzen - The Netherlands (February 1998) ( photo courtesy: Hans Koert)

Isn't it great that Virginia Mayhew, fascinated by the jazz legacy of the XXth century, creates such great albums, honoring the legends of the past. Both albums should be in your cd-player. Find a copy at the her site of the one by Remma Recordings .....

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Become a member of the Keep (it) Swinging facebook group

Ask for its newsletter

Recently Virginia Mayhew released two albums, both dedicated to two icons in jazz: Mary Lou Williams and Duke Ellington. A few years ago Virginia Mayhew and her Quartet ( + Wycliffe Gordon as special guest) honored the great composter and piano player Mary Lou Williams who should have celebrated het centenial: The Next 100 Years, part of the title of the album, suggests that her music should be played for ever .... Virginia Mayhew is also the musical director of the Duke Ellington Legacy band, led by Duke's grandson. A tribute of Duke's music entitled: Single Petal of a Rose, you shouldn't miss.

Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions