Philip Catherine in Porgy en Bess (Terneuzen)

   Philip Catherine viert zeventigste verjaardag met nieuw album: Côté Jardin 
Gitaarlegende investeert in jong talent. 
Hans Koert

Het kost weinig moeite om Porgy en Bess vol te krijgen. Als Philip Catherine komt, zit de voormalige tearoom van Frank Koulen vol - net als in 1985 toen Philip hier met niemand minder dan Chet Baker optrad - de legendarische trompettist, die 25 jaar geleden voorgoed zweeg, toen hij uit een Amsterdams hotelraam viel. Op 27 oktober 2012 werd Philip, geboren in Londen in 1942, maar Belg in hart en nieren, zeventig jaar - een leeftijd waarop menigeen in de zaal hoopt van een verdiend pensioen te mogen genieten. Zo niet Philip, die nu, zo zeggen ze op z'n Antwerps, mè tram zeive mag raaje; hij viert dit feit met een nieuw album Côté Jardin en een serie concerten langs Vlaamse en Nederlandse podia. Op zondagmiddag 17 februari 2013 was Porgy en Bess (Terneuzen) aan de beurt.

Philip Catherine (foto: Hans Koert)

Philip had zijn kwartet vernieuwd, met uitzondering van zijn trouwe bassist Philippe Aerts, die al vijfentwintig jaar de basis legt op zijn bas, door twee jonge musici uit te nodigen: Nicola Andrioli op piano en Antoine Pierre op slagwerk.
  

Philip Catherine - Côté Jardin (Challenge CHR 70178)(foto: Koen Bauters)

Philip opende de eerste set met een tweetal schitterende Cole Porter composities: I Concentrate On You en Let's Do It, Let's Fall In Love; twee schitterende nummers, die hij eerder vastlegde op het album Philip Catherine plays Cole Porter. Er kwamen meer nummers uit dit fraaie album langs, maar de avond stond vooral in het teken van zijn nieuwe album Côté Jardin ....

Nicola Andrioli (foto: Hans Koert)

Van de twaalf composities op de cd, zijn er drie van pianist Nicola Andrioli, de jonge Italiaanse pianist en twee ervan kwamen langs tijdens de eerste set: La Prima Vera en Lost Land. Nicola Andrioli, geboren in 1977 in Brindisi (Italië) heeft zijn sporen in de jazz al ruimschoots verdiend - hij studeerde eind jaren negentig in Italië klassiek piano en jazz, om vervolgens via het Conservatoire National Superieur de Paris ( Jazz et Musique improvisée), zijn master te halen in jazz piano aan het Conservatorium van Brussel. Behalve een veel gevraagd pianist is hij vooral een gewaardeerd componist ..... Philip sloot de eerste set af, waarin hij overigens niet op een kwartiertje keek, met Misty Cliffs, Janet en zijn Seven Teas, een titel met een knipoog naar zijn leeftijd.

Philip Catherine (foto: Hans Koert)

• Soms hangen zaken van toevalligheden aan elkaar ........ Als Philip's opa, die eerste violist was bij het London Symphony Orchestra, honderd jaar geleden iets eerder op de kade van Southampton was gearriveerd, zodat hij nog aan boord van de Titanic had kunnen springen, dan hadden we nu wellicht tegen een lege podium aangekeken - hij was verlaat en miste, letterlijk en figuurlijk, de boot.  

(foto: Hans Koert)

Philip Catherine groeide op in een muzikaal gezin en hoorde al als kleuter zijn moeder Chopin en Beethoven vertolken op de piano. Toch bleek het idee van zijn moeder om kleine Philip piano te leren spelen, niet zo'n succes. De pianolerares kon driemaal onverricht ter zake terug, omdat Philip zich verstopt had .... Toen zijn die lessen maar in de ijskast gezet. Zelf raakte hij gefascineerd door de muziek van Georges Brassens (op zijn nieuwe album vind je niet toevallig een compositie van Brassens: Je me suis fait tout petit) en Gilbert Bécaud. Toen hij dertien of veertien jaar was, kocht hij een gitaar en ging op les bij een gitaarleraar, die  de juiste snaar raakte - als Philip namelijk zijn verplichte nummers speelde, improviseerde hij door Philips melodie heen - dat wilde Philip ook kunnen - improviseren.  Hij kwam in aanraking met jazz toen hij voor het eerst de muziek van Django Reinhardt hoorde en in 1958, 16 of 17 jaar oud jamde hij al met niemand minder dan de Amerikaanse jazzlegende Sonny Stitt. Eén van zijn eerste publieke optredens schijnt tijdens een wedstijd geweest te zijn, waar hij in zijn eentje Django's Nuages voor het voetlicht bracht.


Philip Catherine (foto: Hans Koert)

Eén van de eerste keren dat zijn muziek vastgelegd werd, moet geweest zijn tijdens de finale van de Grand Prix de Belgique Des Varietes, waar hij met de onlangs overleden bassist Roger Vanhaverbeke te horen is in het orkest van Jack Say. Philip was toen een jaar of 17. 

Een jonge Philip

Uit die tijd stamt ook een privé-opname, vastgelegd in de Rose Noire, waarin een jonge Philip meespeelt met het International Jazz Quartet van Lloyd Miller (If I Were a Bell). Op 25 november 1970, de naamdag van Sainte Catherine (what's in a name) kreeg hij een uitnodiging van violist Jean-Luc Ponty om bij hem te komen spelen en dat was voldoende om hem te doen besluiten beroepsmuzikant te worden. Nu, meer dan veertig jaar later, heeft Philip carrière gemaakt ... Hij speelde met alle grote namen uit de jazzgeschiedenis, waaonder Lou Bennett, Jack Sels, John McLaughlin, Larry Coryell, Jean-Luc Ponty, Toots Thielemans, Chet Baker en tientallen andere grootten uit de jazz. Hij maakte één seizoen (1977-1978) deel uit van de Nederlandse band Focus. Toch was zijn eerste plaatje onder eigen naam met trombonist Jiggs Whigham, pianist Marc Moulin, bassist Freddy Deronde en slagwerker Freddy Rottier helemaal geen echt jazzplaatje (Stream) (1970). Sacha Distel produced my first record "Stream". It wasn't really a jazz record. It may seem paradoxical today, but at that time I wanted to do something else. ( uit: Philip Catherine Music that doesn't lie - Paul Thonnard (Jazz forum 88 (1984))

Philippe Aerts (foto: Hans Koert)

Philip wordt al snel geassocieerd met zijn grote voorbeeld, Django Reinhardt ( Mingus noemde hem niet voor niets Young Django), maar ook de Belgische gitarist René Thomas en de Amerikaanse gitarist Larry Coryell horen tot zijn favorieten.

(foto: Hans Koert)

Philip stond al vele malen op het podium van Porgy en Bess, waaronder het legendarische "nachtconcert" uit 1985 met Chet Baker en Jean-Louis Rassinfosse.  Tien jaar geleden, 15 februari 2003, speelde Philip Catherine eveneens in Porgy en Bess met Bert Joris op trompet, Philippe Aerts op bas en Hans van Oosterhout op slagwerk. Philip is een graag geziene gast - een jaar geleden nog was hij één van de gasten tijdens het benefietconcert. Een memorabel concert vond ik het duo-concert met Bert van den Brink tijdens het Scheldejazzfestival van 2010 - twee ras-improvisators in de jazz die samen het duel aangaan. Prachtig! (28 mei 2010)

Antoine Pierre ( foto: Hans Koert)

De tweede set begint Philip met een gouwe-ouwe .. het nummer Transparence, niet alleen voor de zaal, maar ook voor zichzelf .. .. for you of course, but it's for me also ...... Hij nam dit nummer op met Diederik Wissels, Michel Herr, Hein Van de Geyn en Aldo Romano in november 1986.

Antoine Pierre (foto: Hans Koert)

Grappig om te bedenken dat de jonge slagwerker Antoine Pierre, die al als kind op een lege waspoederdoos zijn toekomst voorspelde, nog niet eens geboren was. Deze twintigjarige slagwerker was, ongetwijfeld, de verrassing van dit concert.  Deze slagwerker, die al met heel wat groten in de jazz mocht optreden, heeft de potentie uit te groeien tot een veelzijdig drummer. 

Nicola Andrioli (foto: Hans Koert)

Ook in de tweede set putte Philip weer uit zijn Cole Porter repertoire met So In Love en het nummer Why Can't You Behave, geïnspireerd op Hans Zuiderbaan, voorzitter, die met een opmerking zelf de schoen aantrok ....  Yes, it's only you ... De derde compositie van pianist Nicola Andrioli, mocht hij zelf aankondigen: De uitleg van de titel, geïnspireerd door de Turkse karakters Karagöz en Hacivat uit de Turkse poppenspeltraditie, veroorzaakte de nodige hilariteit onder de musici, waarbij de clou het publiek (en mij) ontging, maar uiteindelijk een fraai stuk muziek opleverde, waarin Nicola met zijn pianospel liet horen, waartoe hij in staat is. Het concert werd afgesloten met een toegift, waarin Philip op onnavolgbare wijze de balad Somewhere Over The Rainbow liet horen - voor mij de zoveelste bevestiging dat Philip in standards het best tot zijn recht komt liet horen - Seventy Years - Forever Young .....  

Philippe Aerts (foto: Hans Koert)

Op de cd Philip Catherine Côté Jardin is Philip te horen met zijn kwartet met als speciale gasten Phillippe Decock en Philip's dochter Isabelle, die de zang voor haar rekening neemt op het titelstuk. Ook de cd, Philip Catherine plays Cole Porter, die Philip eveneens op Challenge uitbracht (2011) is een juweeltje, die je niet moet laten liggen.

Hans Koert
keepswinging@live
Volg de Keep (it) Swinging blog via Facebook of vraag de gratis nieuwsbrief.

De legendarische Philip Catherine -  speelde met alle groten van de jazzgeschiedenis - die in 1985 met Chet Baker geschiedenis schreef in Porgy en Bess, is onlangs zeventig jaar geworden en viert dit met een mooi album Côté Jardin en een serie concerten. Op zondagmiddag 17 februari 2013 was hij te gast in Porgy en Bess (Terneuzen), waar hij met een verjongd kwartet voor een volle zaal demonstreerde dat leeftijd in de jazz niet telt ... Philip Catherine - forever young!

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions